Wie kent de oorspronkelijke fasen niet van Tuckman? Forming, storming, norming and performing. Iedereen die met teams werkt weet waar het nu over gaat. Nu is Dames 3 een team en als we dat in het model afzetten dan is dat dit seizoen (opnieuw) gevormd en slechts op een enkele plek gewijzigd. Oké, de captain zwaaide af er kwam iemand voor in de plaats, het leek appeltje eitje. Sla een paar fasen over, denk je dan in alle optimisme. De realiteit daalt in, de werkelijkheid is anders (na een goed begin volgen er 3 nederlagen op rij) er zijn wat frustraties over de prestaties en conflict(en) (-jes) liggen op de loer. Tolerantie voor elkaar en voor elkaars verschillen mogen dan worden benadrukt. Zelf conflicten leren oplossen is een essentieel onderdeel om door te gaan naar de volgende fase.
Kritische punten worden niet meer ervaren als een persoonlijke aanval maar als een constructieve, taakgerichte discussie. De regels, waarden, normen en methodes van het team worden verder uitgewerkt. De doelmatigheid van het team stijgt en ze begint met het ontwikkelen van een eigen identiteit. Teamleden staan meer open voor elkaar, de samenwerking zal in deze fase steeds soepeler gaan verlopen. En in de laatste fase functioneert het team als een echte eenheid. Het spelen in het team is plezierig en gaat als vanzelf. Teamleden hebben een duidelijk inzicht in de doelen van het team en staan hier ook gezamenlijk achter.
De quizvraag luidt nu als volgt: waar staan we als Dames 3-team na de wedstrijd tegen Punch? Zo’n psychologisch model is natuurlijk leuk maar in de praktijk sta je soms in verschillende fasen. De overwinning met 51-45, geeft aan dat ergens in de stormingfase de doelmatigheid is toegenomen en de normingfase lonkt met ook het plezier van de prestatiefase. Een overwinning is immers altijd een teamprestatie en plezierig. De rollercoaster wat Dames 3 soms is, is van het dalletje weer aan het klimmen.
Na de zeperd van vorige week was het zaak om die kater weg te spoelen tegen een niet te onderschatten tegenstander. Roos was uitgeschakeld en Cathalijn verving haar. De eerste punten waren voor Solar-systemen Grasshoppers maar Punch profiteerde van de missers en kwam op 11-6. De gasten wisten de verdediging dit keer goed te sluiten maar zelf wel het netje te vinden. Na 10 minuten was de stand gelijk: 13-13.
Het tweede kwart begon goed met een driepunter van Jacoline (die de hele wedstrijd 11 intercepties pakte). Judith liet zien dat ze steeds meer haar plekje in het team vindt en sluit een goede fase af door een buzzerbeater te produceren en de ruststand wordt daarmee bepaald op 24-34.
De derde periode is maar een klein stukje op het wedstrijdsheet. Punch weet 4 punten in te lopen, als Rianne 5 minuten na de rust een belangrijke aanvalsrebound pakt en scoort. De voorsprong wordt daarmee gekoesterd. En weer op het eind van de periode zorgt Lieke er persoonlijk voor dat het gat op 10 blijft staan bij het ingaan van het laatste kwart: 32-44.
Daarin dringt Punch weer aan, er worden met de tijd als bondgenoot verkeerde keuzes gemaakt. Leidt tot veel balverlies maar als Liza scoort en de bonus benut en de stand met minder dan 2 minuten op 41-51 zet, is de wedstrijd in het slot gegooid. Eindstand 45-51.
Scores: Cathelijn 0, Esther 4, Jacoline 7, Judith 13, Gerlinde 2, Leonie 0, Rianne 2, Lieke 6, Liza 17.
De coach zag tot zijn genoegen een gretig team: “Het was een verdiende overwinning. Een teambespreking met het model van Tuckman als voorbeeld, werd met enige vertraging in de praktijk zichtbaar. ”
Zaterdag, 21 november is de return tegen BV Leiderdorp om 18.30 uur in sporthal De Bloemerd.