Stel je hebt een zoon of dochter thuis zitten die niets anders doet dan gamen of tv kijken op een vrije zaterdag. Stuur je kind op basketbal! Wees maar niet bang dat uw kind nog aan gamen of tv kijken toekomt. Waarom dit betoog? Wij zijn HET voorbeeld.

Zaterdag 24 september om 13:45 in Amersfoort moesten wij gaan knallen. Amersfoort mensen! We spelen gewoon regio, maar tot en met december moeten we het hele land door om wedstrijdjes te spelen. Een klein overzichtje: Amersfoort, Bunschoten, Mijdrecht, Nijkerk, Huizen en Noordwijkerhout. Oké, Noordwijkerhout is wel echt luxe. Ik beken!

Over luxe gesproken… we hadden het bussie! Nadat onze eigen penningmeester Lieke de Jong (ja Paul, concurrentie!) het geld had verzameld konden we op pad. Ohnee, de sleutel moest nog even gescoord worden. Na een halfuur vertraging konden we dan toch op pad.

De altijd liefkijkende Julia (je weet zelluf) moest weer eens zelf aan de bak (het mocht tijd worden :P). Maar tada, daar was de vader van Leonie de Ruijter. Helemaal suup! We hadden een coach :).

Nadat we waren aangekomen bij de sporthal mistte we nog de drie kinders (met aanhang) die met de auto reisden. Ze hebben het voor elkaar gekregen om ondanks de technologie van 2011 toch de weg kwijt te raken. Het is een prestatie op zich. Toch hebben ze het kunnen vinden. Het herkenningspunt was het (daar komt die weer) bussie. Waar dat ding allemaal wel niet goed voor is.

De game!

De zaal binnenlopend was onmiddellijk duidelijk dat die Amersfoorters geen groeiachterstand hadden. Het waren (helaas) lange meiden. De opdrachten waren dan ook simpel: heel goed uitboxen, halfcourt verdedigen en bikkelen met z’n alle! Startende vijf: Leonie R., Lieke, Esther B., Rianne en Esther M. Het begin was nog wel aardig. De eerste score was van Esther B. maar de Crackerjacks (blijf het een rare naam vinden) hadden hier gelijk een reactie op. Er zat geen lijn in het spel en aan beide kanten was het chaotisch. Lieke was even niet afgeleid door mannen en gooide een bommetje erin. Soms heb je van die wedstrijden dat het gewoon even niet loopt en dit was er zo’n één. Het spel was ook niet dramatisch te noemen hoor, maar zeker niet goed. CJ kon te makkelijk scoren en wij liepen achter de feiten aan. Stand: 25-12

De helpside moest sneller staan en wij moesten veel sneller terug sprinten. Dit waren wel de belangrijkste doelen. We kregen gelijk veel fastbreaks om onze oren. Er kon makkelijk een lange pass worden gegeven aangezien wij niet terug sprintten. De omschakeling was veel te langzaam, met grote gevolgen. Manon zorgt gelukkig nog voor dreiging inside zowel in de defense als in de offense en ze scoorde er ook nog ‘even’ 2 vrije worpen erin. Rianne kwam steeds meer in de wedstrijd en tikte veel ballen weg bij de guard. Er waren veel verbeterpunten en we konden ze ook goed benoemen, maar het uitvoeren lukte niet. De achterstand werd steeds groter en het spel werd aan beide kanten steeds agressiever. De scheidsrechters waren het niet snel met elkaar eens. Steeds weer wees één scheidsrechter dat het onze bal was en die ander automatisch voor CJ. Natuurlijk had de scheids die ons de bal wilde geven gelijk, maar daar werd niet altijd naar geluisterd. Beetje jammer gastuuh:P. Lieke zag het niet meer zitten en had na 7 minuten al trek in haar patatje in Cleijn Duin. Dit verzin ik niet, het zijn haar eigen woorden. Ruststand: 45-18

In de pauze hebben we maar even in de kleedkamer een overleg gehad met elkaar. We waren het met elkaar eens dat we echt moesten gaan uitboxen en in de aanval niet zo gehaast moesten schieten. Het schieten van driepunters werd verboden. Omdat Julia er niet was hebben wij maar zelf even een doelstelling bedacht. Het is een beetje overbodig om deze te melden, maar laat ik één ding zeggen: hij is niet voltooid.

Uitboxen, sneller terug en rust uitstralen. That’s all! Moet te doen zijn toch?! Gelukkig werd het spel aan onze kant ietsjes beter. Esther B. had haar scoremachine aangezet en met behulp van haar centermoves konden er heel wat puntjes worden bijgeschreven. Voor het eerst gingen we uitboxen en het hielp. CJ kreeg niet veel meer 2 of meer kansen om hun bal af te maken. Wel werden de beide ploegen steeds grimmiger tegen elkaar. Soms was het geen basketbal meer, maar rugby. Leonie R. liet zich niet gek maken en pakte heel wat rebounds uit de lucht. Hoewel niet iedereen altijd even snel terug sprintten stond Leonie B. er altijd om mensen op de vangen. Dit maakte CJ nerveus waardoor ze sommige makkelijke ballen niet afmaakten. Hier hadden wij ook last van. Weetje hoe eng het is als je vrij onder het bord mag schieten. Ondraagbare spanning… Esther M. liet haar man geen seconde uit het oog en bleef bikkelen. Tussenstand: 68-28

Jaja we kwamen dichterbij (dus niet). Eigenlijk hadden we de moed helemaal opgegeven de vierde periode. Gelukkig hadden we daar Eline nog die vanaf het begin van de wedstrijd al het hele team op sleep touw nam daarnaast stond ze ook nog eens te beestuuh in het veld. Ideaal! Uitboxen deden we nog wel, maar voor de rest stond het stil. CJ kreeg de kans en verbeterde hun doelsaldo en wij hielpen daaraan mee. Eindstand: 89-30

Scores

Leonie R. 4 punten, Lieke 2 punten, Esther B. 14 punten, Rianne 0, Eline 2 punten, Manon 2 punten, Leonie B. 0, Esther M. 2 punten en Petra 4 punten.

Vrije worpen: 2 uit 6

Volgende week moet het veel beter en dat gaat ook echt wel gebeuren!