Dit was een week waarin we elkaar veel hebben gezien. Dinsdag gezellig een drankje gedaan en doeg gezegd tegen Kelli die weer is vertrokken naar haar eigen landje. Het was een leerzame avond waarin Julia ons heeft uitgelegd dat een week uit minder dan zeven dagen bestaat. Universitaire- opleiding deed je toch? Grapje!
Woensdag moesten we echt goed trainen, omdat dit de enige training voor de komende drie wedstrijden zou zijn. La coach had daarom besloten om mee te trainen en met succes. Het was wel het eerste kwartier aanpassen aan elkaar, omdat Julia gewend is om keihard te passen. Hier zijn onze vingers niet voor gemaakt. Het resultaat was dan ook een blauwe vinger voor één van haar kindjes. Geblesseerd geraakt door haar eigen coach, dat hoor je niet vaak. Afgezien van dit voorvalletje hebben we zeer goed getraind. Het moest zaterdag dus goed komen.
Deze week moeten we drie wedstrijden spelen (dus ook drie verslagen in één week…). 21 april tegen Jump thuis, 25 april tegen Jump uit en 27 april tegen Shooters uit. Wij zijn natuurlijk sportatleten die dit wel aankunnen, maar er waren mensen (lees: coaches) die hier hun twijfels over hadden/hebben.
Charlotte en Manon moesten zelf een wedstrijd spelen ergens in Nederland, dus we deden weer een oproep aan de Olijke Tweeling, die ons wel wilde helpen. De gezusters Oudshoorn zijn de bom!

Iedereen was op tijd omgekleed en we konden dus gaan inlopen. The Jump kwam aanzetten met vijf man dus wij waren erg blij. Het was dan ook een klein beetje balen toen de zesde man (vrouw) aan kwam lopen. Nouja 9 vs. 6 dit hebben we sowieso al gewonnen.
En dan nu… de scheidsrechters!! Onze vaste scheidsrechter Thomas Nijgh was vanaf moment één al aanwezig, maar de tweede moest nog gezocht worden. Ik weet niet wie het heeft geregeld, maar wij (ik) vonden het top. Jaap Jonker zou namelijk ook gaan fluiten. Even kijken of die het nog een beetje kan. Nou ik kan u vertellen… hij kan het echt wel hoor ;). Er mag dus weer gegild worden door Jaap, richting de scheidsrechter, tijdens de wedstrijden van Ju14-1. Trouwens het duo Jonker (tafel) Jonker (scheidsrechter) is echt een hit!
The Jump is een gewaagde tegenstander tegen wie we al vele potjes hebben mogen spelen. Vaak monde het uit in een spannende wedstrijd in het voordeel van The Jump. Genoeg redenen om dit keer te winnen.

Startende vijf: Esther M., Lieke, Leonie R., Rianne en Petra. We zouden man-to-man verdedigen, maar Julia was wel zo lief om ons halfcourt te laten starten. De eerste score kregen we vrij vroeg om onze oren, maar Rianne had hier onmiddellijk een reactie op door haar bal af te maken. In de verdediging stonden we voor ons doen best goed uit te boxen. We hebben dit weliswaar één periode volgehouden, maar ik wilde het graag vermelden. Vanaf minuut één was duidelijk dat Leonie R. krachtvoer had gegeten. De ene na de andere bal vloog erin. Ook Lieke kon het niet laten om haar bal door het netje te gooien. De suicide die ze vorige week had verdiend, is woensdag ook echt uitgevoerd. Ja, laat dat maar aan Dijkijzertje over. Gelukkig kan het Lieke weinig schelen. We speelden prima en dit zorgde voor een stand van 16-14.

Hilde en Jolien mochten het veld betreden en meteen werd de tactiek gewijzigd. Met deze twee speedies zouden we gaan pressen. En inderdaad het werkte! Voorin werkten ze zich in het zweet en vooral Esther B. kon haar punten pakken door de press. Reden genoeg voor The Jump om een time-out te nemen. Over de press had la coach geen commentaar, maar ze vond dat we in de aanval echt moesten aanvallen. Dus niet rond de driepunterlijn dribbelen, maar er gewoon vol induiken. We hoorden het aan en gingen verder met knallen. Esther M. had gezien hoe haar medespeelsters het (niet) deden en nam het advies van la coach in zich op. Vandaar dat ze besloot om maar gewoon een lay-up te lopen. Hoe simpel kan het zijn?! We stonden onze mannetje deze periode en bouwden een klein gaatje op. Helaas kwamen we erachter (beetje laat) dat The Jump goed kan schieten. Als je dat eenmaal weet moet je hier natuurlijk op reageren. Nou daar hadden sommige meiden (ik neem alle schuld op me :P) wat moeite mee dus de Jump kwam iets terug. Ruststand: 34-29.

Het gebeurt niet vaak dat wij met een voorsprong de rust in gaan dus wij genoten met volle teugen. En het mag gezegd worden, het inlopen ging vrij redelijk voor Du20-2 begrip. Aan de overkant was de wedstrijd bezig van Mu18-2. Twee wedstrijden uit één competitie op hetzelfde tijdstip in dezelfde sporthal. Dat gebeurt niet vaak. Over de stand aan de overkant hebben we het maar niet.

We wilden toch wel erg graag winnen en dus moest er gebikkeld worden. The Jump wilde net zo graag winnen dus de spanning steeg. Geheel ontspannen (?) liepen we het veld in om te bespreken wie wie nou zou gaan verdedigen. Op zulke momenten lijken we net de mini’s. We knipperden één keer met onze ogen en The Jump had de bal al uitgenomen. Wij stonden nog een beetje lol te maken in het veld en werden dus verrast door een pass richting het bord van The Jump. Leonie R. kon niets anders doen dan aan de noodrem trekken. La coach was helemaal niet blij met dit akkefietje. Onze aanvallen verliepen rommelig, maar zolang de bal door het netje valt hoor je niemand klagen. Nou misschien één iemand… grapje! Leonie B. gaf een prachtige pass (of was het nou een schot?) aan de overkant van het veld waardoor iemand (geen idee wie) de bal vrij soepel kon afmaken. De press werd nog steeds in gang gezet, ook al vergaten sommigen dit zo af en toe. De één houdt van de press en de ander haat het. Misschien ligt het daaraan… Aan het einde van periode 3 gaven we het weer weg in de verdedig en kwam The Jump weer terug op een achterstand van 4 punten. In tegenstelling tot ons schoot The Jump wel veel vrije worpen erin dus een foutje was een dure grap. Gelukkig vergrootte Jolien de voorsprong weer en konden we zonder angst (voor de coach) op de bank gaan zitten. Stand: 50-44

Deze periode moest het dan echt gaan gebeurden. Erop en erover! Ik kan nu wel de spanning op gaan bouwen, maar dat is overbodig. We deden het ernstig goed! Lieke kon de ene na de andere linker lay-up afmaken (bovenhands!). En ook spelletje 3 werd weer uit de hoge hoed getrommeld. Deze werd helemaal fout uitgevoerd, maar toch kon Hilde eruit scoren. Je kunt blijkbaar alle kanten op met dit spelletje. Dankzij het harde werken kwamen er steeds meer punten op het scorebord. Leonie R. bleef pirouettes maken onder het bord om er maar voor te zorgen dat ze topscoorder zou worden. Jaap nam de pirouette van Leonie over tot grote hilariteit van la coach. Ik was het niet hoor die zo hard lachte! De bankers (!) kregen een publiekswissel en de anderen moesten maar voor de laatste paar secondes heen en weer hollen. Lieke scoorde onze laatste punten en dat The Jump daarna nog scoorde, vergeten we maar even. Eindstand: 75-53

Scores
Leonie R. 21 (!!) punten, Rianne 2 punten, Esther B. 10 punten, Esther M. 4 punten, Leonie B. 0, Jolien 10 punten, Hilde 8 punten, Lieke 12 punten en Petra 4 punten.
Vrije worpen: 5 uit 16

Wij hadden verder dus een prima zaterdagavond. Zo’n overwinning voelt goed dus a.s. woensdag willen we dit nog een keer meemaken. De Olijke Tweeling hebben we een contract aangeboden zodat ze woensdag ook mee kunnen doen. En BAM ze gaan mee!