Afgelopen dagen verbleven de V14-1 meiden op het Internationale toernooi in Kortrijk. Na een voorspoedige reis vanuit Katwijk kwamen we aan in Moeskroen waar we die middag onze eerste wedstrijd hadden tegen Waregem.

Al snel bleek dat wij geen partij waren voor onze leeftijdsgenoten uit Belgie. We kwamen werkelijk in alles tekort. Maar, dat is natuurlijk helemaal niet erg. Het was voor ons zaak om te proberen op wat voor manier dan ook een beetje aan te haken. De denk- en handelingssnelheid lag bij de zuiderburen vele malen hoger. Uiteindelijk werd het een afgetekende 77-17 nederlaag. Voor ons team is het goed om ons te ontwikkelen en daar kregen we wel de kans voor, les 1 hadden we gehad.

’s Avonds om 18.00 uur speelden we opnieuw in Moeskroen en nu tegen Ganshoren Dames Basket. Ook in deze wedstrijd was het verschil veels te groot, maar we lieten al tekenen zien dat we aan het leren/wennen waren. Iets wat altijd aanwezig is in Katwijk is het blijven knokken en niet opgeven en dat gebeurde ook, tot het einde bleven we gaan. Uiteindelijk werd het 76-23.

Na de wedstrijd gingen we even gezellig uit eten met de gehele groep en was er plezier voor 10, ook heel belangrijk.

De volgende ochtend moesten we tegen de latere toernooiwinnaar Phantoms Boom in Dottignies. We lieten nu echt zien dat we geleerd  hadden en raakten gewend aan de snelheid van denken en handelen van de Belgische teams. Ondanks dat het verschil aanzienlijk was stapten we toch met een redelijk goed gevoel van het veld af. Het werd 89-41.

 Af en toe kregen we de vraag of deze lessen niet ten koste gingen van het plezier? Nee totaal niet, de meiden hadden het leuk met elkaar en we bleven in elke wedstrijd één team.

’s Middags speelden we tegen de nummer 4 uit poule C en dat waren de Crackerjacks uit Amersfoort. Een team wat een aantal klassen lager speelt dan wij. We konden nu het geleerde goed toepassen en CJ bleek voor ons geen gelijke tegenstander. Wij wonnen deze wedstrijd met 82-20.

De oudergroep had geregeld dat we in Kortrijk bij de PizzaHut konden eten wat erg gezellig en lekker was. Mocht u het hoogtepunt willen weten van de avond, vraag dan eens aan een van de meiden naar de combinatie van frisdrank en een potje zout.

Ondanks dat iedereen best moe was werd natuurlijk het hotel weer op stelten gezet, dit tot woede van de eigenaresse. Gelukkig kreeg Coach Pien alles onder controle en keerde de rust weder. Eigenlijk mocht iedereen best blij zijn dat het hotel nog overeind stond want eerder die dag vloog er nog een fohn letterlijk in de fik bij een van de ouders. 

De volgende ochtend na het ontbijt en uitchecken gingen we weer naar Dottignies om daar tegen Houthalen te spelen. Iedereen hoopte op een spannende wedstrijd en dat werd het ook. Na een flinke achterstand, opgelopen in het 1e kwart, bleef de zwart-gele machine  gewoon doorgaan. Al knokkend kwam de ploeg steeds wat dichterbij. Een van de twee referees probeerde met een werkelijk onbegrijpelijke technische fout voor coach Pien nog roet in het eten te gooien. Grasshoppers hield het hoofd koel en het vijftal wat op het laatst in het veld stond knokten zich helemaal leeg maar met succes, Grasshoppers won de wedstrijd met 43-45. Grote vreugde bij iedereen want moeheid, winst, vooruitgang en alles wat er bij zat kwam er uit.

Daarna vertrok iedereen weer richting Katwijk.

“Wat een mooi toernooi was het. We hebben eerst drie keer les gehad, daarna een wat makkelijkere wedstrijd, om af te sluiten met een spannende pot. Het was in de Nederlandse competitie 3x niet gelukt om een spannende wedstrijd te winnen dus we zien dit ook weer als een stapje vooruit die we als team hebben gemaakt. We hebben nu een mooi referentiepunt waar we naar toe kunnen groeien en gaan we zeker veel punten meenemen naar de trainingen in 2024. Al met al waren het geweldige dagen, de speelsters hebben zichtbaar genoten en ook de oudergroep was geweldig! Bedankt allemaal…en….volgend jaar weer?” aldus coach Robin