'liggen'Er waren eens 7 expubers die het leven van hun coach zuur maakten. Zaterdag 19 november hadden deze kinders een wedstrijd in Nijkerk die gewonnen moest worden. Voor het gemak had één van die schatten een gekneusde (in ieder geval een donkerblauwe voet) enkel en had de coach zelf een wedstrijd. Maar gelukkig hebben we daar dan altijd nog Jacobien Hoek die zonder lang na te denken ja zegt. Uiteindelijk kwam alles dan toch weer goed en zou de wedstrijd worden geleid door coach De Mol en 9de bankspeelsters Jacobien. Dit stukkie wordt echt een tranentrekker.

Wiehoe vooraf was 1 ding duidelijk: er moest echt echt echt gewonnen worden. Ook dit keer hadden we het bussie weer tot onze beschikking. Dj B (Barnhoorn/Barnie)werd ingezet als chauffeur en kunt u inhuren voor alle feesten en partijen, maar onze uitwedstrijden gaan voor. Je zou maar met 8 gillende meiden in een bus zitten, dan heb je het niet makkelijk. Gelukkig zijn we allemaal best lief voor Dj B.
Iemand (ik noem geen naam) kwam met het geniale plan om Julia te bellen en op de speaker te zetten. Zo gezegd, zo gedaan. Er werd gebeld en ook nog opgenomen. Waarschijnlijk hadden we la coach wakker gemaakt uit haar powernap (zo klonk het in ieder geval) en veel zinnige dingen kwamen er niet uit. Op de vraag waar we op moesten letten was het antwoord: ‘Staat allemaal in de mail’. Oh… oké. Het was in ieder geval reuze gezellig met z’n allen.
Na dik een uur rijden kwamen we dan toch in Nijkerk aan. Eens maar nooit meer (grapje). Aan het eind van elke straat stond er weer een rood hek door wegwerkzaamheden. Misschien klinkt het overdreven, maar geloof me het was echt zo! Het was echt onmogelijk om bij de sporthal te komen. Gelukkig vroeg Dj B de weg (aan de leukste jongen van heel Nijkerk) en zijn we er toch gekomen.
Dus ‘snel’ omkleden en inlopen. Beide dingen gebeurden niet. De gezelligheid duurde voort. Alle Julia- quotes kwamen voorbij. Voorbeeld: het licht moest uit bij de tegenstander. Lieke reageert hier zonder aarzelen op door het licht van de kleedkamer uit te doen. En Jacobien had ook een geweldige vraag: ‘Wie is Julia dan?’. Je snapt natuurlijk dat ze na deze vraag nooit meer gevraagd zal worden om te banken (grapje hoor, daar ga ik niet over).

Coach De Mol hield een peptalk na dramatisch inlopen. We moesten gaan beginnen met half court verdedigen en vooral de rebound pakken. We hadden duidelijk meer lengte en hier moest van geprofiteerd worden. Startende vijf: Leonie R., Esther, Lieke, Rianne en Petra. Het tempo lag… tja hoe moet je dat nou netjes zeggen… laag. Heel erg laag zelfs. Keer op keer kregen we kansen onder het bord, maar we maakten onze ballen maar niet af. Lieke lukte het voor het eerst in de 3de minuut. Hoppa we hebben een voorsprong. Vervolgens liep het iets makkelijker. Met de nadruk op iets. Sparta misten veel schoten en kwam er inside niet doorheen. Nadat ook Leonie R. duidelijk had gemaakt wat haar specialiteit was, stonden we 0-5 voor. We kregen alle ruimte om te schieten en dat zag Leonie B. ook. Ze nam een schot achter de driepunterlijn en schoot zoals we gewend zijn de bal erin. Nou mooi zou je denken, maar helaas helaas. Één scheidsrechter (die erbij stond) gaf aan dat het een driepunter was en de andere zei dat het een tweepunter was. Deze man hield stellig vol dat het een tweepunter was en er was geen discussie mogelijk. Na een paar vuile opmerkingen vanaf de bank en een vuile blik van de scheidsrechter, probeerden we het naast ons neer te leggen. Als je ons een beetje kent weet je dat we het niet hier bij laten. Verdere details laat ik maar even achtervegen. In de 6de minuut vluchtte Sparta in een time-out en mevrouw De Mol greep deze kans aan om ons te laten pressen. We zagen dat die meiden niet goed onder druk konden dribbelen (dat snap ik, wij kijken altijd zo vijandig) dus hier moesten we gebruik van gaan maken. We deden eens gek en gingen pressen en warempel… het werkte! De ene na de andere vrije lay-up werd erin gegooid. Voor de rest gebeurde er niet veel behalve dat wij uitliepen. Stand: 3-15
Natuurlijk waren er nog genoeg punten die beter konden. Zullen we het nog een keer over uitboxen hebben of denken jullie inmiddels: ‘dit weten wij nu wel’? Jacobien kreeg het vertrouwen (:P) van ons om haar speelminuten te pakken (eigenlijk zijn we best lief). Meteen bleek dat mevrouw scherp was vanavond. Zo kon ze makkelijk 2 lay-uppie achter elkaar scoren. Zo zien we het graag! De enige die nog aan het pressen was, was Rianne. De rest had geen zin meer om te pressen (ssssst dit blijft onder ons) en bleef lekker op de middellijn staan. Desondanks pakte Rian heel wat steals in haar uppie in de press. Zo’n press in gewoon onzin. Laat Rian het maar gewoon doen, want haar lukt het toch in haar eentje. Bij Sparta speelde één meisje (#11) die het verdories goed kon. Die andere meiden hadden ook elk hun kwaliteiten, maar dit meisje was echt goed en moeilijk te verdedigen. Hier moest dus wat op bedacht worden… wordt vervolgd. Periodestand: 6-18 en ruststand: 9-33

In de rust deden we wat de naam al zegt… we pakten onze rust en deden makkies an. Voor het beeld gingen we maar inlopen, maar echt spectaculair was het niet. Misschien een idee om vanaf nu gewoon normaal en goed te gaan inlopen. Ik denk dat we dan onze coach een groot plezier doen… denk ik hoor. De scheidsrechter (die we zo vuil aankeken) kwam naar ons toe met de vraag of we het goed vonden dat de pauze iets korter duurde. NATUURLIJK!!!!!! We wilden graag op tijd klaar zijn om nog een stukje van de wedstrijd van Dames 1 te kunnen zien. Elke minuut was dus mooi meegenomen.

We hadden een ruime voorsprong gepakt en wilden er een leuke wedstrijd van maken. Tot nu toe was dat gelukt, dus het was zaak om dit vast te houden. Door die voorsprong wisten en dachten we dat we er al waren. Hierdoor kon Sparta (met name #11) veel te veel punten pakken in de eerste minuten. Coach De Mol nam dus maar snel een time-out. In de helpside moest er veeeeeel sneller worden toe gestapt naar de bal. Nu konden ze te makkelijk lay-ups lopen. En dan nog veel belangrijker… hoe stoppen we #11?? Nou het antwoord was heel simpel: we gaan haar beter verdedigen en elkaar beter helpen of we beuken haar eruit. Persoonlijk was ik voor dat laatste, maar helaas zijn de andere meiden wat sportiever. Na de time-out begonnen we goed met 2 drietjes in 1 minuut door Lieke en ondergetekende. Hoppa zo doet de Grasshoppers dat! Coach De Mol ook weer tevreden (je moet haar niet kwaad maken). Ook Leonie B. bleef schieten uit onmogelijke posities en ook deze gingen er weer in. in de aanval liep het nog wel redelijk, maar in de verdediging bleef het wankel. Gelukkig had Rianne #11 goed in de greep waardoor zij niet meer zo makkelijk inside kon gaan. Stand: 27-51
In de laatste periode moesten we niets meer uithanden geven en blijven knallen. Nog steeds lag het tempo erg laag… in de aanval stonden te lang stil ondanks dat we bevelen hadden gekregen om te bewegen. En dan nu… het hoogtepunt van de wedstrijd!!!! Leonie R. kreeg twee vrije worpen. Haar laatste vrije worp ging erin zonder bord en zonder ring. Precies uit het boekje. Dit punt werd gevierd door ons allemaal alsof dit het winnende punt was. Zoooo blij waren we, gewoon een kippenvelmoment :P. Dit leidde tevens tot verbaasde gezichten bij de meiden van Sparta die niet snapten dat we zo blij waren na een vrije worp. Ach ja… die rare Kattukkers. Esther B. kon niet achter blijven met haar punten en gooide de laatste paar minuten keurig haar ballen erin met behulp van haar heerlijke moves. Onze Liek had weer een rare opmerking door midden in een aanval bloedserieus te vragen welke periode dit nou eigenlijk was. Ach, zonder haar zou het een stuk saaier zijn. Het einde van de wedstrijd was niet iets om naar huis te schrijven, maar desondanks hebben we verdient gewonnen en het gaat allemaal om het resultaat. Eindstand: 41-65

Nadat het laatste fluitsignaal was geklonken en we onze enige supporter hadden bedankt, keken we snel naar de klok om te constateren dat het pas kwart over 8 was. Als Julia nou lekker vaak op de grond zou gaan liggen (dit hadden we immers woensdag afgesproken) en de scheidsrechters lekker vaak zouden fluiten, zouden we nog een stuk van Dames 1 kunnen zien. Snel omkleden dus!! Opeens bleken we dit wel te kunnen…
In de bus was het nog gezelliger dan de heenreis. Hoogtepunt: het meeschreeuwen met Someone like you van Adele. Dj B kon het niet meer aanhoren en wilde het liefst uitstappen, zo goed werd het gezongen door ons alles. Rianne heeft hier volgens mij een filmpje van gemaakt, maar ik geloof niet dat de rest van de wereld op onze talenten zit te wachten.
In Cleijn Duin aangekomen bleek dat Julia het ‘liggen’ iets te letterlijk had genomen en ook toen wij er al waren ging mevrouw nog een paar keer op de grond liggen. Het is hartstikke lief hoor Juul, maar het was overbodig want we waren er al (grapje).

Scores
Leonie R. 7 punten, Esther 11 punten, Rianne te veel steals, Leonie B. 6 punten, Lieke 16 punten (1×3), Jacobien 10 punten en Petra 15 punten (1×3)

Vrije worpen… 5/10