Daar zijn we dan, wat later dan verwacht maar goed dat heb je weleens. Na een heftige avond moeten we aan de bak tegen niemand minder dan de boerse mâhsjes uit het gehucht genaamd Tubbergen. Onze taak is eroverheen walsen en dat gaan we dan ook mooi doen want na 8 minuten staat er 21-6 op het bord. Er worden veel mooie acties gemaakt, mooie pass voor de scores, drietjes, duizend intercepties en dan komen we na een 10 minuten op een stand van 30-10. Dat gaat de goede kant op ofnieeeet?

Maar dan!! In de 2e periode gaat het allemaal aanzienlijk minder. We zakken weg. Het lijkt net of het 3eperiodesyndroom het 2eperiodesyndroom is geworden, je kent het wel, een inkakmoment van de volle 10 minuten snapje. We moeten veel agressiever verdedigen, de poten uit ons lijf rennen, de systemen goed uitvoeren en de mensen in de break moeten sprinten alsof hun leven ervan af hangt.
We hebben 2 hele jonge (maarnietheus) scheidsrechters en dan maak je weleens een foutje, wij krijgen uit, terwijl het uit was voor de Tubbergse meisjes. Na een paar seconden spelen word dat dan ook gezien. Volgens Maaike graaien we onszelf na 5 minuten al naar de 5 teamfouten toe, weetje, zo doen we dat. Erg jammer maar zo is het nu eenmaal he.. Er wordt veel geschoten, maar te weinig gerebound. Daarom moet je ook niet raar opkijken als we deze periode gewoon met maar 1 punt winnen. Reken maar uit 30+22 = ? en 10 + 21 = ? en je krijgt de ruststand. I wish you the very best of luck!

In de kleedkamer hebben we te maken met een woest persoon. ALLES WORDT AFGEFLOTEN DUS HOU JE HANDEN THUIS! Oke, die is dus duidelijk. We gaan wel hard knokken in deze periode, want de wedstrijd moet gewonnen worden met 50 punten (hopelijk) dus we zullen het zien! In ieder geval zijn er veel veel veel intercepties, en er gebeurde zoveel dat ik het nauwelijks kon bijhouden. Twente komt de eerste 5 minuten gewoon de middellijn niet over, ja kan gebeuren he. Daarom lopen we weer een beetje verder uit tot 89-55

Het laatste kwart gaat in. Wie o wie gaat de 100 scoren? Ik weet het al, jullie niet. We moeten eerst wat feller zijn in de verdediging, een beetje praten met elkaar (koffie en thee erbij mag ook) en Twente mag niet teveel scoren! Het wordt een beetje saai, maar dan.. Dan is daar Maaike, onze Maaike AKA M. van Devo met dat langverwachte 100e punt. Trakteren betekent dat altijd he? Het ergste is, we hebben nog niks gehad  flink balen dus. Nog een tipje van onze An is: meer mensen in de rebound en harde close-outs. Zo spelen we de wedstrijd uit en word het een stand van 121-68.

Oja, ook wil ik er even bij vermelden dat we deze avond 2 waanzinnige scouts hebben: Annabel & Kinou. Je kent ze wel die 2, hartstikke goed bezig! Dankjulliewel voor jullie inzet! HA.

De ochtend erna hebben de meesten van ons een zware ochtend. Robbin wordt namelijk begraven. Robbin, rust zacht he jongen, we gaan je allemaal missen hier. Maar goed, wij moeten helaas door. Even samen spaghetti eten met zn allen, gemaakt door ’t moesje van Maaike, bedankt weer hoor! En daarna is het dan tijd om te gaan vertrekken naar de bekerwedstrijd tegen (alweer) Eurosped Twente. We nemen het bussie en nog een autootje erbij. Tussendoor even een stopje gemaakt bij de Shell en een koffietje wordt er gedronken. Anja ziet een mooi worstje maar ze durft hem niet mee te nemen. Jammer weer. Eenmaal aangekomen in Tubbergen (dat is rond 7u/half 8) is er gewoon geen kip te bekennen! Zelfs geen koeien, ken je nagaan! Alles was gewoon helemaal uitgestorven, dramatisch. Die kwamen natuurlijk gewoon naar onze wedstrijd kijken, want ja wie wil nou de hotste chickies uit Katwijk missen? Ik bedoel maar. Zitten we daar in de kleedkamer, ontdekt Jolijn allemaal bobbels in dr haar. Vreselijke toestand want wat nu?! Het kan dr allemaal niks schelen. Kijk zo doen we dat. Over de wedstrijd valt weinig te zeggen. Jolijn heeft last van dr eelt, Roos van dr knie, Evelien heeft een mooi blauw oog, maar dat neemt niet weg dat ze weer is staat te beesten as usual. En Anja zegt: Laat de bal het werk doen. Jongens, dan komt het allemaal goed. Het enige was dat we in de 2e periode wel achter stonden, maar dat maakten we weer ruimschoots goed.

De 2e helft ging eigenlijk nergens over, het was een beetje heen en weer sjokken want ja wat moet je daar op je late avond? Ja sorry dat ik het zeg maar de winst was al zo goed als binnen. Dus weetje we deden maar wat. De eindstand zal ik even vermelden dat was 110-54.

Op de terugweg nog ff lopend langs de McDrive, en in de file gestaan wel een uuuuur lang. Half 3 komen we moe maar voldaan terug in onze hometown Katwijk aan Zee. Daar is het op zaterdagavond tenminste niet uitgestorven rond 7u/half 8.

Scores van vrijdag: Roos 14 – Charley 2 – Laura 10 – Sja 30 (goooooeiedag super gedaan) – Eef 21 – Merel 2 – Suzie Q 5 – Maaike 14 – Eline 16 – Jolijn 8
En Sonja was er niet bij die moest met DS2 meedoen

Scores van zaterdag: Roos 18 – Laura 14 – Son 8 – Eef 14 – Suzie Q 15 – Maaike 17 – Sja 14 – Jolijn 8

Er zijn twee punten spoorloos verdwenen, het sheet is 40x overgeteld dus ik vind het BEST! Groeten.

Reactie coach:
2 wedstrijden binnen 24 uur met daartussen een hoop emoties en verdriet door het overlijden en de begrafenis van Robbin en de lange autorit naar Tubbergen zijn niet echt de ingrediënten voor 2 superwedstrijden.
Ons geluk was dat we ,tegen een jong en niet compleet Eurosped ,niet eens zo heel goed hoefden te spelen. In beide wedstrijden waren we na het eerste kwart eigenlijk al zeker van de overwinning en konden we inderdaad de rest van de wedstrijd maar wat aanrommelen.
Toch heb ik ook mooie dingen gezien en was het voor veel meiden een lekkere wedstrijd om het zelfvertrouwen weer wat omhoog te halen. Nu gaat het erom dat we dit vast blijven houden en ook in de wedstrijden waar het moeilijker zal worden in ons zelf en in het team blijven geloven………
Als laatste nog een compliment voor jullie allemaal dat jullie vrijdag en zaterdag je ondanks alles toch op de wedstrijd hebben kunnen focussen en een bedankje voor de chauffeurs voor de verre uitwedstrijden, Arie en Nico. Ik was blij dat jullie erbij waren!