Na pas 1 weekje training met al een heftige blessure voor Jacoline van Rhee-Zwaan en een zieke Roos, met de drie gezusters Van Klaveren nog afwezig (alleen Ellen wel op de trainingen) maar Laura van Duijn, die na een jaar van gedwongen rust weer voorzichtig is begonnen, stond er al een toernooi voor de deur. Jaarlijks wordt dit toernooi in Amersfoort georganiseerd en JU14-1 was ’s ochtends al ongeslagen kampioen geworden.

Merel speelt niet als NS’er, maar ‘moest’ mee, net als extra speelster Anita met al een oefenwedstrijdje DS2 in de benen. Verder is Mirjam Zwaan nieuw in het team, wat met oudgedienden Miranda, Anne-Marie, Andrea en Kariene de boel compleet maakt.

Teams uit Oss, Biddinghuizen, Zwolle en Rijswijk waren de tegenstanders. Coach Jaap Jonker volgt later met Anita en met naar later blijkt nog 5 minuten (doorlopende) tijd te gaan is de snelle gegevenswisseling naar de stand van zaken in de eerste wedstrijd tegen OBC Oss een achterstand. En volgens Kariene, met 4 fouten uitgespeeld, nog ‘maar een paar minuten’. Dat klonk minder dan 5 en met ziektes en zwaktes bij anderen kon Anita gelijk aan de bak en was de opdracht pressen, pressen en als dat niet hielp: pressen. Het besef van urgentie bleek later dan wel iets mee te vallen maar de tijd was hard nodig om er een overwinning met 1 puntje uit te slepen.

Met telkens 2 wedstrijden en een klein uur rust was het in een warme zaal weer moeilijk om het energiepeil op te laden. Tegen BAS Basketball ging het wel weer een beetje beter, de rotatie met 1 extra speelster vanaf het begin was wel lekker maar net als de eerste wedstrijd waren de meiden van de tegenstander met grote centers fysiek sterker. Zaak om de boel op snelheid te ontrafelen en de bucket goed dicht te houden en snel er uit te komen. Vrije worpen werden er niet genomen. Een fout op doelende speelster was 1 punt. Zo konden er ook punten worden gesprokkeld. Mooie aanvallen werden nog niet altijd beloond met (simpele) punten en daarom bleef het lang spannend. Maar aan telkens aan de goede kant van de score werd ook deze wedstrijd in winst omgezet: 26-23.

Landstede ZAC was nr. 3 in de rij. Met 1 puntje gewonnen van Lokomotief, bleek dit in feite de ‘gemakkelijkste’ wedstrijd. Het tijdsaspect met doorlopende tijd werd op het eind goed benut en de winst kwam nooit in gevaar: 21-16. Je moet ook met het koppie erbij kunnen spelen.

Lokomotief als laatste tegenstander was gelijk ook de finale. Bij winst hadden ze op onderling resultaat ook nog kans op de toernooi overwinning. Gelijk of winst was voor De Wit-Grasshoppers genoeg. Het was een gelijk opgaande wedstrijd met naar het eind een gaatje van 4 punten voor Lokomotief. Toen werden de ruggen nog eens gerecht en vielen de schoten door de ring als rijpe appelen in de mand. Wel of geen time out (mocht niet in de laatste 3 minuten waar verwarring over was of die al was aangebroken) en dan toch gekregen met verwarrende informatie over de stand op dat moment.
Er was geen aftellende klok alleen een scorebord met het tijdstip. Gelukkig telde na de toch gekregen time out de scheidsrechter mee want na een zinderde slotfase had iedereen het idee dat Grasshoppers had gewonnen. Ook de felicitaties van de tegenstander in de line up. Alleen het sheet gaf een stand van -1 voor de Katwijkers aan. Door de scheids werd dit bij de toernooileiding gecorrigeerd naar een overwinning 34-32, zodat het eerste succesje van het seizoen in de pocket was.

Via Martin Moerman aanwezig met zijn team Challengers in een andere poule, werd voor zaterdag a.s. nog een oefenwedstrijd geregeld. Om 19.00 uur in de Fanny Blankers sporthal te Hoofddorp.