Afgelopen zaterdag mochten de meisjes van MU18-1 naar Amersfoort om aan te treden tegen de plaatselijke trots, Crackerjacks. Wat weten we van dit team? Niet veel behalve dat ze ruimer van de Orcas hadden gewonnen dan Grasshoppers had gedaan. Beide teams hebben vooraf 2 uit 2 gewonnen. Het kan dus alle kanten opgaan. Maar winnen is eigenlijk wel een moeten, omdat alleen de winnaar van de poule doorgaat naar de finale aan het eind van het jaar.
Om 18.30 is de geplande sprongbal, door het uitlopen van de wedstrijd hiervoor is het inlopen wat ingekort en dat is te merken bij de start. De meiden zijn er duidelijk nog niet klaar voor. In de aanval wordt voor de luie oplossing gekozen, de basket wordt niet aangevallen, en in de omschakeling zijn we steeds te laat. En we hebben te veel moeite met de (zone)press. Zo lopen we al snel achter de feiten aan. Wissels en een vroege time-out hebben niet het gewenste effect. Zo staan de dames na vijf minuten met 13-0 (!!) achter. Een erg slecht begin dus. Pas in de zesde minuut weet Rosalie de eerste punten op het sheet te krijgen, deze periode neemt ze trouwens het merendeel van de punten voor haar rekening. Maar de rode trein dendert gewoon door, zodat na de eerste periode een ontluisterende 25-8 op het scorebord staat. Op de tribune ontstaat het sombere vooruitzicht van een afstraffing als er niet snel wat veranderd. Dat wordt geen leuke terugreis straks.
Het tweede kwart beginnen we wat voortvarender. Scores van Rosie en Anouk (drietje) geven de burger wat moet, maar het is vervolgens de thuisploeg weer die een run plaatst naar 33-13, een maximale voorsprong van 20 punten na vijf minuten. Maar de meiden van Grasshoppers komen beter in de wedstrijd, weten het ritme te vinden en er wordt extra energie ingepompt. Via 5 punten van Yara en scores van Rosie en Dianne komt de ruststand van 33-22 op de borden. Een gat van 11 punten, dat is te overzien, zeker als de meiden de lijn doortrekken van de laatste minuten.
De tweede helft dan, alles is nog open, we kunnen de punten meenemen maar dan moeten de meiden wel volle bak gaan. Crackerjacks scoort weer als eerste, Simone antwoord snel met een score. De thuisploeg is intussen in een zone gaan staan, en dan weet je dat je een risico neemt tegen Grasshoppers. Hoewel, Crackerjacks lijkt nog verder uit te lopen, maar dan begint toch het bombardement, Rosie haalt als eerste de trekker over, gevolgd door Rosalie, tussendoor weet Dianne een aanvallende rebound te verzilveren, Simone schiet er 2 punten bij, Rosalie sluipt door, weer een bommetje van Rosie, die vervolgens de inworp onderschept en raak schiet vanaf de vrije worp lijn. De meiden zijn los, het gat slinkt naar 4 a 5 punten, o.a. door een paar goede acties van Maaike. Na drie kwarten staat er een 49-44 stand op de borden. Nog maar 5 puntjes dus.
Het laatste kwart, Rosalie knalt er nog een drietje in, de verdediging van Crackerjacks laat scheuren zien, Moniek en twee keer Maaike weten met drives de punten binnen te sprokkelen. En na vier minuten staan we voor het eerst op voorsprong. De laatste minuten wordt nagelbijten, de punten worden schaars, veelal moete het vanaf de vrijeworplijn gebeuren en het wordt een aantal keren stuivertje wisselen, de voorsprong blijft 1 punt voor rood of geel. In de laatste minuut zet Dianne ons weer op voorsprong, maar Crackerjacks pakt die weer terug. Dan is het Jacobien die met nog 16 seconden de stand weer doet kantelen (58-59). Laatste aanval van Crackerjacks na een time-out. Het onderhandse wanhoopschot wordt echter beloond met 2 vrije worpen. Nog 1,7 seconde op de klok. Dit is billenknijpen. De eerste gaat mis, opluchting bij de Katwijkse aanhang, in ieder geval verlening of zal ze de tweede ook missen? Helaas, de stand wordt gelijk getrokken, Anja neemt de time-out voor het laatste schot. Het duurt even voor de klok gecorrigeerd is, het plannetje wordt gesmeed, de meiden proberen de tegenstander nog wat zand in de ogen te strooien door te suggereren dat er een drive gemaakt wordt. Dan, Rosie neemt uit, Simone zet het screen en Rosalie neemt het schot, die lijkt mis te gaan, maar …. Er wordt een fout op Rosalie gemaakt dus die mag met 0 seconden nog twee keer aanleggen vanaf de lijn. Er hoeft er maar 1 in te gaan, dan winnen we. Rosalie blijft koelbloedig en knalt de eerste er in. Grote ontlading bij de meiden. Met z’n negenen stuiteren ze over het veld. De overwinning is binnen. Het was even zweten voor ouders en coach Anja, maar de punten gaan mee terug naar Katwijk. Winnen met 1 punt, altijd lekker.
Eindstand: 59-60. Rosalie (14) en Rosie (13) kwamen in de dubbele cijfers, maar ook Maaike (8) en Dianne (9) waren lekker op schot.
