Zaterdag 9 november stond de kraker tegen Argon op het programma. Argon had één wedstrijd meer gewonnen, maar stond er qua doelsaldo beter voor. Argon is een bekend team voor ons, dus we wisten dat we tegenstand konden bieden. Het denken is stap 1, maar het doen is vaak een stuk lastiger.
Voor de wedstrijd zaten we gewoon lekker te niksen in de zaal totdat de wedstrijd van Du20-2 was afgelopen. Daar werden alle veters nog een keer goed strakgetrokken voordat we het heilige veld betraden. We liepen goed warm en waren er klaar voor. Karina moest werken, maar gelukkig hielden we nog negen man over. Er waren dus genoeg wissels, dus we moesten hard gaan werken. Het plan was om in de press te beginnen. Deze press moest er nu echt staan, vond Julia. Op de training hebben we goed kunnen oefenen op de fastbreaks. Onze guards zouden hier een hoofdrol in krijgen, maar dan moesten we het wel echt gaan doen.

De familie Kanbier leidde deze wedstrijd. Als dat maar goed gaat… (grapje). Startende vijf: Rianne, Esther, Liza, Leonie R. en Lieke. En wat denk je? De press stond er! Het eerste punt was weliswaar voor Argon, maar daarna pakte het gouden trio voorin (Rianne, Esther en Lieke) drie steals op onze eigen helft. Zo stond het na twee minuten 4-1 voor ons. Zo zien we het graag, beetje jammer dat daarna Argon op stoom begon te raken. Ze speelden snelle aanvallen en wij waren steeds net een stapje te laat. We konden niet goed ons spel spelen, omdat Argon in de zone stond. Dit hoort geen probleem te zijn met onze eigen zone-aanval, maar die aanval moest even op gang komen. Argon nam een time-out en Julia pakte haar kans om iedereen op z’n plek te zetten. Toen ons geheugen weer was geactiveerd wisten we weer precies hoe het moest. Gerlinde kwam in het veld en maakte gelijk gehakt van hun verdediging door er een bommetje in te gooien. Het spel was rommelig, maaaaaarrr we stonden nog voor. Stand: 12-9
Dit moesten we vasthouden en met wat getouwtrek moest het wel goed komen. Argon had hele andere gedachtes en liep over ons heen de eerste vijf minuten. We kwamen niet tot scoren, maar zij wel. Zo keken we al snel tegen een achterstand van 12-16 op. Er moest iets veranderen, maar wat? Wie anders dan onze Liza trok de kar en zorgde met haar scores ervoor dat Argon niet te ver uit kon lopen. In de verdediging vergaten we natuurlijk weer dat we in de press moesten staan. De Kanbiertjes floten streng doch rechtvaardig. Dat werkte in ons nadeel aangezien wij weleens een foutje maakte. Argon mocht vaak achter de vrije worplijn staan, maar gelukkig schoten ze niet 10 uit 10. Zal ik het nog even hebben over het uitboxen? Ik denk dat u zelf wel kan raden hoe geweldig dit weer ging. Ruststand: 18-22

In de rust kwam er meer publiek bij en werden we streng toegesproken door onze moeders. Zij vonden dat we zo af en toe best wel goed speelden, maar nog veeeeel beter konden. De kenners vonden dat we niet zoveel ballen moesten weggooien en de bucket moesten dichthouden. Het is jammer dat ze niet meedoen, want anders zouden we zeker winnen. Vooraf waren we er niet heel erg van overtuigd dat we van Argon konden winnen, maar met deze stand was er hoop. Helaas zijn wij niet de sterkste in het uitspelen van spannende wedstrijden, maar daar hebben we altijd Julia voor.

We mochten niet opgeven van onze coach. NOOIT! Dus ook niet als je de bal kwijt raakt of als een bal langzaam naar de achterlijn rolt. Dit hadden we in onze oren geknoopt en zo konden we er weer tegenaan. Leonie R. zag het even niet meer zitten toen voor de zoveelste keer haar bal er net niet inging, maar in de verdediging stond ze haar mannetje. Het zit hem in de naam denk ik, want ook Leonie B. had geen geluk. In de verdediging werkte zij zich echter te pletter en hierin had ze meer geluk. Het begin van de derde periode was voor Argon, maar wij herstelden ons snel. We veranderde man-to-man verdediging in een zone verdediging en dit was een goede zet. Al moeten we meer praten in de verdediging. We hebben helaas geen ogen in onze rug waardoor er zo nu en dan mensen vrij stonden. Een kwalijke zaak en mede hierdoor kon Argon langzaam uitlopen. Zo keken we opeens tegen een achterstand van acht punten aan. Stand: 24-32
De scores in deze wedstrijd waren kostbaar en we wisten dan ook niet of we deze acht punten wel konden inhalen. Julia was er van overtuigt dat het ons wel zou lukken en gaf niet op. Wij volgden en zag en het licht weer schijnen. Eline werkte zich helemaal uit haar naad in de verdediging. Ze maakt de tegenstander helemaal gek door er bovenop te staan. Het was dan ook niet gek dat ze na een tijdje echt moe was. Als je zo hard werkt, mag je best moe zijn. Het kwam er nu echt op aan…. Argon kwam niet meer in de bucket en gelukkig vielen hun schoten ook niet meer. Op één vrije worp na werd er helemaal niet gescoord. Ons treintje kwam langzaam aan echt goed op stoom en we kwamen héél langzaam dichterbij. Na zes minuten was de achterstand nog maar vier punten. En eerlijk gezegd was niet iedereen ervan overtuigt dat ze de punten zouden maken. Een minuut later stonden we nog maar twee punten achter. We kregen letterlijk een peper in onze ahum en begonnen feller te spelen. Het was nog steeds niet altijd even mooi, maar de ballen begonnen te vallen en de aanvallen zagen er steeds beter uit. De laatste twee minuten viel alles op z’n plek. We hadden een steal te pakken en Liza liep vooruit voor een fastbreak (assist van Rianne). Ze hielt haar zenuwen onder bedwang en liep een lay-up. De stand was nu gelijk en er was nog dik een minuut te spelen. Op de bank probeerde we de rest letterlijk naar de overwinning te schreeuwen en de sfeer was echt goed. En dan…. Argon deed een poging tot een score, maar deze mislukt. Esther liep zoals we voor de wedstrijd hadden afgesproken door naar het basket en kreeg de bal van Liza. Zou het Esther lukken? En ja hoor! Esther liep zonder enige moeite een lay-up en gooide de bal simpel door het net. Met nog 30 seconden te gaan stonden we eindelijk weer voor. Een paar seconden later was er een ongelukkige botsing tussen een speelster van Argon en Rianne en de speelster van Argon viel op de grond. Rianne had echt niets fout gedaan en dus zouden wij de bal krijgen (na enig overleg met de scheidsrechters). Julia vroeg eerst even een time-out aan om de overige 19 seconden goed te laten verlopen. Wij hoefden alleen maar te passen en als Julia een brul gaf mochten we inside gaan. We namen makkelijk uit en konden simpel over de middellijn dribbelen. Daar kregen we genoeg ruimte om de wedstrijd uit te passen. Julia gaf vijf seconden voor tijd een brul, en we konden inside gaan. Zonder resultaat, maar dat maakte helemaal niets uit! De winst was binnen!!!!!!! Eindstand: 35-33

Scores
Leonie R. 0, Lieke 4 punten, Liza 14 punten, Eline 0, Gerlinde 8 punten, Esther 5 punten, Leonie B. 0, Rianne 0 en Petra 4 punten