Met Laura (nog altijd schouderblessure) en Anne-Marie als afwezigen, maar met een Braziliaantje zo zwart als roet, weer terug ging het gezelschap van DS3 op pad richting Delft om tegen de studenten van de TU te spelen. Die hadden al aardige resultaten neergezet en een walk over zat er niet in. Merel had nog last van haar rug en Janet heeft een buikgriepje – naar zij hoopte – begin van de middag afgesloten. Eén banaan houdt haar op de been op dat moment. Het team heeft verre van compleet getraind en dat alles zorgt ervoor dat het talrijk aanwezige Grasshoppers publiek nog een belangrijke rol zou moeten spelen om als 6e man op te treden. De wedstrijd ervoor loopt uit om dat een speler zijn nek voelt en daarom als een plank blijft liggen. Ambulancebroeders nemen hem uiteindelijk lopend mee en lieten de brancard als bij voorgevoel in de ambulance achter. Het geeft nog wel de gelegenheid om de kleine LED zaklampjes van hoofdsponsor Henk de Wit uit te delen. De start van de wedstrijd is moeizaam, maar met rust is er een 7 punten voorsprong. Op het eind zijn er na een slechte maar zeer spannende wedstrijd nog 3 punten van over. Genoeg om de 5e overwinning op rij mee naar huis te nemen: 58-61.
De startende vijf staan in een niet vaak voorkomende samenstelling wat onwennig in het veld en ondanks een driepunter van Roos loopt Punch uit naar 10-3. Drie aanvallende rebounds op rij van de thuisploeg zorgen daarbij voor 6 punten. Een snelle time out moet de verandering brengen. De mannen in het grijs laten niet veel toe en beide teams komen snel in foutenlast. DS3 profiteert daarvan vooral via Janet vanaf de lijn. Als Wendy er 4 punten in legt en ook Andrea van de lijn koelbloedig raak schiet, is na 6 minuten de voorsprong weer terug (14-16). Dan stokken de aanvallen in vaak te snelle schoten en rent DS3 zonder rendement heen en weer. Punch besluit de 1e periode met een minimale voorsprong 17-16.
Andrea vanaf de vrije worplijn, Merel net binnen de driepuntslijn en Mirjam van daar buiten zorgen er voor dat weer gescoord wordt en daarmee pakt DS3 in drie minuten een 4 punts voorsprong: 23-19. Zou het lek boven water zijn? Het lijkt er wel op als de centers Kariene en Janet voor resp. 4 en 2 +1 punten zorgen. Punch haakt nog even aan maar in de laatste minuten zorgt De Wit-Grasshoppers voor het slotakkoord met een kleine run van 5-0. Ruststand 28-35.
Er wordt na de rust weer hard gewerkt en de eerste 5 minuten houden de teams zich in evenwicht. Roos verzilvert 3 vrije worpen en Andrea en Miranda zorgen ervoor dat met 42-34 het verschil blijft. Merel pakt bij binnenkomst al snel 2 fouten en staat op scherp met 4. Janet probeert het nog even maar moet er met pap in de benen de brui aan geven. Roos schiet dan op een belangrijk moment met scherp en knalt er 2 driepunters in. In de slotseconden laat DS3 de tegenstander toch nog scoren waarmee het verschil met nog 1 periode te gaan, nog altijd 7 punten is: 46-53.
Janet en Merel kunnen niet verder, twee speelsters op scherp, hoe gaat het team dit oppakken. Verschillende speelsters pakken maximale speeltijd en vermoeidheid kan dan parten gaan spelen. In drie minuten weet alleen Andrea 1 puntje mee te pakken, als Punch met een gewone veldscore en 4 uit 4 van de lijn weet te scoren. Roos weet dan weer van achter de driepuntslijn een bommetje te plaatsen, zodat het aanvalsoffensief van Punch een gevoelige tik krijgt (57-52). Kariene krijgt dan tot verbazing van iedereen in de 4e minuut haar 5e fout. Wendy blijkt een keer de dans ontlopen. De jurytafel zat wel vaker te knoeien en dat breekt DS3 hier bijna op. Het is nu vooral een kwestie van overleven. Het publiek roert zich om de resterende 5 speelsters een hart onder de riem te steken. Het wordt tot en met de 7e minuut wel heel spannend als alle aanvallen van DS3 op niets uitlopen en Punch steeds dichterbij sluipt. De kroon wordt gespannen als Punch eindelijk eens 2 vrije worpen lijkt te gaan missen en het balbezit voor DS3 is wegens te vroeg inlopen. Voor de neus van het Grasshopperspubliek en de bank van de Katwijkers ziet iedereen de Punchspeelster de eerste stap zetten, maar de arbiters houden het op een ex aequo. Overnieuw en nu gaat de bal er wel in: 57-57. Miranda die de hele 2e helft met 4 fout uitspeelt zorgt dan weer voor de voorsprong. Als Andrea een driepunter lijkt te scoren maar voor 2 wordt gegeven is met nog twee minuten te spelen het verschil weer 4. De spanning stijgt er worden over en weer time out genomen, maar alleen Punch weet nog 1 puntje te scoren in de laatste seconden. Wendy dribbelt snel naar de leegte en de seconden tikken weg tot in de buzzer. Eindstand 58-61.
Scores: Roos 16, Mirjam 6 (9 reb.), Wendy 11 (8 reb., 5 steals), Miranda 5, Andrea 6 (8 reb., 5 steals), Kariene 7 (8 reb.), Merel 2 en Janet 8.
Coach Ab Hoek was stellig in zijn mening: “Geen goede wedstrijd maar wel een goede overwinning. Het schotpercentage bleef achter maar dat is ruimschoots gecompenseerd door hard te blijven buffelen.”
Zaterdag a.s. is er geen wedstrijd maar wel op 10 november. Dan speelt DS3 de belangrijke thuiswedstrijd tegen Cady ’73 waarvan in de eerste wedstrijd met ook maar 3 punten werd gewonnen. De wedstrijd is in sporthal Cleijn Duin en begint om 20.15 uur.
