Twee huldigingen in 2 dagen. Na een feestelijke vroege donderdagochtend (the night after) was vrijdag 11 mei 2018 het eerbetoon aan het eerste Vrouwen TEAM bij de vereniging. De Bucket was gezellig afgeladen en het geluid net na opkomst langs de erehaag in orde gemaakt. Zodoende kon vice-voorzitter Paul Schaddé van Dooren de loftrompet steken. Hij benadrukte het in zijn bekende slogan ‘vereniging zijn, zijn we met z’n allen; kampioen worden ook.” Het lied van Henny Huisman galmde daarom later ook nog lang door de verenigingsruimte. De brigade van deze ruimte had met een natje en droogje z’n zaakjes ook prima op orde. Een video van de TC liet de vele expressies van coach Rick Driessen zien. Terwijl de laatstgenoemde nog een Sinterklaasgedicht in zijn brievenbus had gekregen en geheel in eigen stijl ten gehore bracht.
Ondertussen op vrijdag was het André en Jaap gelukt om met korte lijntjes de huldiging op het gemeentehuis te regelen. Dat had nog heel wat voeten in de aarde. Later dan dit weekend was het team niet meer compleet (nu alleen teammanager Ariea die in het volste vertrouwen op zaterdag op vakantie ging), maar er was ook nog een finale in Zwolle waar Heren 1 om 17.00 uur moest spelen.
Heel veel speelsters en supporters waren daar ook aanwezig, dus moest huldiging later in de avond plaatsvinden. Was er ook nog eens een uitgelopen programma van een half uur. Verder bestond ook de kans dat v.v. Katwijk in de 2de divisie kampioen kon worden in Tiel en viel er nog een huldiging te vieren op het gemeentehuis. Dat ging niet door en met de komst van de laatste drie speelsters in het gemeentehuis kon burgemeester Cornelis Visser de landskampioenen van Solar-systemen Grasshoppers officieel ontvangen.
De schemer begon al in te treden toen hij in zijn toespraak naast de felicitaties ook de trots overbracht voor Katwijk. Hij memoreerde daarbij de meer dan buitengewone prestatie door de Supercup, de Beker en het landkampioenschap in 1 seizoen te winnen met bijna alleen maar zelf opgeleide speelsters. De jongste speelster, Alissa van der Plas, mocht het voorproefje van het cadeau uitpakken: de kleine versie van een grote teamfoto. John Spaan sprak nog enkele woorden, waarbij hij in aanvulling van eerdere woorden op vrijdag, ook de ouders in het zonnetje zette. Hij bedankte ook de burgemeester en de aanwezige sportwethouder Krijn v.d. Spijk met de gemeentemedewerkers voor de ontvangst op de late zaterdagavond. Na de bloemen was er dan eindelijk het moment om het balkon te bestormen en toegejuicht te worden door de in grote getale opgekomen (en geduldige) supportersschare.
De fakkels kleurden de lucht en de vuurwerkshow van Huig kwam in de schemer mooi tot z’n recht. Een enorm spandoek van de kampioensfoto hing aan het balkon. In deze schitterende ambiance zongen de speelsters en staff en het publiek elkaar lange tijd toe. Het was genieten geblazen.
Voor velen was het toen nog niet over. De Bucket was opnieuw the place to be. Om nog na te genieten en toch ook een beetje de wonden te likken na het verlies van de mannen in de finale. Beide emoties vonden zo hun weg bij één van de (h)echtste en mooiste basketbalverenigingen van Nederland. Om nog maar eens met de woorden van NOS-verslaggever Joop Vernooy te spreken: “een club zonder poen of poeha, maar uit liefde voor de sport”!
