Zo, daar zit je dan.
Een medaille rijker en een voldaan gevoel. Het hele seizoen is er gezweet voor dat ene moment, dat je met z’n allen de beker omhoog mag houden. Ik kan nog wel meer nostalgische of emotionele one-liners neer gaan zetten, maar dan wordt het een beetje teveel naar ons idee. We zijn toch maar gewoon normale nuchtere Hollandse jongens en één Pool, met een verhaal om te vertellen en een kampioenschap om te delen.
Want dit kampioenschap is natuurlijk een prestatie van Heren 1, maar ook een beloning voor de rest van de vereniging. Een beloning voor alle vrijwilligers die zich al jarenlang inzetten voor Grasshoppers. Er zijn natuurlijk altijd de uitblinkers zoals, de trouwe supporters, Reitsema’s, Lace&Arie en alle commissies die allemaal tijd en moeite in je steken, maar ook de man of vrouw die achter de bar stond om Marcus Potters z’n Mars te verkopen is belangrijk geweest. Want stel je voor dat Potters z’n hongerklop zou krijgen in de derde periode! Namens Heren 1 willen wij dus iedereen bedanken!
De week voor de finale was ook al anders dan anders, waar er feller dan fel getraind werd op de maandag, werd er op woensdag en donderdag een oefenwedstrijd gespeeld. Dit was hard nodig, aangezien er ongeveer een maand lang geen wedstrijd gespeeld was. Zodoende had iedereen wedstrijdritme opgedaan, waardoor we een perfecte voorbereiding voor de finale hadden.
Dus wat gebeurde er nou precies op die ene dag? Nou het begon bij de meesten al de nacht ervoor, waar menig speler van Heren 1 op tijd naar bed ging, maar toch pas 5 uur later sliep. Hoe vermaak je jezelf op een “doorsnee” zaterdag als je pas om half 9 hoeft te spelen. Ga je op YouTube filmpjes kijken van NBA spelers die game winners erin schieten, zodat je nog meer zin krijgt in je finale? Gelukkig vertrok de bus, geregeld door Anne-Marie Nijgh, al om 18.00, zodat men elkaar af kon leiden. In de bus waren sommigen luidruchtig en sommigen verdacht stil. De luidruchtigen durfden stiekem hardop pratend al over champagnebaden te dromen en de anderen bleven daarbij nog steeds verdacht stil. Jammer genoeg kon de mix van Arie Hoek niet in de bus worden afgespeeld, waardoor we het met Radio Veronica moesten doen. Dit deed echter niet af aan de pret en zodoende was de reis snel voorbij.
“Nou… zenuwachtig?” was meestal de eerste vraag die aan de spelers gesteld werd in de hal. Maar gek genoeg was iedereen dat nog niet.. of leek dat maar zo? Gelukkig ging de tijd snel voorbij en konden we beginnen met warmlopen. De zaal werd steeds voller en er ontstond een gezellige sfeer in Rotterdam.
Het begin van de wedstrijd was van Grasshoppers’ kant vrij slordig, er werden wat turnovers gemaakt, die MSV makkelijk omzette in scores. Vooral Peter Vader was een plaag voor de verdediging van Grasshoppers. Toch begonnen de geelhemden langzaam beter in de wedstrijd te komen, dit vooral doordat de verdediging steeds beter werd uitgevoerd. Hierdoor ging MSV schoten forceren, wat resulteerde in snelle fastbreaks aan de kant van Grasshoppers. Wanneer er geen fastbreak mogelijk was werd de aanval duidelijk neergezet door Amerik van Duyvenbode. Ook de mensen die van de bank af kwamen, deden hun taak naar behoren, waardoor de tussenstand van de eerste helft, door een mooie steal van Sebastian Hilla, bepaald werd op een achterstand van twee punten. In de rust werd de verantwoordelijkheid bij de spelers gelegd om de, nog aanwezige, verdedigende problemen zelf op te lossen. Mede doordat de jonge geelhelmden het tempo hoog hielden, werd de stand langzaam maar zeker uitgebouwd. Vooral Marcus Potters en Jaco van Rhijn pakten cruciale rebounds, zowel in de aanval als verdediging. MSV probeerde nog te komen door middel van een driepunter en drie vrije worpen van Jeroen Reitsema. Arie Hoek ging echter helemaal loco in de aanval en scoorde punt na punt, aangevuld met twee driepunters van Rick Freke werd de wedstrijd uiteindelijk verdiend gewonnen.
De spanning was er af en dat was te merken, alles sprong boven en onder op elkaar, er werd zelfs een dolgelukkige supporter gesignaleerd tussen al het geel. Na de huldiging, zo gek mogelijk poseren voor foto’s, ontvangen van bloemen, zoenen van mooie vrouwen, stampen op Turbo en ontkurken van de champagne werden de beide coaches op een natte douche getrakteerd. Met een biertje in de hand kwamen we eindelijk een beetje tot rust, waarna er op de terugreis werd meegezongen met de radio en bleek niemand muzikaal talent te hebben.
Eenmaal in de kantine was Bassie als eerste klaar met de taart en was het wachten op de beste maaltijd na een wedstrijd… Spare Ribs. Er was namelijk beloofd dat men bij het winnen van de finale Spare Ribs zou krijgen. Zoals beloofd werden de Ribs geserveerd samen met een overheerlijke saus. Eerder in het seizoen heeft Heren 1 Paul’s Sate al als tip aangemerkt, daar komt nu Van Scheppingen’s Spare Ribs bij. Als wolven vielen we op de Spare Ribs aan en de lege botten vlogen door de lucht… Niemand minder dan Arie Hoek voerde de troepen aan, met in zijn nek gevolgd door Sebastiaan Kuijt. Martin Kales besloot de beker met bier te vullen, wat zorgde voor mooie foto’s. Niet lang daarna knalde de …Backstreet Boys… uit de speakers, wat er daarna volgde blijft geheim.
In ieder geval, willen wij iedereen bedanken en hopen dat jullie er volgend jaar weer bij zijn in de 1ste Divisie.
Tot volgend jaar,
Heren 1
Amo Vlechtjes, “Ik ben een loverboy” Hoek, Lucas Pot,”Southern Comfort” Xan, “Sococo” Benji, Mayor Kilos Buddy Mark, Martin “dus niet Kales”, Sebastian Pool,Lange Jacques, Neger Freke, Lace “Do Normal” Strongbow Gold, Arie Klok en “Too fast, too good” “Handsfull” “You’re not 2 meters” “Superstar” Bolle Bassie.
