Iemand misschien een leuke openingszin? Na al die verslagen schrijven verdwijnt de originaliteit. Dus daar gaan we weer…
Zaterdag 16 februari gingen acht meiden (Lieke was op vakantie), één coach en twee ouders op weg naar Barendrecht. De dag daarvoor hebben we met z’n zessen kunnen trainen. Mevrouw de coach had in het verslag gelezen dat passen niet onze sterkste kant was vorige week zaterdag, dus alle passoefeningen werden opgeborreld en uitgevoerd (een soort van dan). Aan het eind van de training speelden we 2 vs. 2 vs. 2 en er heerste veel strijd. De wedstrijd tegen Binnenland moest dus goed komen.
De reis naar Barendrecht verliep soepel, maar zeker niet zonder gevaren. Niet voor ons hoor, maar voor de auto’s achter ons. Julia moest haar appel kwijt, gooide deze uit het raam en de appel belandde op de voorruit (nouja… bijna) van een andere auto. ‘’Dat doen we altijd in Arnhem!’’, zei ze onschuldig. Wij (twee Kattukkers en één Valkenburgse) vonden het nogal raar. De boete die op de mat is gevallen, krijg je trouwens nog Juul.
Natuurlijk werden ook alle Valentijnsavonturen besproken. Trouwen staat nog lang niet op de planning, maar rijdend langs de Ikea sprak (daar is ze weer) la coach de legendarische woorden: ‘’Wanneer ga je trouwen? Zo werkt dat toch in Katwijk?!’’Vanaf nu zal ik alleen nog maar vol lof over mijn coach schrijven.

Na een klein uurtje was het tijd om de kleedkamer in te duiken. Om 15:00 was het tijd om te knallen. Eerst moesten we nog warmlopen en dit deden we met een bal uit Cleijn Duin. Deze bal was door een ander team meegenomen en achtergelaten of was gejat (vast niet). Het was erg benauwd in de zaal. Zo benauwd zelfs dat Manon over haar eigen benen struikelde. Ready to go!
Startende vijf: Leonie R., Liza, Gerlinde, Rianne en Petra. Julia was de coach en in de verdediging speelden we in iets wat op een zoneverdediging leek. We werden overvallen door de press van Binnenland. Ze stonden dicht op ons en soms net een stapje te veel. We hadden geen geluk met de scheidsrechters en moesten dus een andere oplossing vinden. De eerste vijf minuten lukte dit niet en Julia moest een time-out nemen. Inmiddels stonden we al 13-2 achter, alleen Manon kon er een bommetje ingooien. Na de time-out gaven we nog steeds te veel ballen zomaar weg, maar wij deden nu ook wat aan ons doelsaldo onderleiding van Leonie R. en Esther. We hadden een slechte start gemaakt en moesten onszelf herpakken. Stand: 16-6
Binnenland bleef natuurlijk pressen, maar het lukte ons steeds vaker om aan de andere van het veld te komen. Rianne moest zich steeds door twee man zwoegen. Het ging steeds beter en we kwamen een soort van terug. Gerlinde ging inside en kreeg een fout mee, waardoor ze haar punten kon pakken achter de vrije worpenlijn. Liza had in de eerste periode al twee fouten te pakken en moest dus plaats nemen op de bank. In de tweede periode haalde ze alles in en scoorde aan de lopende band. We wonnen deze periode en zouden Binnenland in de tweede helft wel even pakken. Ruststand: 27-19

In de rust was de aanwezigheid van een coach duidelijk zichtbaar. Iedereen werd opgetrommeld om in te lopen en toen we even naar adem wilden happen schreeuwde ze dat we hard moesten inlopen. Ja baas!

De derde periode waren we vooral bezig met twee mensen in het veld die ons ongelooflijk irriteerden (ze hadden geen blauw tenue aan). Julia schreeuwt als ze iets (lees: overtredingen) ziet en is haar stem dus verloren. De heren deden echter geen moeite om te blazen in het fluitje. Binnenland bleef druk geven en wij probeerden bij te blijven. Toch liepen ze uit en moesten we een tandje extra geven. In de verdediging praatten we niet genoeg met elkaar. Buiten het veld lukt dit prima, maar net op de momenten dat het moet, zeggen wij niets. In de aanval deden we ons ding (dus geen spelletjes) en veel ballen wilden er niet in. Alleen spelletje 7 voerden we echt goed uit en het resultaat was meteen zichtbaar. Stand: 47-30
Als je in wonderen gelooft, kan er inderdaad nog van alles gebeuren. Helaas niet bij ons, want de vierde periode hebben we gewoon niet goed gespeeld. We misten heel veel vrije worpen en alleen Esther, Gerlinde en Leonie B. (met een bult op haar hoofd door een pass van haar coach op de training) konden met een afstandsschot scoren. Eindstand: 69-39. Bijna gewonnen dus.
We eindigden de wedstrijd met de fantastische yell: meloen, meloen, meloen we worden kampioen!

Scores
Leonie R. 3 punten, Esther 8 punten, Manon 5 punten, Liza 16 punten, Gerlinde 5 punten, Rianne 0, Leonie B. 2 punten en Petra bijna 1
Vrije worpen: 11 uit 34 (dramatisch natuurlijk!!)