En dan ben je opeens torenhoog favoriet voor de titel Nederlands Kampioen MU14…. Nadat de wedstrijden in Weert allen werden gewonnen, ondanks dat er niet altijd even goed werd gespeeld, moest het dan toch echt gaan gebeuren in de finale. Zouden de meiden de druk aankunnen in de grote arena van de Topsporthal van Almere?
Geluiden als “Dat wordt een makkie”, werden snel weggewuifd door het begeleidingsteam. Een finalewedstrijd is een wedstrijd op zich, resultaten uit het verleden (in Weert gewonnen met 29 pnt van Eurosped Twente) tellen niet meer mee. Het zou zomaar erg spannend kunnen worden en zelfs een verliespartij is niet ondenkbaar als we de druk niet aan zouden kunnen…
De laatste week werd er dan ook volop geconcentreerd en hard getraind. Het begeleidingsteam van STOL-Grasshoppers had genoeg van het spel van Eurosped Twente gezien, om te kunnen concluderen waar hun sterke en zwakke punten zouden liggen. Daarnaast werden er ook in onze aanval en verdediging wat tactische aanpassingen gedaan om uiteindelijk zo goed mogelijk de strijd aan te kunnen gaan.

(waarschuwing: het is een lang stuk geworden, dus ga er goed voor zitten)

 

De finale
Bij aankomst in de zaal hadden de meiden een kleine verrassing voor me in petto, want ze hadden ‘roze’ inloopshirts geregeld. Zag er leuk uit meiden! Hoe ze bij die kleur uitkomen weet ik niet, misschien om de tegenstander te misleiden? Want bij de kleur ‘roze’ denk je vaak aan ‘schattig’ en ‘lief’…  Nou ja, het zal wel. Iedereen had er in ieder geval onwijs veel zin in en dat was goed te merken ook. Na een voorgesprek in de kleedkamer waren de meiden niet meer te houden, ze wilden zo snel mogelijk het veld weer op. De coaches zagen het al, dit kan nog weleens een hele leuke wedstrijd worden voor STOL-Grasshoppers! De meiden straalden zoveel zelfvertrouwen uit als team, dat er toch een verdraaid goed team tegenover gezet moest worden om hun te verslaan.

De eerste score is nog voor Eurosped Twente, maar dat deert de meiden van STOL-Grasshoppers weinig want daarna gaat de motor van STOL-Grasshoppers aan. Eveline gooit de turbo erop en is absoluut niet af te stoppen als ze op snelheid is. Het eerste kwart scoort ze maarliefst 8 punten uit 1-1 acties naar het bord. Eurosped heeft duidelijk moeite om te kunnen scoren, omdat de verdediging van STOL-Grasshoppers redelijk goed sluit. Na 4-4 in de 3e minuut weet Eurosped 5 minuten niet meer te scoren en loopt STOL-Grasshoppers uit naar 14-4. Ook scores van Asa, Jolien en Ilse zorgen dat we uitlopen in de stand. Het eerste kwart eindigt bij een comfortabele voorsprong van 18-6. Dat waarop we als begeleidingsteam gehoopt hadden, was gelukt. We hadden Eurosped overdonderd, waardoor zij nu in de achtervolging moesten.
Het tweede kwart gaat het echter nog beter dan het eerste. Bij de centers is het dit keer Marieke die een hoofdrol opeist. Met haar aanvallende rebounds weet ze veel afvallende ballen om te zetten in scores. Daarnaast heeft Eurosped nog geen antwoord gevonden op het ‘hoe’ af te stoppen van Eveline. Niet alleen inside weet Eveline ruimte te vinden, maar voor de afwisseling laat ze ook nog twee bommen los vanachter de driepuntslijn. In de 2e minuut weet Eurosped 1 vrije worp te verzilveren alvorens ze weer 5 minuten lang niet weten te scoren. Ilse wisselt Eveline af, zodat het tempo hoog gehouden kan worden. Terwijl ook Asa zich aanvallend constant een weg wurmt naar de ring. Verdedigend heeft hun #4 het zwaar tegen Naomi, die haar totaal geen ruimte geeft. Na 7 minuten spelen staat het al 36-7. De laatste minuten weet Eurosped twee puntjes van haar achterstand af te snoepen, maar niet eerder voordat Dianne met een mooie lay-up de score heeft opgeschroefd. We gaan de rust in met een zeer geruststellende voorsprong van 42-15.

In de kleedkamer hebben we geprobeerd de meiden scherp te blijven houden. Als je zoveel voor kunt komen, dan zou Eurosped ook zoveel kunnen inhalen en zou het zomaar weer spannend kunnen worden…. Koppies erbij houden en punt voor punt spelen was dan ook de afspraak.

Zoals we mochten verwachten van het team van Eurosped, kwam er in de tweede helft een fanatieker team binnen de lijnen. Heel brutaal maken de meiden uit Tubbergen direct een 4-0 run, waarbij wij meteen hun ritme wilden verstoren met een time-out. Dit bleek een goede zet, want het momentum van Eurosped was doorbroken. Het is Eveline die via een lay-up weer een score laat noteren voor STOL-Grasshoppers. Bij Eurosped komt het nu vooral van hun #4, maar dit kost haar duidelijk erg veel energie. Bij STOL-Grasshoppers komt Jolien een paar keer goed door en besluit Asa dit kwart met een driepunter. De stand is dan 58-27.
Nog 10 minuten voor het feest kon losbarsten, maar dan moesten de de meiden wel de focus vast blijven houden. Er werd dit kwart weinig meer gescoord, maar omdat ook Eurosped het netje maar moeilijk kon vinden deerde dit niet. Iedereen kwam uiteindelijk binnen de lijnen, zodat iedereen echt het gevoel had iets toegevoegd te hebben. De wedstrijd eindigt met een lay-up van Anouk, 65-32.

 

Party
Na het laatste fluitsignaal barst het feest pas echt los. De meiden vliegen elkaar in de armen en ook de coaches zoeken elkaar op en vieren dit geweldige resultaat. Na de prijsuitreiking kregen de meiden van Ria Bröring (ex-bondscoach MU18 en ook ex-coach bij STOL-Grasshoppers DS2) een mooie speech en een bosje bloemen namens de vereniging. Vervolgens werden de meiden verwend door de ouders en kreeg ook ik warme felicitaties en een ‘kleinigheidje’ van de ouders. Bij thuiskomst bleek het niet echt een ‘kleinigheidje’ te zijn >> ouders, dit is echt too much… THANKS!
Vervolgens had vluchten geen zin meer, want voor ik het wist werd ik door 15 meiden ‘aangevallen’ en onder de douche gemieterd. Ook Sonja, Karin en Ingrid waren niet veilig voor deze groep duiveltjes. Het hechte team meiden had haar tactiek goed voor elkaar want binnen no-time stonden alle begeleiders onder de douche en werd ons clublied keihard ingezet.
Hier hebben we het hele jaar hard voor getraind. Met een geheel nieuw team (van het team van vorig seizoen was alleen Jolien nog overgebleven) hebben we geprobeerd een hechte groep te maken dat met en voor elkaar wilde ‘vechten’. Het is uiteindelijk goed gelukt! 🙂
Ook de ouders hadden een kleine aanloopperiode nodig om elkaar ‘te vinden’, maar ook hier is een fantastische groep supporters uit voortgekomen. Als coach zou je ieder jaar wel zo’n team meiden en supporters willen wensen. In 1 woord: fantastisch!
Tijdens het taart eten in de kantine werden de captains Cathelijn en Jolien nog even bedankt. Deze meiden hebben naast het regelen van een aantal zaken voor het team, ook invloed gehad op het hele teamproces om te komen tot een hecht team. Daarnaast werden de Mega Mindy’s van het team, Sonja, Karin en Ingrid bedankt voor hun specialistische inbreng. Zonder deze meiden……
En als laatste werden de ouders bedankt voor hun steun het hele jaar door. Want wie brengt de kindertjes naar trainingen/wedstrijden? En wie zorgt ervoor dat de meiden voldoende rust krijgen door op tijd naar bed te gaan etc.etc. Ouders bedankt!
Uiteraard wil ik ook de andere supporters bedanken voor de aanmoedigen gedurende het seizoen en deze finalewedstrijd. De meiden kregen ‘vleugels’, waardoor ze vooral in belangrijke wedstrijden dat extra zetje vooruit kregen.
Wie dacht dat het feest na het taart eten was afgelopen, had het mis. In Katwijk werd er nog volop door gefeest onder het genot van een heerlijke barbecue (Sandra en Jeannette, bedankt voor de perfecte organisatie). De meest kinderachtige liedjes werden door de meiden aangevraagd bij de DJ. Maar ja, het zijn ook nog kinderen hè…. 😉
Het werd een hele lange geslaagde dag, waarbij de lieve woorden van Frits zo laat op de avond me even teveel werden. Maar ach who cares… Nog een paar kinderachtige nummers (jammer dat Ariea niet op de tafels ging), wat opruimen en ik kon met een voldaan gevoel mijn bedje induiken.

Iedereen onwijs bedankt voor dit fantastische seizoen!

Talia