In hoera stemming vanuit Rotterdam naar huis…. 5 van de 6 teams kampioen, een prestatie van formaat! Een unieke prestatie van de Heren van Grasshoppers om Kampioen van Rayon-West te worden.
Even snel de mail lezen en de berichtenstroom van de website deleten. Ook een mailtje van een D-arbiter… ik stop met fluiten voor STOL-Grasshoppers. De tweede, de eerste koos voor het grote geld, de tweede voor de ambitie. Een Scheidsrechtercoördinator in zak en as en een slechte nacht. Aan de ene kant de opwinding en aan de andere kant de desillusie van het systeem van het leveren van scheidsrechters…


Rayon
Voor elk team dat in een competitie speelt van het Rayon of Combi-Rayon moet een scheidsrechter worden geleverd die 22 wedstrijden beschikbaar is om te fluiten in deze competities en in het bezit is van een E-diploma. Elk seizoen weer een hels karwei om het aanstormende talent of de gevestigde orde te kunnen laten spelen in de gewenste competitie. De wijzigingen in het systeem van leveren van scheidsrechters wijzigt de laatste seizoenen zo’n beetje per seizoen en inspraak is er niet of nauwelijks. Je probeert leden te stimuleren om te gaan fluiten, maar het publiek werkt meestal niet mee. Met twee E-arbiters die op zaterdagmorgens assisteren om jonge scheidsrechters te motiveren, tips te geven en te helpen wordt er bij ons daadwerkelijk aan opleidingen gedaan, wat ook heeft geresulteerd in nieuwe jonge scheidsrechters met een E-diploma. Het doorlaten stromen in de Rayon-competities werd vereenvoudigd door het thuis kunnen fluiten en (eenvoudig) mee te laten reizen met de uitspelende teams. Waren we eerst kritisch met dit systeem, na een seizoen blijkt het te werken.
De Rayon Scheidsrechters Commissie (RSC) beoordeelde anders en had berichten uit het veld dat er partijdig werd gefloten en dat het weer anders moest, geen overleg met scheidsrechterscoördinatoren of besturen. Ook hierop wijzen helpt niet en in de komende Algemene vergadering van het Rayon wordt het reglement gewijzigd en kan je hier tegen ‘protesteren’, maar de aanwezige bestuurders weten meestal van niets.
Dus moet je komend seizoen op je fietsje naar uitwedstrijden, want niet alle jonge arbiters hebben een rijbewijs of een auto. Er bestaat natuurlijk openbaar vervoer, maar om een wedstrijd te fluiten in pak m beet Waddinxveen vanuit Katwijk is geen pretje en hoe kom je in vredesnaam om 23:00 uur vrijdagavond weer terug???
Het aantal team is nog ongewis maar dat er tekorten ontstaan is wel duidelijk.

Landelijk
Voor een landelijk team moet een scheidsrechter worden geleverd met een D-diploma. Deze mensen zijn schaars, heel schaars. Zo schaars dat er door verenigingen een vrijwilligers vergoeding wordt gegeven, boven op de vergoeding van de bond (deze varieert van € 10,50 bij Rayon tot € 25,00 per wedstrijd bij de landelijke wedstrijden van bv Dames 1). Er zijn natuurlijk vrijwilligers die fluiten om het fluiten maar wanneer zwicht je voor € 1.500 per seizoen extra en blijf je een echte vrijwilliger voor je vereniging? Dus voor een appel en een ei blijven fluiten of je ambitie nastreven om volledig onafhankelijk zonder gebondenheid aan een vereniging te gaan fluiten en daarmee wellicht tot de hoogste arbiter wens te komen, A-arbiter bij NBB? Als scheidsrechtercoördinator heb ik eigenlijk nog nooit contact gehad met de BondsScheidsrechter Commissie (BSC), eigenlijk alleen via formulieren bij de opgave van landelijke teams. Toch wel gek.

Teleurstelling
Toverwoord is opleiden… of is er iets mis met het systeem? Ik neig naar het laatste. Natuurlijk krijg je dan de bal terug gestuiterd en de vraag wat dan? Want het niveau van de scheidsrechters moet omhoog en dat kan je natuurlijk alleen doen met het verhogen van de drempel. Cursussen worden weinig gegeven en als je ze volgt moet je een camera en een flinke dosis doorzettingsvermogen hebben om te komen tot het hoogste diploma, het D-diploma. De laatste D-arbiters bij onze vereniging zijn in 2004 afgeleverd, wel twee tegelijk, dat dan weer wel.
Zoals eerder gezegd, we proberen wel op te leiden, maar de wind is eigenlijk altijd tegen en is misschien het toverwoord wel geld… of gouden bergen?

Wat is er gewijzigd de laatste 20 jaar… Eigenlijk niets.. of toch wel, er zijn stages, verplicht te volgen, de vereniging moet landelijke arbiters leveren, de cursussen zijn schaars, de vrijwilligers die ze moeten volgen eigenlijk nog schaarser en als ze er zijn moeten deze verplicht deelnemen aan de cursussen (scheidsrechter leveren, anders geen deelname) de wegen zijn drukker geworden er is dus meer tijd voor het fluiten nodig. De vergoeding is al een aantal jaren gelijk gebleven en het commentaar langs de velden is ook drukker geworden.
Zo aan het einde van het seizoen, de formulieren op het bureau blijven schaars en de formulieren de landelijke inschrijving moeten voor maandag 16:00 uur.

Welke keuze maken we met 3 D-arbiters?
Dames 1? is er een competitie volgend seizoen?
Dames 2? een team voor opleidingen
Dames onder 20-1? Het einde van de opleidingen bij de vereniging
Heren Senioren 1? trotse promovenda naar 1e divisie
Jongens onder 18? toch nog proberen in Ere-divisie
Ik heb mijn keuze gemaakt…

Ik vind het fluiten nog steeds leuk, maar de rand verschijnselen, het regelen van mede scheidsrechters wordt steeds onprettiger. Dus stimuleer leden om een E-diploma of D-diploma te gaan halen tussen de drukke schooltaken, baantje en zelf trainen en of spelen.

Paul Schaddé van Dooren