Vijf seizoenen geleden verloor ik met MSV Basketball de finale van het Rayon Kampioenschap van de heren 1 Grasshoppers. Van mijn oude maatjes verloor ik. Zelf bij MSV hadden we de promotiedivisie titel gewonnen en jaren lang in de top meegedraaid in de Promo maar daar kwam een eind aan.
De mannen in Katwijk gingen voor het eerst landelijk spelen en direct begon het te kriebelen om weer in Katwijk te gaan spelen, daar waar je begonnen bent. Het eerste seizoen was fantastisch maar het tweede seizoen was de koek op. Slechte opkomst bij trainingen, het plezier verdween. Persoonlijk te veel last van de enkel en niet meer spelend zoals je zou willen kreeg ik de kans om trainer/coach te worden van Heren 1. Het moest anders daar waren we het over eens. Het team wat inwezen bestond uit vrienden besloot mij een kans te geven.
Eerst werd de staf uitgebreid. Herman Lakerveld die alles inwezen regelde kreeg nu steun van Jack Smit. Met ze drieën stippelde wij de weg uit voor de komende jaren. Heel bij de hand vertelde wij het bestuur dat we in drie jaar promotie divisie wilde gaan spelen.

Vorig seizoen was top. Het plezier keerde terug en op een haar na haalde we de playoffs niet. Alleen mijn oude maatjes verlieten het schip. Door blessures en door alle tijd die ze erin kwijt waren. Een mooi afscheid kregen Marcus Potters, Arie Hoek en Amerik van Duyvenbode. Maar we hadden dat jaar wat laten zien. De cleyn duin zat bij elke wedstrijd voller en we verloren maar 1 wedstrijd thuis dat jaar.
Er bleef een sterke selectie over. Jaco van Rhijn, Tim de Jong, Koen Grimbergen, Tom Driessen, Nikos Smit, Sebastiaan Kuyt, Wesley Groen, Glenn Schijf en Raoul Swagerman wilde graag blijven spelen in Katwijk.
We hadden ervaring nodig dus ging ik opzoek in de regio. Al snel kwam ik bij drie mannen uit. Jake Prins. Jake heb ik voor het eerst getraind toen hij een jaar of 12 was wellicht nog wel eerder. Jake speelde bij mij in al mijn teams die ik gecoached heb. Bij Grasshoppers en ZZ Leiden. Hij wilde graag weer in Katwijk komen spelen. Joey Schelvis die vroeger ook het geel al droeg. Net kampioen geworden met Voorburg. Ik had hem nodig een echte winnaar en ook hij kwam terug. En een grote man, Wouter Breel. Wout die echt zin had om weer lekker te ballen kwam ook en hoe!

Wat een selectie. Het doel was eigenlijk playoffs halen maar vanaf de eerste training zag ik dat er iets gebeurde. De ervaren mannen gingen direct aan de slag.
Er werd hard getraind veel gesproken maar het werd een team. Mijn jongens groeide dat was duidelijk zichtbaar en we hadden nog maar 1 doel Winnen. Elke wedstrijd.
We besloten om het per wedstijd te gaan bekijken. De eerste 5 wonnen we en toen stond Akrides klaar voor ons. De enige ploeg waar wij dat jaar ervoor niet van konden winnen. We trainden harder dan anders en daar hoefde ik geen moeite voor te doen. De mannen wilde winnen. En dat deden wij ook. Toen kwam het besef dat we wel eens heel ver konden komen.

Ook in de beker een succes. We haalde het wederom om tegen een eredivisie ploeg te spelen en het werd Weert. Drie seizoenen daarvoor was het 40 punten verschil.
De cleyn duin zat vol, nog nooit zo vol gezien. Geweldig hoogte punt maar we verloren wel maar met 8. Een topprestatie!

We waren al snel geplaatst voor de playoffs. Veel mensen zeiden tegen mij. Eigenlijk moet je even een wedstrijdje verliezen dat zou goed voor ze zijn.
Vaak reageerde ik terug, dat er een bepaalde rust in mijn team zat. Deze mannen hebben geen zin om te verliezen. Maar in mijn achterhoofd spookte het wel eens.
Wanneer komt dat verlies? Hopelijk niet in een finale….

De playoffs startte en we moesten naar Veghel. Jake en Tim liepen tegen blessures aan maar de uitwedstrijd wonnen we dik. Thuis wonnen we nogmaals.
Finale gehaald. Top. 1 ding, we gaan het niet vieren, we gaan pas iets vieren als we die beker hebben! Dat spraken we af en iedereen bleef rustig.
De verwachtte tegenstander was Akrides. Die hadden namelijk thuis met 15 verschil van Lokomotief HS1 gewonnen. Toch maar even in Rijswijk gaan kijken. En daar speelde Lokomotief Akrides van de mat. Ongelooflijk. Wat speelde die gasten goed.

Eén week tijd om je voor te bereiden op deze tegenstander. Pff dan gaat de tijd opeens wel heel snel, we hebben veel gepraat, tactiek doorgenomen. 1 doel en dat was winnen.

De wedstijd begon, achter 10 punten, we kregen geen grip op Sam en Rens van de tegenstander. Terug vechten, schoten vielen niet. Dan maar harder knokken. Terug komen 1 punt voor. Pff weer 9 achter… Dit hadden wij het hele seizoen nog niet meegemaakt. Wij hebben bij rust geen enkele competitie wedstijd achter gestaan.

Derde kwart, we kwamen niet dichterbij. Wat nu. Time out. Mannen relaxed. Wordt rustig, speel relaxed vertrouw elkaar! Vertrouw jezelf! En ja we kwamen weer terug.
Tim de Jong begon in de game te komen en Koen, o Koen soms doe je de gekste dingen maar vandaag hadden we je nodig. De man zonder zenuwen.

Joey op de 1, leid de ploeg. Jaco in de rebound en Wouter. Ja we kregen het weer. Maar Loko vocht ook en hard ook. 3 punten voor, geen fout maar een driepunter tegen. Verlengen…. Pff.

Oké doorgaan, knokken. We trokken de wedstrijd naar ons toe. En ja we wonnen. Ontlading! Publiek werd gek. En dan weet je het. Promotie en kampioen. Genieten.

Ongeslagen een landelijke titel. Ik heb vaak gezegd tegen mijn mannen. Wij kunnen geschiedenis schrijven. Nooit heeft een mannen team in Katwijk deze prestatie geleverd.
Wij deden het! Wat lekker is dit!

Nu naar de promotie divisie. Een droom van mij wordt werkelijkheid. Met Grasshoppers in de Promo spelen.
De mannenkant was het ondergeschoven kindje, moet je nu eens kijken! Maar laat 1 ding duidelijk zijn.
Het gezeur van alles gaat naar de vrouwen enz… moet nu eens afgelopen zijn.

Bestuur, supporters en alles om ons heen heeft ons zo hard gesteund. De jonge gasten van u14, u16, u18, u22 allemaal werden krankzinnig van vreugde toen we wonnen.
Samen opgaan in de club, geen verschil meer. Dit was wat we gaan doen.

In de Cleyn Duin werden we opgewacht. Helemaal top. Een heerlijk feestje bedankt!

Tenslotte. Doel in drie jaar promotiedivisie halen. Done! Twee jaar overgedaan.
Nieuw doel: Dat hoort iedereen vanzelf wel… hahaha

Wat trots ben ik op mijn mannen. Het hele jaar goeie opkomst op de trainingen. Onvoorwaardelijke inzet van allen. Ik ben trots dit team te mogen trainen/coachen.
Wat een genot. Bij deze wil ik jullie bedanken voor dit mooie jaar. Een jaar wat je nooit gaat vergeten. Ik in ieder geval niet.

Groet
Jeroen Reitsema

@ foto’s: Wim Kulk met wederom een prachtige foto reportage!