Het zit er weer op voor een weekje. Voordat het spektakel kon beginnen moest er goed getraind worden woensdag. Normaal gesproken support Julia ons heel erg, maar dit keer moesten wij het doen. Mevrouw was namelijk ziek en kwam toch training geven. Ahhhh lief hè!! Met een prullenbak in de buurt was het vol te houden voor madame… en natuurlijk luisterden we veel beter naar haar (uit medelijden). Julia is onze leermeester… zo leren we goed Nederlands spreken en tevens de Julia haarknot!! Oh en we leren ook nog basketballen, maar dat is een bijzaak. Tevens is mevrouw de Wordfeud koningin van het team.  Bewoond -152 punten- en kazerne -84 punten -. We zijn trots op je!
Zaterdag moest er dan gespeeld worden in Huizen (geen grapjes over maken) tegen Quick Runners U22.  Jaja mensen, een U22 team! Een belangrijk detail om te weten is dat ‘wij’ voor de helft uit speelsters bestaan die nog in een U18 team horen te zitten. Genoeg gezegd dacht ik zo ;)! Een ander detail is natuurlijk dat wij geen kleine iele personen zijn. Wij staan ons mannetje wel, wees maar niet bang. Dus ook dit moest wel even goed komen.

De nog steeds zieke coach (met C.O.C.K.) werd in de auto verwend met een hoofdmassage van Leonie R. en dat was nou net waar ze op zat te wachten (niet echt). Diezelfde Leonie antwoorden als volgt op de vraag of ze weer net zo hard ging beesten als de vorige keer: ’Jongens, ik doe het werk wel!’. Heerlijk dat vertrouwen! We waren maar met 7 arme speelstertjes dus als Lee het werk zou doen kon de rest uit hun neus eten.
Nou vooruit nog een anekdote (ja er gebeurd een hoop in dit team). In de zaal aangekomen moesten we nog een (rare) wedstrijd afkijken voordat wij aan de beurt waren. In die wedstrijd werd er hevig gevloekt door een persoon, maar gelukkig reageerde Lieke, ‘Hee, wij komen uit Katwijk hoor!’. En tijdens een vrije worp werd er naar ons gesist dat we onze mond moesten houden. We waren nog geen halfuur binnen of ze wilden ons alweer weg hebben. Arme wij!
Zonder de vast supporters (incl. Melvin :P) maar met de vader van die tweeling en de moeder van Molletje konden we wel rekenen op wat steun vanaf de zijkant (met korte ei). Gelukkig kunnen we zelf ook wel een aardig potje gillen (niet iedereen kan schreeuwen blijkt uit onderzoek) we zouden dus weer aardig aanwezig zijn, zoals altijd.

Laten we maar beginnen aan de wedstrijd. Zoals al eerder vermeldt waren we maar met z’n zevenen. Das niet veel! Daarom mochten we niet gaan happen en stealen van la coach, omdat ze bang was voor de fouten. Weetje wat het is… als zij dat zegt, dan luisteren we daar gewoon naar. Startende vijf: Leonie R., Lieke, Esther M., Esther B. en Petra. Gelijk kon Esther B. laten zien wat haar kwaliteiten waren en opende ze de score. Het begin was een beetje aftastend van beide kanten. Er zat weinig beweging in en dat maakt het nogal saai. Gelukkig hebben we daar nog de lach van Julia… mevrouw wilde graag dat we naar haar wezen na een score. En zoals ik al eerder vermelde: wij luisteren gewoon. Vandaar dat vingertje naar la coach, maar vervolgens ligt mevrouw dubbel van het lachen. Wat moeten we daar nou weer van denken?! Iedereen heeft zo’n zijn kwaliteiten en bij de één werkt dat in het voordeel van de scoreverloop en bij de andere werkt dit op je lachspieren. Bij een bepaalde actie moest iedereen lachen (incl. de tegenstanders, scheidsrechters en publiek) waardoor je begon te twijfelen waar je nou was… in een sportzaal of in het theater? Periodestand: 12-12
In de tweede periode wilde we toch echt wel even met de winst naar huis gaan dus werd er gas gegeven. Waarschijnlijk ging de koppeling niet goed, want nog te vaak stond het spel stil. Nu eerst even een quizvraag: Als iemand met de handen boven haar hoofd staat, hoe pass je dan de bal?  Inderdaad dan geef je een bounce-pass of welke pass dan ook, als die maar niet over het hoofd hoeft. Heeft u het antwoord goed? Dan gaan u door voor de auto! Alle gekheid op dat stokkie… wij hadden nogal problemen met deze beslissingen. We houden niet van dat makkelijk spelen dus geven wij graag op dat soort moment een overheadpass. Snel vluchtte Julia in een time-out, want zij vond deze beslissing van ons niet helemaal top. Sowieso had mevrouw veel te melden, want het ging even mis. Te veel om op te noemen, maar het moest gewoon veel beter. Na de time-out kon Leonie R. gelukkig weer laten zien hoe het moest. En nadat zij het voorbeeld had gegeven kwam daar Leonie B. met het meest mazzelpassje dat er maar bestaat. Echt zo’n pass die maar één keer goed kan gaan. Nou gelukkig ging die dit keer goed en kon Esther B. vrij makkelijk (nouja wat is makkelijk) scoren. We kregen de boel weer een beetje op de rit en liepen ietsjes uit. Periodestand: 5-8 en ruststand: 17-20.

Er kwam een vraag of we het goed vonden als de pauze maar 6 minuutjes zou duren. Helaas waren er mensen (ik noem geen namen) die snel naar huis wilden en gingen we hiermee akkoord. Gelukkig hadden we wel genoeg tijd om nou te bespreken wat er mis gaat.

We wilden met z’n alle dolgraag winnen, maar we kwamen niet echt in ons spel. Het tempo bij de Runners lag niet erg hoog (woordgrapje). Wij lieten hier ons door beïnvloeden door ook langzaam te spelen, terwijl la coach graag ziet dat we snel spelen. Na een shotblock van Esther B. konden Esther M. en later ook Lieke de ballen onder het bord afmaken. Na afloop bleek pas dat we eigenlijk bijna alle punten hebben gescoord onder het bord. Wel beter aangezien ons schot niet altijd even meewerkt, hoe hard we dat ook willen. Sommige aanvallen waren prachtig om te zien (ietsjes overdreven) waardoor de kwaliteit van de wedstrijd omhoog ging. Een gele lijn en de daarbij behorende scheidsrechter zorgde voor een kanteling (etje) in de wedstrijd. De scheidsrechters deden het vrij goed, maar bepaalde acties (2 grote) waren zeer bijzonder. Dan zit je echt op de bank je op te vreten. Periodestand: 12-10 en tussenstand: 30-29
Oehhhh spannund 1 puntje verschil. Eigenlijk zaten we helemaal niet op die spanning te wachten. Rianne zat er ook niet op te wachten en maakt het verschil groter. Toch bleef het schommelen. Nadat Juul al verschillende tactieken had geprobeerd om ons te laten uitboxen gooide ze het nu op ‘de alsjeblieft-tour’. Ik citeer maar weer: ‘Alsjeeeeblieft meiden, alsjeeeeeblieft ga uitboxen, alsjeeeeblieft (wanhopig gezicht erbij). Dit is onze wedstrijd, alsjeeeeblieft!’. Een ander rare quote in de time-out was de volgende: ‘Doe het licht uit bij de tegenstanders’. Dit zagen wij alleen anders dan haar en dat leidde tot verwarring. Wie wat dacht laat ik maar even in het midden. En dan hebben we daar nog Esther de Mol. Esther doet 6 vwo en is niet de domste, maar onderdruk geldt dit allemaal niet. We stonden 4 puntjes voor  met 10 seconden op de klok en de Runners hadden na een steal de doorgang voor een vrije lay-up en Es rende er achteraan. Maar wat doet ze vervolgens: ze maakt een fout en de bal gaat erin… Niet het meeste slimme op dat moment. Gelukkig snapte ze zelf maar al te goed dat dit niet slim was. Met nog 2 seconden op de klok een time-out. We hoefden nog maar één ding te doen: Hang, trek, rebound, maakt niet uit, maar hou die bal vast!!! Is goed coach!! Nouja gelukkig gooide de Runners de bal vol tegen het bord (ipv de ring) en konden we met nog 2 seconden op de klok het uitspelen. Periodestand: 10-11 en eindstand: 39-41!!!
Na afloop had mevrouw de Mol kritiek op haar dochter en het lukte Es niet om het goed te praten. Achteraf was het best een grappige actie.

3 uit 4 gewonnen… ik vind het netjes.

Scores
Leonie R. 8 punten, Rianne 2 punten, Esther B. 15 punten, Lieke 10 punten, Esther M. 2 punten, Leonie B. 0 en Petra 4 puntjes.

Vrije worpen 5 uit 15…