Zaterdag de thuisgame tegen Argon en ja we hadden deze wedstrijd wéér een andere invalcoach. Dat weer maakt niet zoveel uit als we maar iemand hebben. Deze keer was meneer Kanbier het slachtoffer. Ik zou het geen slachtoffer willen noemen, eerder geluksvogel. Inderdaad DE Piet Hein van die leuke verslagen. Als je zelf een verslag schrijft kom je er nooit in voor dus vandaar de keuze voor Piet Hein. Hij staat er nu al 2 keer meer in dan in z’n eigen verslagen 😛 Graag gedaan hoor!!
Meestal (altijd) is de coach de pispaal in het verslag, maar ik zal me inhouden dit keer, want de grootste pispaal is ook deze keer weer: Lieke de Jong! Juul, nu moet je even opletten!!! Toen we als team tot de conclusie kwamen dat Julia de oogappel was, reageerde Lieke zo:’Nou zeg maar eerder een granaat’. Zeg maar dag tegen je speelminuten (hihi). Ook nu weer: graag gedaan!!

De wedstrijdvoorbereiding was weer een spektakel. Heel netjes kwamen we allemaal op tijd aan bij CD, maar omdat ‘wij’ de eerste waren die moesten spelen, was de deur nog op slot. En wie staat daar nou nog meer om te verzamelen naar Tubnogwat? Onze Juul! Kregen we toch nog even onze peptalk dat we moesten winnen. En dan is daar nog Leonie R. die op haar eigen bijzondere manier afscheid neemt van la coach. Daar gaat die:’succes coach!!’ geen bijzonder woorden, wel bijzonder hard en maf.
Aangezien de deur nog steeds op slot was, moesten we klimmen over het hek bij de kantine. Heel raar beeld hoor: 6 meiden die over een hoog hek klimmen. Na het apenkooien stond meneer De Jager ons op te wachten met de mededeling dat iedereen erin mocht behalve als je er één van die tweeling Barnhoorn was… Discriminatie!!!! Binnen aangekomen bleek dat we alsnog moesten wachten voordat we konden omkleden.
Stopwoordje van Julia op de training was: focus! We focusten ons gek toen we buiten stonden, maar ja na dit hele gebeuren was die focus natuurlijk verdwenen. Ik probeer helemaal niets goed te praten. Lijkt maar zo…
Rianne was op vakantie ergens op de Veluwe (lekker duidelijk), maar gelukkig konden Charlotte en Manon mee doen.

Inmiddels was iedereen gereed om te beginnen. Startende vijf: Leonie R., Esther B., Lieke, Esther M. en Petra. Piet Hein (3x) deelde mee dat we scherp moesten beginnen, omdat hij geen time-out wilde nemen. Juiste argumentatie dacht ik zo. Ondanks dat, begonnen we zwak. Argon kon hier van profiteren waardoor het na 4 minuten 0-6 stond. Vervolgens werden we opgeschrikt door een snoeiharde val van Esther M.. Gelukkig was haar moeder er nog niet aanwezig anders zou die boos het veld zijn ingelopen. Maar Es is een pittige tante en stond op alsof er niets was gebeurd. Tijdens de time-out kregen we te horen dat we te stil waren. Eigenlijk moet je daar van genieten, want zo stil zijn we niet bijvoorbeeld tijdens trainingen, maar ik snap het punt. Daarnaast had meneer (4x) kritiek op onze uitboxtalenten. ‘En het uitboxen *stilte* is gewoon slecht’, klopte helaas wel. Voor de verandering luisterden we en gingen we basketballen. Niet goed basketballen, maar we gingen basketballen. We speelden veel te gehaast terwijl we nog alle tijd hadden om vol terug te komen en erover heen te gaan. Periodestand: 4-8
Geen grote cijfers, maar beter iets dan niets. De centers kregen het vriendelijk doch dringende verzoek om op te posten en hun acties te maken. En gelukkig werd hier naar geluisterd en werd het spel iets leuker om naar te kijken. Nou kijken… zeg maar luisteren. Het was net een hoorspel zo stil was het. Soms moet je je mond houden(dat zouden sommige mensen zeer opprijs stellen. Juul?), maar niet in het veld. Een belangrijk moment was het drietje van Lieke. Dat was net wat we nodig hadden. Het verschil was nog meer 3 puntjes en toen Manon ook nog een schot losten was het verschil nog maar 1 piep klein puntje. Periodestand: 9-6 en ruststand: 13-14.

Goed je rust pakken en goed inlopen was het streven. Met name dat laatste is niet erg gelukt. Gelukkig was daar Piet Hein (5x) met de legendarische woorden: ‘Zelfs met slecht spelen staan we maar 1 punt achter’. Zo kan je het natuurlijk ook bekijken…

We startten deze periode wel redelijk. Esther B. gooide allebei haar vrije worpen erin en het spel wordt een stuk harder. Charlotte maakte een vrij duidelijke fout, maar er werd voor lopen gefloten. Prima!! Alleen aan het gezicht van mevrouw was al af te lezen dat het een fout was. Time-outje maar weer. We werden te vaak gepakt op onze breaks, wat natuurlijk niet klopt. In plaats van hieruit te scoren kregen wij veel turnovers. Wat zijn we toch bijzondere kinderen. Na een beauty pass van Leonie R. kon Charlotte 180 graden draaien en hup scoren. In de tegenaanval zorgde diezelfde Leonie
R. voor een snoeiharde blok met 2 handen. Heerlijk geluid!! Een enorme bron van irritatie waren de lopende screens van Argon met tot gevolg: een hoop blauwe plekken. Leonie B. begon zich ook te bemoeien met de score en gooide er een mooi balletje in op afstand. Argon begon steeds meer fouten te maken, maar wij konden hier niet uit profiteren. Periodestand: 10-11 en tussenstand: 23-25.
Het schiet echt niet op. Esther B. en Leonie R. hadden inmiddels allebei 4 fouten en moesten dus gespaard worden. Manon maakte de stand gelijk en Lieke zorgde zelfs voor een voorsprong. 27-25 met nog 8 minuten te spelen. Nu moesten we dit door gaan zetten, maar dat gebeurde niet. Argon kon 5 puntjes score waardoor we weer terug moesten vechten. Het begon steeds grimmiger te worden en er werden nog meer fouten gemaakt (aan beide kanten). Na een hele onsportieve fout (schoppen) die gelukkig werd gezien mocht iemand achter de vrije worpenlijn plaats nemen en de keuze viel op Lieke. Mevrouw schoot met trillende handjes er netjes één in, maar ze was woest in de daaropvolgende time-out. Ik citeer maar weer:’Laat mij nooit meer vrije worpen nemen, ze gaan er toch niet in’. Wij: ‘Liek, er zat er één in’. Lieke: ‘Oh, ik dacht dat ze mis waren’. Ik zal hier verder mijn mond over houden. 2 puntjes achter met nog 2 minuten te spelen. Argon scoorde dus moest er nu echt gevochten worden voor je winst. Leonie R. kon gelukkig nog een veldscore en een vrije worp erin gooien, maar toen was het verschil nog steeds 1 punt. Time-out en zorgen voor een plan. Esther B. moest inmiddels plaats nemen op de bank met 5 fouten. Piet Hein (6x) zorgde ervoor dat we rustig bleven en praatte ons moed in. Eigenlijk kon het niet meer stuk gaan, want wie kwam daar aanlopen… onze mascotte/grootste fan/vriend van/held etc. inderdaad JP. Bal bezit voor Argon dus fouten maken!!! Dit duurde alleen te lang, maar gelukkig hebben we daar stalen Esther M. die erop los beukt. 2 vrije worpen die mis gaan en balbezit voor ons. Snel naar voren en een goeie pass naar een man die vrij staat onder het bord in de laatste seconde. Ze schiet…. maar helaas het geluk stond niet aan onze zijde. Verloren met 1 punt… zuur!!! Periodestand: 10-9 en eindstand: 33-34.

Liever met 20 punten verliezen dan dit… Na afloop ging iedereen zichzelf de schuld geven van het verlies. We hadden veel eerder de leiding moeten nemen. We hadden allemaal onze dag niet, maar de volgende keer pakken we ze. Hier leren we alleen maar van… (al had ik liever niets geleerd en gewonnen). En niemand heeft hier schuld aan!
It’s what you get from games you lose that is extremely important – Pat Riley

Nog even een bedankje voor het publiek. Het is super leuk om te spelen met 3 tribunes vol publiek. Dat helpt echt (ook al lijkt dat niet zo)!! Allemaal gekomen voor Piet Hein (7x) natuurlijk…

Scores
Leonie R. 12 punten, Esther B. 5 punten, Lieke 8 punten, Leonie B. 2 punten, Charlotte 2 punten, Esther M. 0, Manon 4 punten en Petra 0
Vrije worpen: 6 uit 18 (dit brak ons nu echt op…)