Pfff het leven van een basketbalster gaat niet altijd over rozen… Zaterdag moesten we tegen FFF1 (kan je hele flauwe grappen over maken) in Hendrik-Ido-Ambacht. Dus we mochten lekker half 12 al vertrekken om kwart over 1 te spelen.
Onze voorbereiding was dramatisch en voor het grootst gedeelte lag dit echt niet aan ons. Donderdagochtend kregen we een mailtje van Julia dat de wedstrijd niet doorging, omdat de tegenstanders 5 geblesseerden hadden. Nou dan haal je er toch een paar uit een ander team zou je denken, maar dat was toen te veel moeite. Dus op de training donderdag hebben we wel hard gebeest maar misschien net iets te hard (:P) en niet op de knelpunten van de vorige wedstrijd. Krijgen we ’s avonds een mailtje van mevrouw dat de wedstrijd wel door gaat, omdat ze toch opeens een team hebben kunnen samenstellen. Nou daar gaat je voorbereiding!!! Sorry maar we zijn/waren hier echt pissig over. Hoe kan je dat nou maken? Zo ik moest even me frustratie eruit gooien en geloof me de rest komt zo aan de beurt.
Vervolgens was er een probleem met het vervoer, want 3 meiden konden niet meespelen maar toen misten we wel een auto en niemand anders kon rijden. Uiteindelijk kwam daar dan toch onze reddende engel in de vorm van Esther de Mol haar moesie.
De wedstrijd dan maar… Startende vijf: Leonie R., Lieke, Esther B., Ellen en Esther M. We begonnen uitstekend. Esther M. kreeg meteen een fout mee en andere Esther (heel handig hoor 2x Esther en 2x Leonie) kon 2 keer scoren en haalde hier ook nog een mooie bonusje uit. F nam na 2 minuten al een time-out bij een stand van 2-5. Kortom dat is een goede zaak. Het enigste wat Julia had op te merken was dat we naar onze man moesten toe stappen bij een screen. Nou dat willen we best voor je doen hoor. Leonie R. maakte een mooie spin en zonder te weten waar ze nou was gooide ze netjes haar bal erin. Leonie B. zette haar man goed onderdruk en begon ook nog bal te schreeuwen dus toen gaf de tegenstander netjes de bal aan ons. Het enigste gevaar dat van F kwam was via #13, maar zij kwam al snel terecht op 3 fouten te staan (hierover straks meer). Esther B. veroorzaakte een prachtige anklebreaker. Julia kwam niet meer bij van het lachen. Esther ging gewoon door en Julia moesten we van de grond af halen. Er werd snel gefloten voor fouten en vaak waren deze fouten terecht. Het was van ons niet slim om met 8 man zulke fouten te maken. Maar we speelden goed en dat zag je ook aan de stand: 12-19.
Maar dan de tweede periode. Bij ons liep het nog wel aardig. Af en toe sprintten we niet snel terug en soms gaven we onmogelijk passes, maar oké dat gebeuren. Vanaf deze periode was het drama met de schijtrechters. Het is heel kinderachtig om de scheidsrechter de schuld te geven, maar ik kan er echt niet om heen. De eerste periode floten ze nog wel goed, maarja toen stonden we opeens 12-19 achter dus daar moest wat tegen gedaan worden. Als we alleen al in de buurt kwamen van de bal werd er gefloten voor een fout van ons. Hierdoor zaten Ellen en beide Esthers (het zit hem in de naam denk ik) al snel op 3 fouten. Andrea pakte de rebound en kon vrij eenvoudig haar bal afmaken. Vervolgens deed Ellen haar even na en zorgde voor een tussenstand van 21-25. In de time-out werd even vertelt dat we niet meer zo gehaast moesten spelen. Daar zit misschien een kern van waarheid in. Maar we bleven gehaast spelen. Lieke scoorde op een onmogelijk manier (in de hoek met 4 man om haar heen) en daarna was de koek op. Periodestand: 17-12 en ruststand: 29-31.
Als ik zeg derde periode dan zeggen jullie: derde- periode- syndroom. En dat klopt! Ellen kon nog scoren in de 2de minuut, maar vanaf de 4de minuut kwamen we niet meer tot scoren. We waren alleen nog maar bezig met de scheidsrechters. We werden zo giga uit ons spel gehaald! Als we naar het bord gingen kregen we een paar klappen, maar dit werd niet gehoord of gezien. Wij lieten ons veels te snel uit ons spel halen en lieten onze koppies hangen. In een time-out is onze altijd wel lachende coach woest naar de scheidsrechter gelopen. Volgens hem moesten we niet zeuren. Inmiddels stonden al Andrea, Lieke, Leonie B., Julia en het publiek op de verlanglijst voor een technische fout. Het publiek? Ja deze scheidsrechters vonden onze lieve vaders een beetje luidruchtig. Iedereen werd pislink en ik citeer me coach over de scheidsrechters: ******* en ***********. Hahaha daar gaat je voorbeeldfunctie. Mevrouw was niet zo blij en wij al helemaal niet. Periode stand: 16-4 en tussenstand: 45-35.
Inmiddels stond F ruim voor en de scheidsrechters gingen nu voor achterlijke fouten fluiten tegen F. Na de wedstrijd bleek waarom, want ze hadden het zo gedaan dat uiteindelijk F meer fouten op de sheet heeft staan dan wij. Dat werd namelijk met een big smile aan Juul uitgelegd door haar vriend de scheidsrechter. #13 van hun stond nog steeds op 3 fouten, terwijl ik wel vaker een klap heb gevoeld. Vooral #20 moest hieronder lijden, want ik weet niet wat ze fout deed maar ze kreeg heel snel 3 fouten om haar oren. Leonie R. pakte hier even een bonusje mee en ook Ellen gooide haar vrije worpen erin. Esther B. moest met een donderhoofd het veld verlaten met 5 fout en wij hadden er geen zin meer in. Op deze manier willen we niet eens winnen!!!
Periodestand: 15-11 en eindstand: 60-46.

We hebben goed gespeeld en normaal gesproken hadden we als we zo speelden ook gewonnen.

Reactie coach:
Ik vind het altijd een zwaktebod als je verlies aan de scheidsrechters toeschrijft…maar ze hebben ons toch echt uit ons spel gehaald..(dus dat is fout van ons en fout van de scheidsrechters) We lieten ons helemaal door de stuntelende scheidrechters afleiden en waren niet meer met de wedstrijd zelf bezig. Zonde!
En ik heb me voorbeeldig gedragen.. Ik kreeg te horen dat ik me heel rustig hield aan de kant en dat het juist zo knap was. Dus het zit wel goed met die voorbeeldfunctie 😉

Scores:
Leonie R. 7 punten (1 uit 3 vw), Esther B. 11 punten(3 uit 3 vw), Leonie B. 0, Lieke 7 punten(1 uit 5 vw), Ellen 6 punten(2 uit 2 vw), Esther M. 0, Andrea 4 punten en Petra 11 punten (3 uit 3 vw).
Vrije worpen 10 uit 19!