Onze geweldige / super / lieve / spontane / lachende / vrolijke / af-en-toe-zeurende / goede / behulpzame / Leidse / strenge / accentloze / aanwezige / Arnhemse / helpende / luisterende / beste / verliefde coach vindt dat ze te negatief in de verslagen voorkomt. Maar ja… er moet toch iemand de pispaal zijn en ik kan geen speelster kiezen, want dat is slecht voor het groepsgevoel. De keuze is dan dus al snel gemaakt. Desondanks zal ik een soort van proberen om lief te zijn, maar ik beloof niks (met andere woorden: vetrouw er maar niet op).
Esther M. mocht deze week nog steeds niet meespelen en trainen. We hopen dus ook ernstig dat ze er over 2 weken wel bij zal zijn, want we missen haar behoorlijk. Als vervanging hadden we de drie vaste bankspeelster Eline, Manon en Charlotte. De vorige wedstrijd tegen de Quick Runners (uit Huizen) werd gewonnen met 2 punten, vandaar dat er ook vandaag gewonnen moest worden. Zeker omdat Julia ook nog eens onze coach was, moest er weer gewonnen worden. Het zou zeker geen ‘makkie’ worden, maar wel haalbaar.
En mensen wat hadden we weer geluk dit keer! De pakjes waren voor de verandering dit keer droog! Wiehoe, niet dat plakkerig gedoe maar gewoon heerlijk schoon en droog met dank aan Omo (en Esther B. haar moeder). Jammer genoeg dit keer geen rare uitspraken van mensen of nog gekkere acties. Weinig voer voor een verslag, maar laten we er maar het beste van maken.

Zoals gezegd is er de vorige met 2 punten gewonnen. Deze wedstrijd speelden we wel aardig en als we dit nu weer zouden doen, konden we gaan vlammen. Vooraf werden er een paar afspraken gemaakt. Er moest druk worden gegeven op de bal en voor de zekerheid werd er half court verdedigt (waar ik la coach nog voor wil bedanken). Veel belangrijker was de nieuwe regel die is ingevoerd. Er mocht geen negatief commentaar vanaf de bank worden gegeven. Als dit wel gebeurde waren daar consequenties aan verbonden. Vrij duidelijk dacht ik zo en ook nog eens effectief. Startende vijf: Esther, Lieke, Leonie R., Rianne en Petra. Traditiegetrouw was de eerste score van Esther. Tegen de traditie in kreeg mevrouw er een bonus bij als cadeau en dit cadeautje pakte ze met alle liefde uit. Het begin verliep rommelig maar zeker niet slecht. Wel jammer dat de Quick Runners een voorsprong pakten in de 6de minuut. Dit zat Leonie R. totaal niet lekker en dus pakten ze zeer zorgvuldig de aanvallende rebound en gooide ze dezelfde bal door het netje. Stand: 11-10
In de aanval moesten de spelletjes meer worden afgewisseld en men zou het zeer opprijs stellen als we gewoon een keer swing zouden spelen. Het hoeft niet steeds zo moeilijk te zijn als dat balletje maar door het netje wordt gegooid. In de out of bounce liep spelletje 7 wel aardig en dat mocht na al die weken wel een keer gebeuren. Manon werd het veld in gestuurd en pakten meteen een fout mee en schoot beide vrije worpen erin. Gelukkig maar, want dat is goed voor het percentage. In de verdediging blijft het toestappen in de helpside nog wel een ‘dingetje’. Woensdag is er hard op geoefend, maar in de praktijk lijkt het allemaal een stuk moeilijker te zijn. Achja, we blijven een stel eigenwijze kinders hè. Het was een rommeltje, maar af en toe kon Lieke toch een gaatje vinden om doorheen te kruipen en onder het bord uit te komen. Stopt het daar dan? Nee natuurlijk niet! Mevrouw speelde zeker in de aanval een goede wedstrijd en maakte zodoende haar ballen af. Het favoriete spelletje 3 werd weer gespeeld en weer was daar Lieke met een driepunter. Tis een hit! Het leukste van dat spelletje is de reactie van de tegenstanders. De eerste keer kijken ze je met grote ogen aan en de volgende keer denken ze het door te hebben. Jammer voor hun zijn wij, viswijven, hun te slim af. Ruststand: 26-26

Jeetje gelijk… We gingen de rust in met het idee dat we 1 punt achterstonden, maar na de controle van scheidsrechter Nijgh bleken we toch gelijk te staan. Dat was dan wel weer een meevaller. Sowieso knap dat meneer dit eruit kon halen, want het was echt een bagger ingevulde sheet. Uiteindelijk is het goed gekomen met de sheet, maar het heeft voor een hoop frustratie gezorgd bij beide teams en scheidsrechters. Om er zeker van te zijn dat er geen ‘domme’ dingen zouden gebeuren met de sheet zou Esther M. zelf een sheet bijhouden in de tweede helft. Dit heeft ze trouwens erg slim gedaan met behulp van ‘het tekenbord’. Erg handig dus!
En dan nu even heel snel iets over een hekelpunt bij ons… inlopen in de rust. De grond zat en lag een stuk fijner en dus is er WEER slecht ingelopen in de rust. Laten we nu even afspreken om het echt te gaan doen de volgende wedstrijden!!!

Na de rust moest de focus terug komen en moest er echt gevlammen worden. Rianne was gelukkig wel goed bezig na de rust met een zeer mooie drive naar het bord en natuurlijk een juiste afronding. Voor de rest was het een zooitje. Misschien lag het dus wel aan dat inlopen van ons… Er werden passes gegeven die niet om aan te gluren waren. Vanaf de kant werd er geschreeuwd dat er safe moest worden gespeeld en niet zoals we nu bezig waren. Het is zo zonde om die ballen zomaar in te leveren terwijl het veel makkelijker en beter kan/moet. Het leek wel of er een paar meiden geen zin meer hadden en dit leidde tot een hoop frustraties bij de rest. We moesten dit klusje met z’n alle klaren en hier was iedereen bij nodig. In de time-out werd iedereen dan ook weer terug geroepen. Als we zo doorzouden gaan, zouden we inderdaad gaan verliezen terwijl dit niet hoefde. Onze voorsprong bleef lang staan totdat bij de Quick Runners een paar keer achter elkaar het schot goed viel. De schade bleef beperkt tot 3 punten met dank aan Charlotte die haar puntjes pakte. Stand: 36-39
Charlotte maakte in het begin van de vierde periode haar lay-uppie en kreeg er ook nog eens een bonusje bij. En zoals niemand het zal verbazen schoot ze deze er ook nog eens in. Onze jongste Barnhoorn (Leonie B.) werkte zich uit de naad en bleef als een gek terug sprinten om andermans fouten goed te maken. Het verschil was nog maar 1 puntje en deze moest nu echt in ons voordeel gaan komen. Eline kreeg het voor elkaar om haar lens uit haar oog te laten vallen. Vervolgens speelt ze door met één lens en waarschijnlijk door dat ene oog kon ze niet alles meer goed zien en maakte ze 3 fouten in 1 minuut. Wat er voor zorgde dat ze alle tijd kreeg om haar lens goed te doen, want ze had 5 fouten en mocht plaats nemen op de bank. In de time-out werden alle koppen bij elkaar gestoken en er werd vrij dringend verzocht om nou eens te gaan REBOUNDEN!! Tenminste als we wilden winnen… anders hoefden het natuurlijk niet. Het spel werd er niet veel beter op. In de verdediging lieten we te veel steekjes vallen. Gelukkig werden er nog wel een paar mooie aanvallen gelopen waardoor we een soort van bij konden blijven. Het dieptepunt was de stand van: 45-54. En dit hadden we echt aan onszelf te danken. Kop op en blijven vechten. Het mocht alleen niet baten… Eindstand: 52-56

Na het laatste fluitsignaal was de teleurstelling erg groot. In de kleedkamer werd er maar eens goed nagedacht over de wedstrijd. Het gezicht en het zwijgen van de coach was een duidelijk teken voor iedereen. We konden alleen nog maar goed naar onszelf kijken. We hebben lang genoeg nagedacht en moeten nu verder. Woensdag keihard trainen om te laten zien dat we het wel kunnen en willen en over 2 weken pas weer een wedstrijd. Vrijdag 9 december om 20:45 in Cleijn Duin. BE THERE!!

Scores
Leonie R. 4 punten, Lieke 18 (!) punten (1×3), Esther B. 9 punten, Rianne 3 punten, Leonie B. 1 punt, Manon 8 punten, Charlotte 5 punten, Eline 0 en Petra 4 punten

Vrije worpen: 11 uit 26

Als afsluiting toch nog even mededelen dat we apetrots zijn op Julia en de rest van de meiden uit Dames 1 met de eerste plaats. Wel willen we graag van dit moment gebruik maken om een keer team van de maand te worden. In onze tijd (wow wat klinkt dat slecht)was dit allemaal nog niet en ook wij willen dolgraag een handje geven. Aangezien wij één van de trouwe supporters zijn moet dit toch wel geregeld kunnen worden?!