Nachten hebben we niet kunnen slapen door de spanning. Zou hij komen en wie zouden er meekomen. En nog belangrijker wat neemt hij mee. Om 12:00 konden we gelukkig zien dat alles goed kwam. Sint was weer in het land en de Pieten waren gelukkig ook meegekomen ondanks alle onzekerheden. Blijft nog steeds leuk.
Zaterdag 12 november (de dag na de bruiloft van Jan Smit) om 20:00 zou het spektakel beginnen: Grasshoppers vs Crackerjacks. De vooruitzichten waren goed, want de vorige keer hadden we verloren met 59 puntjes zonder coach. Dit keer hadden we wel een coach (en wat voor één!!) dus het was over met het gefeest, want we moesten voor de verandering gaan basketballen. Dit vergeten we soms nog wel eens…
In de kleedkamer werd er gepraat over trouwplannen en andere zaken waar we ons nog niet bezig horen te houden. Totdat Rianne de kleedkamer aarzelend binnenkwam. Ze had namelijk op Twitter (zeer betrouwbare bron) gelezen dat Esther M. door haar enkel was gegaan (twee uur voor de wedstrijd). Natuurlijk geloofden we dit niet, maar toen Es de kleedkamer binnen kwam lopen was het meteen duidelijk dat het geen grap was. We moesten het klusje met z’n zessen gaan klaren. De sfeer was dan ook meteen omgeslagen. Het ging opeens niet meer over trouwen of sinterklaas, maar het ging over vervangers. Wie zouden we om 19:30 nog kunnen optrommelen om met ‘het gezelligste team van de vereniging MU20-2 gecoacht door miss JP’ te spelen.
Na een spoedoverleg zagen we 3 engeltjes op de tribune zitten, die wij graag wilden hebben. We hadden het opgegeven maar deze meiden zeiden meteen ‘ja’. Wiehoe, ik presenteer met trots deze engeltjes: Judith Messemaker, Jolien Oudshoorn en Hilde Oudshoorn. Wat waren wij blij met deze drie meiden. Nadat ook Julia had overlegt met het halve bestuur konden we dan toch gaan inlopen.
Ohnee, eerst werd er nog stilgestaan bij de verjaardag van Julia (overigens weer gekleed in de familiekleur: blauw). We hadden afgesproken dat we haar niet zouden feliciteren voordat we het cadeautje hadden gegeven. Na het drama van Esther M. (ahhhh arm schaapje) moest ook dat nog even wachten. Om te weten wat we hebben gegeven moet je tijdens de Dames 1 wedstrijden letten op de handdoek van Julia (ja Juul, nu moet je die afgrijselijke Vitesse handdoek echt weggooien) en dan vooral op de spectaculaire tekst (uhmmm).
Zijn er nog mensen die willen weten wat er met Esther is gebeurd?? Nee? Nou pech, want het moet erin. Mevrouw de Mol had zin om te basketballen op zaterdagmiddag. Niet eens zo’n rare gedachte. Mevrouw ging vervolgens naar een veldje om te basketballen. Al een wat gekkere gedachte. Wat doet mevrouw vervolgens… ze springt. Dat is dus echt absurd. Wie gaat er nou springen! Ja hallo!! Dan vraag je er toch om!! Resultaat een ei op de enkel. Laat dit een waarschuwing zijn voor ieder.
Judith vroeg voordat we gingen beginnen welke press breaker we hadden, toen kwam onze Juul weer met een legendarische opmerking: ‘’Nou, die van Dames 1’’, alsof dit de gewoonste zaak van de wereld was.
Startende vijf: Leonie R., Lieke, Esther (die andere :P), Rianne en Petra. Grappig detail is dat er 3 tweelingen aan de wedstrijd begonnen. 2 van onze kant en 1 van Amersfoortse kant, het lijkt wel besmettelijk. Het begin was voor Crackerjacks met 2 scores. Lieke begon als eerste wat terug te doen door 2 vrije worpen erin te gooien. Deze hele periode was mevrouw aardig hard aan het bikkelen in de aanval met als resultaat: 7 puntjes! Zeer netjes! Daarbij hoorde ook een ‘’Karin Kuijt- momentje’’ (onder de basket doorgaan en scoren). Spelletje 3 werd uitstekend uitgevoerd. Eerst knalde Lieke er een drietje in en daarna gooide Leonie R. onder het bord helemaal vrij haar bal erin. Ze zeggen dat perfectie niet bestaat, maar dit was echt wel een uitzondering. Hierbij hadden we ook een voorsprong gepakt van 11-9. Het lijkt net of het niet meer stuk kon gaan, maar dan ken je ons nog niet. Na de time-out kwam Crackerjacks weer onmiddellijk langszij. Zeg maar dag tegen die voorsprong. Stand: 11-15.
Klinkt dramatisch, maar als je verlijkt met de vorige wedstrijd tegen CJ, zeer goed! In de verdediging liep het niet zoals het moest. In de helpside werd er te laat naar de bal toe gestapt waardoor CJ hun ballen te makkelijk erin konden gooien. We waren het weer even kwijt met z’n alle en gaven te makkelijk ruimtes weg. Toch kwam CJ pas in de 5de minuut tot scoren. In de aanval liep het ook niet goed, in plaats van onze spelletjes te spelen bleven we passen en niet naar het bord knallen. Desondanks kon Rianne haar weg vinden in de bucket en dat ene voorwerp erin gooien. Jolien had inmiddels ook al haar minuten gemaakt in dit dreamteam en knalde via een lay-up haar bal door het netje. Dat schattige meisje kun je ook niet tegenhouden. Ruststand: 17-29.
Een paar koppies gingen hangen, maar gelukkig waren daar de toppers van Mu14-3 (om 12:00 uur gewonnen) waardoor je wel moest lachen. Het inlopen werd ook dit keer weer met veel beleving gedaan door ons (niet dus). Helaas voor ons moesten we inlopen waar de banken van ‘ons’ publiek stond. Deze mensen hebben hun kans gegrepen en naar ons geschreeuwd dat we tempo moesten gaan maken en goed moesten gaan inlopen. Dat was net wat we nodig hadden (een peper in onze …) en dus deden wat we altijd doen bij onze moeders… luisteren.
Even een kleinigheid: Laat maandag tot en met vrijdag thuis. Geef kinderen hun spel terug. Stichting Sire…
Je zou bijna denken dat na dit inlopen we wel goed van start moesten gaan, maar nee hoor! We hadden as usual weer wat opstartprobleempjes. Sorry mensen, ik ben vergeten waar de aandacht op werd gelegd bij de bespreking maar het zal vast iets te maken hebben met: uitboxen, helpside, naar het bord gaan en toestappen. Wanneer zullen we het eens gaan doen? Deze periode was helemaal voor Judith. Mevrouw kwam opgang en liet zich door niemand tegenhouden. Zo haalde ze een bonus uit een lay-up en scoorde ze in totaal 12 punten deze periode. Lekker laten staan was de conclusie op de bank. Leonie B. was ook helemaal in haar element toen ze iedereen op hun plek mocht gaan zetten. Dat kan je wel aan haar overlaten (en dat kan ik weten). Aan de andere kant van Cleijn Duin was de spannende (euhhh niet echt) wedstrijd bezig van onze held. Je kon horen dat de familie Schaddé van Dooren het weer niet eens was met de beslissingen van de scheidrechters (zoals we gewend zijn). Snel over naar het echte basketbal… we konden Crackerjacks wel redelijk bijbenen, ondanks dat we veel fastbreaks om onze oren kregen bleef de achterstand beperkt. Tussenstand: 29-47 en periodestand: 12-18.
De laatste periode alweer… onze derde Hells Angel Hilde stond stevig te bikkelen in de verdediging en maakte in één minuut ook nog eens 4 puntjes. Dat zijn nou van die acties waar we wat aan hebben. Voor de verandering gaven we niet op, maar bleven we door spelen. De Crackerjacks kon alleen nog maar scoren uit fouten van ons. De centers van ons stonden af en toe helemaal vrij onder het bord, maar konden niet worden bereikt. Desondanks kon Esther B. 4 punten pakken onder het bord, dat is altijd mooi meegenomen. Er gebeurde weinig totdat Leonie R. weer iedereen wakker maakte door een giga blockshot. Daar kan niemand tegenop! Het spel werd vrij agressief en dat leidde ertoe dat we deze periode toch wonnen! Periodestand: 18-16 en eindstand: 47-65.
Deze uitslag klinkt niet goed, maar als je realiseert dat we de vorige keer met 59 punten hebben verloren en nu maar 18 punten kunnen we concluderen dat we het goed hebben gedaan.
Scores
Leonie R. 4 punten, Lieke 7 punten (1×3),Judith 16 (!!) punten, Esther 4 punten, Leonie B. 0, Rianne 2 punten, Hilde 4 punten, Jolien 8 punten en Petra 4 punten.
Vrije worpen: 8 uit 17
Mensen volgende week komt er heus wel weer een keer een verslag met de mededeling dat we hebben gewonnen. Geen zorgen, daar gaan wij voor zorgen!
