Zaterdag 1 maart stond er een kraker op de planning voor de meiden van Dames 5/Du22-1. Er moest gewonnen worden van LUSV. We stonden nog steeds op de eerste plaats, maar LUSV won met iets betere cijfers de wedstrijden en stond met een wedstrijd minder gespeeld op de tweede plek. We wisten dan ook dat dit een belangrijke wedstrijd was. Er moest gewonnen worden!
De training voorafgaand aan deze belangrijk wedstrijd leek eigenlijk nergens op. Iedereen had pijntjes en veel meiden hebben aan de kant gezeten. Carnaval stond natuurlijk ook nog eens voor de deur dus iedereen MOEST fit zijn voor carnaval….. euhhh de wedstrijd bedoel ik.

Zaterdag moest het dus gebeuren. Wel fijn dat we maar een klein stukje hoefden te rijden. Twee keer knipperen met je ogen en je bent er al. In de sporthal van de Leidse studentjes ging het spektakel beginnen. We waren ruim op tijd in de vernieuwde zaal en konden lekker relaxt omkleden. Het blijven studentjes dus alle spullen hebben we in lockers gestopt (grapje). Eline en klein duimpje Leonie kleedden zich niet om wegens serieuze pijntjes. Onze vaste rots in de branding Eline van Duivenvoorde deed gelukkig wel mee en Corrie werd er die morgen nog bij gehaald om dit zooitje ongeregeld op een echt team te laten lijken.

Tijdens het inlopen hoorden we de coach van LUSV zijn meiden waarschuwen voor het feit dat de gasten wel heel lang waren. Dat klonk goed in onze oren. LUSV had een vrij klein team al zat er één boomlange meid in van een meter of twee. Julia moest hier dus een oplossing voor bedenken.
Startende vijf: Liza, Leonie R., Lieke, Rianne en Esther (ik heb geen sheet dus ik doe mijn best om er wat van te maken). Het begin van de wedstrijd was voor ons. We passte snel door en hadden een voorsprong te pakken van zes punten o.a. dankzij Liza. LUSV moest even op gang komen, maar werd na een paar minuten toch wakker. Ze gebruikten hun snelheid en wisten door onze verdediging te komen. Onze voorsprong was er nog wel, maar deze was nihil. Rianne en Esther werden de hele wedstrijd onder druk gezet en moesten hier uit zien te komen. Het was hard werken, maar dit deden ze goed 40 minuten lang.
Leonie de Ruijter had te taak om de boomlange speelster te verdedigen. Zij mocht niet in de bucket komt, want dan was ze levensgevaarlijk. Leonie deed keihard haar best en met resultaat. Ook in de aanval deed Leonie haar ding en pakte haar punten mee. De twee periode verliep niet zoals wij wilden en zeker niet zoals Julia het had bedacht. We speelden opeens heel erg slecht. Onze passes kwamen niet aan en we deden maar wat. De voorsprong was dan ook al snel verdwenen. Het gezicht van onze coach stond op onweer en wij probeerden het tij te keren. Eline liet zien waarom wij elke keer weer haar vragen om mee te doen. Ze gaat langs haar man en schiet even een balletje door het netje. De enige lichtpuntjes waren onze scores die vielen, want de rest was niet best. We stonden in de rust met vijf punten achter.

Julia maakte duidelijk dat we nog wel konden winnen, maar dan moesten we echt beter gaan spelen. Mocht het nou toch niet lukken, dan moesten we van onze coach zo dicht mogelijk bij ze blijven zodat we in de thuiswedstrijd van ze konden winnen. Alles om maar op de nummer één positie te blijven staan. Nu moest er dus nog even gebikkeld worden. Corrie pakte haar minuutjes mee en ze was zeker niet onzichtbaar. Ze werkte hard en pakte ook nog even snel twee vrije worpen mee, ondanks de zenuwen. We speelden nog steeds niet goed en LUSV liep uit naar een voorsprong van tien punten. Winnen werd nu opeens een stuk moeilijker.
In de vierde periode moest het dan toch gebeuren. Niet iedereen geloofde er nog in, maar we gingen wel door. Langzaamaan kwamen we iets dichterbij. We hadden niet veel geluk, want veel ballen vielen aan de verkeerde kant van de ring naar beneden. Bij LUSV wilde het na een tijdje ook niet meer lukken. We moesten nu ons kans grijpen, maar dan moesten we echt veel beter gaan spelen. Na 37 minuten spelen kregen we eindelijk geluk! Gerlinde gooide er een belangrijk driepunter in. De achterstand was nu nog maar een punt of drie. Het spel ging op een neer en LUSV kon dankzij vrijeworpen weer afstand nemen. In de slotfase misten zij veel vrije worpen en dat was onze redding. Met nog een achterstand van twee punten nam Julia een time-out. We moesten een driepunter schieten. Lieke gooide de volgende aanval de bal weg en we kregen een fout tegen. Gelukkig voor ons misten zij de vrije worpen en toen kreeg onze Lieke weer de bal. We weten niet wat Lieke gedacht moet hebben, maar mevrouw schoot tien seconden voor tijd er ‘even’ een driepunter in. Wow nu stonden we weer één punt voor. We moesten nu rustig blijven en geen fout maken en hun niet laten scoren. De tafel liet weten dat de tijd om was en op dat moment schoot LUSV nog een driepunter erin. Twee teams juichten, maar nu was de vraag wie had er gewonnen? De scheidsrechters en de tafel gingen in overleg. Na een paar minuten kwamen ze dan toch met een beslissing: hun driepunter was buiten de tijd. Wij hadden dus GEWONNEN!! We hebben het te spannend gemaakt en helemaal niet goed gespeeld, maar we hebben gewonnen!!!!!

Morgen spelen we om 12:00 alweer een belangrijke wedstrijd. Komt u allen kijken om 12:00 in Cleijn Duin. We hebben uw steun hard nodig.