Ed Zaal was in de beginjaren van Basketbalvereniging Grasshoppers vanaf 1978 de trainer/coach van zowel het eerste heren- als damesteam. Vanuit het niets loodste hij het damesteam naar het voorportaal van de Eredivisie in 1987. Edward Alfred Zaal, zoals zijn naam voluit luidde, speelde 25 jaar in het Surinaamse nationale team en was daar ook 13 jaar de coach van. Via Puerto Rico en Boston kwam hij toen in 1977 naar Nederland. Via VAK-stars uit Leiden naar het Katwijkse Grasshoppers.
Over de heren liet hij in 1985 in de krant optekenen dat werken voor gaat, al vaak op jonge leeftijd. Trainen en spelen vormen dan vaak een probleem. Ondanks dat wist hij met het team te promoveren naar de 1e klas Rayon. Destijds was de (te) kleine Boorsmazaal ook al een probleem: “We trainen op een half veldje. Een echte press of een aanval over het hele veld kunnen we hier nooit oefenen. Die spelen we dan ook niet.”, aldus een teleurgestelde Ed Zaal na een groot verlies tegen Leiderdorp (toen nog met Marcel Huybens, de latere international). Hij vond het eigenlijk een hele prestatie dat eerder promotie naar de 1e klas Rayon werd behaald. Ed Zaal vormde een trouw en zwijgende twee eenheid met zijn zoon Elgin. Het verschil met de dames was ook duidelijk: “die luisteren tenminste naar wat je wil.”
Het kampioensteam bij de mannen.
Lid van verdienste Anja Kuijt, betrokken bij de huidige successen van Dames 1, herinnert Ed Zaal maar al te goed. “Hij was groot fan van de Boston Celtics en gaf altijd training in een Celtic-shirt en altijd kauwgum kauwend. Als hij meedeed met een training zag je nog altijd hoe slim en geslepen hij was. Altijd in discussie met de scheidsrechters. Hij leerde ons gedegen fundamentals en de systemen red en blue werden er ingestampt. Die staan nu nog in mijn geheugen gegrift. Voor uitwedstrijden spraken we af bij restaurant Cronesteyn te Leiden. ‘Boos’ omdat hij vond dat we weer eens te laat waren. Een aardige man waar we veel aan te danken hebben.” Karin den Hollander vult aan: “We gingen van run and gun basketbal naar meer structuur in het veld. De eerste trainer van buiten af die een talentvol meidenteam klaar stoomde voor het grote werk. We werden gelijk Nederlands kampioen bij de Kadetten en jaar op jaar werden de kampioenschappen aan elkaar geregen. Met Ed tot en met de Promotiedivisie.”
Vorig jaar was er nog een reünie met het gouden team van weleer. Op uitnodiging van René Mulder die Ed bij de heren had meegemaakt, werd het vroegere damesteam verrast met een reünie had bij ZZ Leiden. Het was toen 40 jaar geleden dat het Nederlands kampioenschap werd gevierd. Coach van het allereerste uur, Joop van Maanen en Ed Zaal werden weer even herenigd met de oude bakvissen van vroeger. Het was voor iedereen een heel bijzonder moment.
Op 24 juli 2019 overleed Eddy Zaal op 83 jarige leeftijd in zijn woonplaats Zoetermeer.
Het gedicht op zijn overlijdensbericht tekenen Eddy Zaal ten voeten uit en wij herinneren ons een gedreven trainer/coach maar bovenal een mooi mens:
Opgewekt en zorgzaam,
nooit vragend, nimmer klagend,
altijd stil dragend.
Moedig ging je door,
steeds weer,
tot op het laatste moment,
het wilde niet meer.
God nam je bij de hand
en bracht je in het beloofde land.
