We mogen weer! De vakantie zat erop dus er moest weer gebasketbald worden in huize Cleijn Duin. Een speciale wedstrijd nog wel, want de tegenstander was Grasshoppers Mu18-2. Oh wat hadden wij vertrouwen in de wedstrijd (not). Ergens in de donkere dagen van december hebben we nog een oefenpotje tegen elkaar gespeeld en Mu18-2 was toen beduidend beter (wij speelden toen ook wel heel dramatisch). Het mocht de pret niet drukken, want nieuwe ronde nieuwe kansen.
De tweede helft van het seizoen zal aardig aanpoten worden voor ons gezien de poule. Ook mogen we weer heel Nederland door met dit zooitje (ik bedoel natuurlijk team).
Na een leerzame week met het opstarten van school was er ook een lichtpunt want ons gipsblokje II (la coach) heeft voor het eerst een spelfout gemaakt! Heugelijk nieuws natuurlijk voor ons allen! Zelfs in het oosten kunnen ze soms niet spellen :D.
La coach (het is inmiddels echt een begrip geworden) kon niet coachen, maar toen was daar *tromgeroffel* mevrouw van der Plas. Dan weten jullie nog niks, omdat half Katwijk dat kan zijn. Ik bedoel natuurlijk mevrouw Ingrid van der Plas! We hebben genoeg trainingen van mevrouw gehad om te weten dat ”ja mevrouw, nee mevrouw’’ en ‘’luisteren’’ het beste werkt. Grapje mensen!

Wij speelden als uitspelende team dus mochten ons hijsen in die sexy zwarte tenues. Ze zeggen weleens dat zwart afslankt, maar nu gold dit niet. Gelukkig kunnen wij alles hebben hè. Het inlopen deden we als vanouds op onze eigen manier, maar na een blik naar de zijkant ging het knopje om. Omdat er genoeg te bespreken was hielden we even een theekransje. Onderdwang moest Ingrid de bevelen van la coach opvolgen. Nu weten we dus ook dat la coach ons slecht vindt uitboxen (zit een kern van waarheid in) en het toestappen naar ons mannetje. Oh… goed om te weten, sowieso dat we dat nu gaan doen natuurlijk. In de verdediging zouden we zone gaan staan en door het oefenpotje weten we dat ze veel snelheid maken en pressen. Wij zijn ook zo’n snel team, wij kunnen dat makkelijk aan. Voor de duidelijkheid: dat is een grapje.
De wedstrijd werd geleid door het komische duo Nijgh en Harteveld. Tja, als je me na de wedstrijd een schop geeft weet je natuurlijk dat er je erin komt mevrouw :P. Ga er maar aan staan, een streekderby leiden.

Startende vijf: Leonie R., Esther M., Esther B., Lieke en Petra. Vanaf het begin was het tempo hoog. Nouja voor ons doen was die hoog. Sommigen van ons moesten nog wakker worden in de verdediging, want als we zone spelen moet je dus niet opeens vol men to men spelen. Gelukkig hadden we door dat dit niet helemaal de bedoeling was en stonden we vanaf dat moment goed in de zone. Het was hopen dat Mu18-2 lekker veel mis zou schieten, maar hun eerste schot was een driepunter en deze knalden ze erin. De toon was gezet. Esther M. kwam met het antwoord hierop door een vrije worp te benutten. We waren lekker (?) heen en weer aan het hollen en stonden te bikkelen. In de vierde minuut kregen we nog even een peptalk om wat dingetjes te herhalen. Lieke had de opdrachten begrepen en ging hard omhoog met als resultaat een score en een bonusje. Toppie joppie. Aan de kant stonden Wim ‘’hee!!’’ van der Plas en Ada ‘’erop!!!’’ Kraaijenoord zich druk te maken. Ja wij waren daar de aanleiding van. Gelukkig is Ingrid ‘sjaaltjedraaier’’ zo stil vanaf de kant (uhm). In het veld zeiden we maar tegen elkaar: ‘’Laat die oudjes maar, het is voor hun ook een dagje uit’’. Esther B. had een heerlijk schot vandaag waardoor we goed bij konden blijven en zelfs de voorsprong konden pakken. Beetje jammer dat ook hierop werd gereageerd en dus was dit snel verleden tijd. Stand: 15-15
Vol goede hoop en met een big smile (allemaal :P) liepen we terug naar onze bank. Het ging lekker! Mevrouw de coach was het hier helemaal mee eens, maar we moesten deze periode snel vergeten want we moesten er nog drie spelen. Oh… ja… ja mevrouw! Natuurlijk had ze gelijk (moeilijk om toe te geven) en luisterden we braaf. Deze periode maar weer knallen dus! Charlotte kwam ook in het veld en was goed scherp vandaag. Alle ballen op Charlot!! We kregen opeens heel veel moeite met die verschrikkelijk press van Mu18-2. Hier bestaat natuurlijk een oplossing voor (lees: pressbreaker) maar dat is veel te makkelijk voor ons en daar hebben we nog nooit op getraind (grapje Juul!!). Vandaar dat we lekker onmogelijke passes gingen geven. Die jonge Grietjes (waar is Hans) gingen ook nog eens dubbel teamen, maar daar hebben wij geen moeite mee hoor. Nouja misschien een klein beetje (veel). We compenseerden onze vreselijke passes wel door af en toe te rebounden, tot groot genoegen van mevrouw de coach. Wat ook leuk blijft zijn de scores uit ‘3’. Twee keer deze periode lukten het ons om hieruit te scoren. Beste redelijk dacht ik zo. Na een weer goede periode liepen we weer vol vertrouwen naar de bank. Ingrid was het hier mee eens. Ik citeer(!!!): ‘’Ik geniet van jullie spel.’’ ik citeer!! Die drie puntjes verschil zouden we de tweede helft wel terug pakken, dus wij maakten ons nergens druk om. We stormden goed op onze man af (voor het eerst sinds tijden) en Ingrid had hier nog een mooie opmerking over: ‘’Julia heeft er gewoon geen verstand van’’. Ahhh :P. Stand: 36-33

We moesten ons houden aan een strak schema. Met nog 6 minuten rust moest er weer een theekransje worden georganiseerd, want er was genoeg te bespreken. Zo zouden we best altijd mogen rebounden, het was maar een tip. En die boogballen mochten we ook niet meer geven, want anders zou er iemand heel boos worden 😛 (citaat: ‘’Ja sorry, ik wil gewoon erg graag winnen’’). Met andere mensjes dan la coach had gezegd (goeie actie :P) startte wij aan onze inhaalrace.

Het was duidelijk wat we moesten doen, nu alleen nog maar uitvoeren. Lieke deed eens gek en knalde er een drietje in. Dit gebeurt zo ongeveer elke wedstrijd dus het begint bijna vanzelfsprekend te worden. We stonden best goed te bikkelen in de verdediging, maar lieten Mu18-2 toch makkelijk scoren inside. Af en toe waren we zelfs zo lief dat we een gang naar de basket voor hen vrij lieten. Niet iedereen vond dit zo’n goed plan, maar de meeste vonden het toch best lief en dus bleven we het doen. In de aanval kregen we veel kansen om een snelle fastbreak te lopen, maar passen blijft nog steeds wel een dingetje. In de time-out werden we wakker geschud en dit was nodig. Leonie R. bleef doorgaan met wat ze de hele wedstrijd al deed namelijk ballen uit de lucht vogelen. Dat is mooi, want als Leonie dit doet hoeft de rest het niet te doen. Dit doet de rest dan ook gewoon niet. Rianne wurmde zich overal langs om de bal maar over de middellijn te krijgen. Als dit was gelukt kon ze ook nog eens de bal door het netje heen gooien, ideaal dus. We kregen veel vrije worpen mee (en gaven er ook een hoop weg) maar het blijft toch best lastig om zonder iemand in de beurt een bal door een gaatje te mikken. Natuurlijk heeft Leonie B. hier totaal geen moeite mee en mikte zij wel de bal door het netje. Dit was niet ons beste kwart en we zouden nu toch echt een tandje bij moeten zetten. Stand: 53-44
Dat is natuurlijk niet zo mooi hè om 9 punten achter te staan. Er waren genoeg dingen die beter konden en dat zouden we nu wel even laten zien. Nou mooi niet dus. Vier minuten lang kwamen wij niet aan scoren toe en Mu18-2 wel. Dat was niet de afspraak! Een lay-up afronden is voor ons ook niet altijd even makkelijk. Een niet geheel tevreden coach nam dan ook een time-out. We moesten ons kwaad gaan maken om door te bikkelen. Opeens konden er mensen scoren inside, dat mag natuurlijk niet in de zone. Ingrid was zo druk aan het springen en weet ik het allemaal, dat er door haar hakken allemaal gaten in de vloer zitten (nou misschien niet helemaal). Laat het de zaalbeheerder maar niet zien. Manon had het begrepen en kon lekker veel scoren in een korte tijd. Niet opgeven maar doorgaan! We kwamen iets dichterbij en dat was nou net de bedoeling. Esther B. sloot het af met een lay-up en toen was het over en uit. Eindstand: 70-61

Met 9 punten verloren van een goed en snel team met meiden die allemaal wel een keer Nederlands kampioen zijn geweest (volgens mij?), daar mogen we best tevreden mee zijn.
Nadat Ingrid nog een psychologisch praatje had gehouden (basketbal is leuk!), konden we met opgeheven hoofden richting de kleedkamer.

Scores
Leonie R. 4 punten, Esther M. 1 punt, Esther B. 18 punten, Lieke 10 punten, Rianne 4 punten, Leonie B. 6 punten, Charlotte 7 punten, Manon 7 punten en Petra 4 punten.

Vrije worpen: heel weinig uit heel veel

Nog heel even iets… zoals iedereen wel weet staan de wanden met teamfoto’s in de Bucket. Beetje jammer alleen dat onze teamfoto verstopt zit onder een wedstrijdshirt. Misschien proberen mensen ons iets duidelijk te maken, maar dat lukt niet erg. De foto is het bewijs.

Nou Ing, ik ben toch best lief voor je geweest in dit stukkie?
Volgende week zaterdag mogen we thuis om 18:00 gaan bikkelen. Be there!