imageWat was de ontlading groot in het Katwijkse kamp en de ontgoocheling minstens zo groot op de andere helft van het veld. Zo juist had De Wit-Grasshoppers voor de derde keer in successie de bekerfinale gewonnen, in een wedstrijd, een bekerfinale waardig. Een schitterende ambiance, zo’n 600 toeschouwers op de tribune, mooie omlijsting, goede speaker en 2 jonge maar prima fluitende scheidsrechters (chapeau).
De hele week is er al extra scherp getraind, speciaal voor deze wedstrijd. En niet zonder reden want voor het eerst in jaren is niet De Wit-Grasshoppers de favoriet maar het talenten bolwerk van Landstede en het CTO, of te wel de Yellow Blizzards.
Als om 5 uur de sprongbal omhoog gaat staan alle bekkies strak van de spanning. De hele entourage maakt flink wat indruk op de speelsters. En dat is het spel aan te zien. Beide teams hebben moeit om de zenuwen van zich af te schudden. De Blizzards komen nog niet tot goede aanvallen en De Wit-Grasshoppers vergeet de aanvallen te verzilveren. Alleen Janine speelt op dat moment al op haar eigen niveau en is dan ook veruit de belangrijkste scoorder voor de Katwijkers. Bij de Blizzards heeft men een prominente rol in gedachten voor Janis Ndiba, ook speelster van het CTO in Amsterdam.
De punten zijn schaars de eerste helft en ook het niveau ontstijgt de middelmaat niet, maar de spanning en inzet van de speelsters maakt veel goed. Grasshoppers blijft vooral aanvallend onder de maat en staat bij de rust dan ook achter met 4 puntjes bij een 22-18 tussenstand. Een score die men eerder verwacht na een periode. Alle meiden spelen tot dan ver onder hun niveau, behalve Janine en ook Naomi komt sterk van de bank.
De rust breekt aan, genoeg te doen voor de coaches, maar geen reden tot paniek. Als de meiden hun eigen niveau kunnen halen komt het allemaal wel goed.
De Wit-Grasshoppers dendert de tweede helft uit de startblokken, 2 drietjes van Janine en 1 van Fleur zetten de Katwijkers op voorsprong, een time-out voor de Zwollenaren tot gevolg. Dat mag echter niet baten, de meiden hebben de schroom van zich afgegooid. Marieke scoort met een goede move, en Fleur komt door met een drive. Yellow Blizzards zoekt steeds vaker de oplossing via Ndiba, de oersterke talentvolle powerforward/center, die deze wedstrijd 40 minuten zal spelen.
Aan onze kant rebound Saskia zich in de wedstrijd, onverstoorbaar buffelend en het vuile werk niet schuwend. Fleur speelt nu ook op haar niveau en wordt samen met Janine die deze wedstrijd bijna foutloos speelt de belangrijkste scoorder. Na driekwart wedstrijd staan we voor met 34-42, een uitstekend kwart dus voor onze trots. Het vierde kwart lijken we even het beslissende gat te slaan, de voorsprong loopt uit naar 11, 12 punten. Maar ook onze foutenlast gaat ons parten spelen, de beide Kuitjes spelen al snel met 4 streepjes achter hun naam, en coach Wouter neemt even geen risico’s.
De druk wordt groter, de Blizzards grijpen naar de press en weten hun fysiek overwicht goed uit te buiten. Een aantal malen weten we niet onder de druk uit te komen en geven makkelijke punten weg. Al snel staan beide teams op 5 fouten en dat betekent veel, heel veel vrije worpen de laatste minuten. De Blizzards komen terug tot 8, 6 4, en zelfs 2 punten. Het wordt een nagelbijter, een cupfinale waardig. Ndiba is vrijwel foutloos op de vrije worp lijn, maar voor De Wit-Grasshoppers maken Fleur en Janine geen fouten, Saskia weet het verschil naar een veilige 4 punten weer te brengen met nog 10 seconden te spelen. Hoewel veilig, wat kan er nog veel gebeuren in zo’n korte tijd. Weer Ndiba mag 2 maal aanleggen en faalt niet. Maar het laatste woord is voor Grasshoppers. Eerst Fleur en daarna weer Janine zetten de eindstand op het bord 58-64. De hele bank dendert in een grote vreugde explosie het veld op en de vreugde is groot, en zeker ook op de Katwijkse tribune.
Super gespeeld, meiden en coaches. Puike prestatie, die naar meer smaakt
De beker gaat mee terug naar Katwijk!