Het gaat de laatste 3 wedstrijden even wat minder met ons. Zoals de vaste lezers (alle twee) van de verslagen wel weten zijn ze alle drie verloren, maar niet met grote cijfers. Aan onze vechtlust ligt het niet, maar vaak dutten wij 15 minuten in en dan is het kwaad al geschiet.
Het is grappig om te zien hoe boos en pissig iedereen is in de kleedkamer na een verloren wedstrijd. Iedereen neemt het serieus. We proberen er alles aan te doen om te winnen, maar het lukt soms gewoon niet. Dit zorgt voor af en toe onenigheid in het team (vooral de gezusters zijn heel lief voor elkaar. Die oudste wint altijd) maar uiteindelijk komt alles weer goed.
Nou ik ben wel weer lang genoeg serieus geweest. Over op de zonnige kanten van het team en die zijn er genoeg. Het is eruuuug gezellig met zijn alle. Je kan van alles over ons zeggen, maar we zijn wel een team!!
Julia is in tussen aardig ingeburgerd in Kattuk, want ze heeft steeds meer goede roddels. Vett grappig:D Aan het begin van het jaar vond ze dat wij veel roddelde, maar nu heeft zij de overmacht.
Donderdag hebben we hard getraind en dan vooral op vrije worpen en uitboxen, terwijl ik nog zo in het vorige verslag had gezegd dat we niet meer van die uitbox oefeningen moesten doen, omdat we dan alleen maar minder gaan uitboxen. Wilt misschien iemand dit ook tegen Stec zeggen. Julia en Heather waren best pissig toen aan het eind van de training er nog steeds in sommige groepjes 3 van de 18 vrije worpen erin gingen. Als blikken konden doden… Ze lijken zo lief, maar je moet ze niet boos maken.
Zaterdag was onze vierde D-day alweer dit jaar. De uitverkorene was The Jump. De vorige keer was er met zes punten verloren, maar dat kwam omdat we opeens centercourt moesten spelen. Als je wilt kun je overal wel een smoes voor verzinnen.
Dames 1 moest bikkelen in Groningen daarom was mevrouw Spaargaren weer de pineut op haar vrije zaterdag. Wie wilt deze schatjes nou niet coachen!?
Kariena was een weekendje weg dus hadden we nog maar 10 speelsters (veel teams zouden een moord voor dit aantal doen).
We begonnen met Leonie R., Esther B., Lieke, Esther M. en Ellen. Meteen aan de start moesten we al wennen aan het temp waar the Jump in speelde. Ze speelden namelijk heel snel en dat is niet onze sterkste kant. Aan het begin was al duidelijk dat de scheidsrechters overal voor zouden fluiten. Alle fouten die werden gefloten waren ook echt wel fouten dus we konden jammer genoeg niet in discussie gaan. We passede niet door maar dribbelde allemaal veel te veel. Onze eerste score was pas in de 3de minuut van Esther M.. Ellen stond op cruciale momenten goed helpside, ,maar dan nog kon the Jump makkelijk door onze verdediging heen. The Jump bleef goed ballen en wij liepen al snel achter de feiten aan. Leonie B. scoorde voor ons in de 6de minuut en dat met een brace die ze nu ongeveer 20 uur per dag om heeft. Al onze vrije worpen (ik noem geen namen) gingen mis en de frustratie liep hoog op. In de time-out werd vertelt dat we meer tempo moesten maken en goed moesten afrollen na het zetten van een screen. Het slotoffensief was voor The Jump. Stand eerst periode: 8-17
Sinds kort zijn we geswitcht van derde-periode-syndroom naar tweede-periode-syndroom. De enigste aantekening die ik heb gemaakt van deze periode is: drama! Leonie R. oppende gelukkig voor ons de score, maar daarna kwam er een deksel op de basket. The Jump mocht makkelijk lay-ups lopen en ze waren fel. We moesten veel harder gaan werken. Echt mazzel hadden we ook niet, want hoe vaak Esther B. ook schoot de bal ging er gewoon niet in. Iedereen mistten de makkelijkste ballen. We hadden veel te weinig zelfvertrouwen om die ballen erin te gooien. Das natuurlijk niet best. Lieke scoorde in de 5de minuut weer, maar had ook al 2 kruisjes achter haar naam staan. En dan maar weer de pressbreaker. Het liep voor geen ene centimeter. Vaak stonden er 3 mensjes op de middellijn en ja dan wordt het vrij lastig. De bal was veel te rond om te vangen. Die bal gleed namelijk heel vaak door onze handen heen. Tessa kon een paar keer vrij naar het bord voor een lay-uppie. Esther M. en Rianne schoten hun vrije worpen erin, ,maar dat was het dan ook wel weer. Stand tweede periode: 11-33. Ruststand: 19-50
Het was hopen dat de meiden van The Jump zouden denken dat ze al gewonnen hadden zodat wij voor onszelf nog een paar punten konden scoren. Je kon zien dat we er niet meer in geloofden en dat is een slechte zaak.
Derde periode maar weer proberen te knallen. Het leek net of er een nieuw team stond te spelen. En dan nu toch even een emotioneel momentje: we boxen uit!!!! Mag het in de krant? We hebben gewoon uitgeboxed!!! Voor het eerst in de historie hadden we de rebound. Ik moest heel erg wennen toen de coach van de tegenstander riep:’Gaan jullie nog een keer uitboxen?’. Ik dacht dat het voor ons bedoelt was, maar dat was het niet. Dat gaf toch een fijn gevoel. Rian was de hele wedstrijd al echt heeeel goed aan het spelen. Ze speelde agressief en gaf het goede voorbeeld. Het was dan ook heel erg balen toen ze met pijn in de knie het veld moest verlaten. The Jump scoorde pas in de 6de minuut en o.l.v. Esther B. lieten we zien wie we waren. Mevrouw scoorde namelijk nog even 5 punten. Stand derde periode: 10-8 en tussenstand: 29-58
Nu was het zaak om de derde periode vast te houden en zo ook te vechten de laatste periode. We waren nog steeds niet continu fel genoeg, maar er was wat meer overzicht. The Jump wilde wat goed maken en scoorde de eerste 5 minuten, maar toen kwam het Grasshopper treintje weer wat meer op gang. Ellen wilde ons NOG een straftraining besparen en gooide netjes haar beide vrije worpen erin. Sommige meiden gingen goed omhoog naar het bord, maar het afmaken is vaak nog wel een probleem. Leonie R. scoorde gelukkig nog wel een keer onder het bord. Zie je dat we wel kunnen basketballen. Andrea gooide voor ons de laatste bal erin. Haar moeder had de hoop al opgegeven bij dit schot, maar hij ging er toch mooi in! Stand vierde periode: 15-13 en eindstand: 42-73
De laatste 2 periodes hebben we de schade beperkt gehouden en zelfs gewonnen. Eerlijk is eerlijk The Jump heeft verdient deze sportieve wedstrijd gewonnen, maar we mogen niet opgeven!
Ik heb weer een goede smoes bedacht voor dit verlies: JP was er niet (ja als je het wilt kan je het krijgen ook) dus ja dan kun je het verwachten.
Scores
Leonie R. 6 punten, Rianne 2 punten, Tessa 0, Andrea 2 punten, Esther B. 14 punten, Leonie B. 2 punten, Ellen 2 punten, Lieke 5 punten, Esther M. 7 punten en Petra 2 punten.
Vrije worpen: 10 van de 20. Duidelijk een stijgende lijn:P