Over de 1e helft kunnen we kort zijn. Die werd verloren met (hou je vast) 44-11.
Maar de 2e helft. Die werd gewonnen, weliswaar met 2 punten, maar toch. Always look at the bright side of life, ja toch? Eindstand (75-46).
Maar ja, daar zit je dan anderhalf uur voor in de auto, langs het Noord-Hollands kanaal. Dat is geen pretje. En je moet ook nog eens terug.
We hebben lang naar excuses zitten zoeken voor dit zeer zwakke optreden. De rit, het veld, de lijnen, de borden, laagstaande zon, tegenwind, de coach (Anja mocht een keer de honneurs waarnemen), de speelsters. We kwamen er niet uit, maar toen ik de foto’s (https://picasaweb.google.com/HLBU20.2/Hlbu202MSV#) zag van de plaatselijke fotograaf wist ik het. En nu hoor ik jullie denken, “kom op vertel, vertel…”. Nee, dat doe ik nog niet, maar wie het ook weet, mag dat in zijn/haar comment doorgeven. Onder de goede inzenders verloot ik een prijs.
En volgende keer gaan we weer winnen.