althans zo voelde het afgelopen vrijdag 12 december..
Na een aantal verloren potjes die we maar snel vergeten (21 november verloren in en van Rotterdam met 64-38 en 6 december verloren in en van Woerden met 82-44) moesten we deze vrijdag spelen tegen BS Leiden 6. De nummer 10 van de poule. Het gevoel was dat we van de nummer 10 toch zouden moeten kunnen winnen, maar er was naast het vele blessureleed dit seizoen nog 1 ander belangrijk puntje; wij stonden nummer 11 in de poule..
Toch wilden we ons niet zonder slag of stoot gewonnen geven en iedereen voelde wel aan dat, als we een keer wilden winnen, het deze keer moest gebeuren. Vaak waren we er dicht bij geweest, maar dit zou onze avond worden! Helaas waren we weer met een klein clubje deze avond. Spelend met maar 1 bankzitter en een tegenstander die aantrad met 10 man wisten we dat we een uitdaging zouden hebben. Na een peptalk van Wil besloten we er vol voor te gaan en niet af te wachten, maar ook man-to-man te verdedigen.
Gelijk na de sprongbal gingen we voortvarend te werk. Helaas de tegenstander ook en binnen de kortste keren stonden we 13-2 achter. Een score van Wil haalde gelukkig die 0 weg. Daarna herpakten we ons en ging het gelijk op. Einde kwart 11-22.
Het tweede kwart speelden we bij vlagen goed. Het verdedigen deden we goed, maar we verzuimden om de ballen af te maken. Ook het inside gaan liep niet zoals gepland. Onder aanvoering van Joost en Henk scoorden we wel meer (inclusief een driepunter in de buzzer van Henk). Toch stond het met de rust 27-36 voor BS Leiden.
Dit seizoen hebben we vaak achter gestaan en werd de hoop al gauw opgegeven om te winnen. Nu besloten we om ons terug te vechten. Op karakter kwamen we steeds dichterbij onder andere door scores van Roy en Rian. We begonnen elkaar weer te vinden met passes en er werden mooie combinaties gemaakt. De stand ging even gelijk op aan het begin van het derde kwart, maar daarna stoomden wij door. Dit kwart was de score 28-11 voor ons en leidden wij de wedstrijd inmiddels met 55-47.
Opnieuw probeerde Wil aan het begin van het vierde kwart duidelijk te maken dat verliezen geen optie meer was in een van zijn peptalks. Of het hieraan lag blijft onbekend, maar feit is dat we ook het laatste kwart weinig fouten maakten en sterk bleven spelen. De tegenstander maakte echter (opzettelijk) fout op fout in de hoop door middel van de door ons te nemen (missende) vrije worpen dichterbij te komen. Hoewel we veel te veel vrije worpen misten (aandachtspunt voor de komende trainingen) bleven we wel de wedstrijd controleren. Uiteindelijk wonnen we met 77-66 en mochten we het door ons felbegeerde roze sheet in ontvangst nemen.
Terugkijkend op de wedstrijd kunnen we constateren dat we knap terug zijn gekomen van een achterstand en dat heren 3 nog lang niet op sterven na dood is. We hebben nog wel een aantal uitdagingen dit en volgend seizoen. Mede het herstel van Xander en Arie zal hier belangrijk in zijn en het eventueel vinden van een door ons zo gemiste trainer..
Scores: Rian:7, Roy:11, Henk:36!, Cor:2, Wil:16, Joost:5
