Zaterdag behaalde het meiden u18 team zilver op de Nederlandse kampioenschappen. Tweede van Nederland. Dat zijn we wel vaker geweest, maar toch ook een prima prestatie voor het samengestelde team. Wel bleef ook hier wel (een beetje) knagen dat we het laatste stapje (kampioenschap) door onze vingers hadden laten glippen. Gelukkig dat tussen de eerste en de tweede dag van het NK in Den Helder, ook al andere finales waren gespeeld door (bijna) alle speelsters. Zowel in de u16 als in de u20 was intussen het Nederlands Kampioenschap binnen gehaald. En dat verzachtte veel en maakte ook van de zilveren plak in Den Helder toch wel weer iets bijzonders. Immers nu hadden we tenminste na al die gouden plakken ook nog een andere kleur medaille (in plaats van alleen maar een andere sticker op de achterkant) (…).

De strijd om het kampioenschap ging over vier wedstrijden en de eerste was – zeker achteraf – al direct de beslissende wedstrijd. Een superstart via (veel) scores van Janine (29 punt totaal) bracht ons een 7-20 voorsprong en er leek eigenlijk geen vuiltje aan de lucht. Via 15-24 na het eerste kwart, kwam er in het tweede kwart toch veel zand in de Grasshoppers-motor. We kwamen niet meer tot score (op Deborah na), waardoor Den Helder steeds meer in de wedstrijd kwam en bij 27-26 voor het eerst op voorsprong. Na de rust 29-31 raakten we de grip op de wedstrijd kwijt. Bij ons moesten de scores vooral van Janine, Deborah of Fleur komen en daar kreeg Den Helder toch in verdedigende zin controle over. Via 47-42 liep Den Helder weg naar 57-45 in de 6e minuut van de 4e periode. De wedstrijd leek gespeeld. Mede ook doordat Den Helder in het bijzonder werd gesteund door soms onbegrijpelijke beslissingen van de (plaatselijke) scheidsrechters. Coach Rick nam zich voor om een technische fout te halen, maar deed dat iets te uitbundig en werd getrakteerd op een diskwalificerende fout. Het leek einde wedstrijd, maar er kwam wel een hernieuwde vechtlust uit naar voren. De fullcourt-press bracht Den Helder in de problemen en in de laatste minuut kwamen we nog terug tot 60-58 met balbezit. Helaas echter lukte het niet ook de gelijkmaker te scoren en in de “stop-de-klok” werd de eindstand uiteindelijk 62-58. Balen dus.

De tweede wedstrijd was tegen Groningen en werd eigenlijk vrij gemakkelijk gewonnen, waardoor de conclusie na de eerste dag was dat het maximaal haalbare de tweede plaats was. Winst tegen Black Eagles en Twente was daardoor noodzakelijk.

Op de tweede dag bleek Black Eagles een gewillige prooi voor ons team. Via scores van Fleur (13p), Janine (26p), Deborah (12p) en Annabel (18p) liepen wij vrij gemakkelijk weg van de Brabantsen: 29-19 en 63-36 bij rust. In de tweede helft deden we het rustig aan en freewheelden we naar een 94-53 eindstand.
De slotwedstrijd van het toernooi ging tegen Eurosped Twente. De winnaar zou tweede worden, doch evengoed had het de finale wedstrijd kunnen zijn. In ieder geval werd het een spannende wedstrijd waarbij Twente aan het begin van de wedstrijd aan de goede kant van de score zat (12-10), maar waarbij wij door scores van Fleur (9p) en Deborah (18p) wel de voorsprong over namen (13-18). In de tweede periode leek het er zelfs op dat we al vroeg in de wedstrijd naar een beslissing konden werken (21-30 door scores van Deborah), maar Twente herstelde zich knap en vocht zich terug in de wedstrijd (29-34 bij rust).
Hoewel wij wel onze voorsprong wisten te behouden, kwamen we niet meer ‘los’ van de Twentsen: 38-41, 44-46 en 49-54 aan het eind van het derde kwart. Twente startte het vierde kwart goed. Het vierde ‘drietje’ van Pien Nijhuis bracht Twente op gelijke hoogte, maar de onverzettelijkheid bij ons was toch groter. Deborah bracht 54-57 op het scorebord en toen liep Janine met haar kin tegen een elleboogstoot aan. Even hield iedereen in Katwijk zijn of haar adem in: kon zij doorspelen of niet? Maar onbedoeld had de Twentse speelster ook “het beest” in Janine losgemaakt. Ondanks de pijn, leidde zij ons solo door de laatste minuten heen (26p) en mochten wij bij 60-65 de zilveren medaille in ontvangst nemen!
P.S. de kaak bleek, na controle in het ziekenhuis, gelukkig niet gebroken. Maar in huize Guyt is het deze dagen bijzonder rustig en wordt er – door Janine in ieder geval – weinig gesproken …