Na vier weken geen wedstrijd, een herfstvakantie zonder training en incomplete bezetting tijdens de andere trainingen, Kariene naar een concert van de Drie J’s, Laura van Heeswijk met bowlen een liesblessure opgelopen (ja, dat kan dus, zeker als je Laura van Heeswijk heet), Janet met een nog niet helemaal genezen gekneusd middenhandsbeentje, die bovendien met Anita haar wedstrijdpakje is vergeten, want iedereen had haar eigen tenuetje omdat Merel de wastas had maar een maand in Thailand zat (Merel die overigens weer haar eerste wedstrijd mee speelde) en daarmee is het na deze heeeele lange zin misschien wel verklaard dat de wedstrijd niet van een leien dakje ging. Gelukkig was Baros in het bezit van blauwe reserve tenues zodat iedereen kon spelen. Wanhopige belletjes en oproepen op facebook mochten niet baten; er was niemand die naar Rotterdam wilde of kon (zeiden ze) rijden.
Het verslag volgt nog later, maar om al iets prijs te geven: de eerste en laatste kwart waren nog wel te verteren. Daar tussen werd met 2 x 8 punten verloren. Maar aan het eind van de rit stond er in ieder geval een gunstige stand van 42-60 in het voordeel van DS3 op het bord.

Zelfs het inlopen werd nog verstoord door het scherpe oog van coach Ab Hoek. Hij zag een lusje van het netje loszitten. Met een tafel en de lengte van Jaap werd dat euvel verholpen, hoewel de arbitrage het nut er in eerste instantie niet zo van in zag. Hooguit bij een dunk zou je er last van kunnen hebben. Coach Ab wist te vertellen dat hij wel meer vreemde dingen had gezien. En aldus geschiedde, niet wetend dat hij daarmee bijna voorspellende gaven ten toon spreidde. Maar dat volgt uit het verslag.

Baros opende de score, Andrea en Merel pareerden. Beiden hadden er zin in en scoorden van binnen en van buiten (3 punters). Dat moest ook wel want Baros met weinig mankracht en een volle ziekenboeg zou bijna de hele wedstrijd in een zone staan. Dianne en Janet raakten ook van achter de driepuntslijn door het netje en er stond –ondanks af en toe rommelig spel- een mooie tussenstand op het bord: 10-23.

Baros scoorde opnieuw als eerste maar nu met een driepunter. Janet antwoordde gelijk ook met gelijk kaliber en Anita scoorde van dichtbij. Er leek geen vuiltje aan de lucht. Maar het spel werd moeizamer en moeizamer, van de 2e tot de 8e minuut kwamen er nog maar 5 punten bij. In de laatste 2 minuten kreeg Baros even vleugels en scoorde nog 8 punten. Periode stand 18-10 in het nadeel van de Katwijksen.

Als de activiteit op het sheet zou worden vertaald naar de lengte van het verslag over de derde periode, dan was het nu klaar. Maar dan zou niet kunnen worden gezegd dat na 7,5 minuut (met de 2e periode meegerekend bijna 10 minuten zonder score) de ban werd gebroken door Andrea en ook Maria, die kon terug zien op een goede prestatie. Er werd als altijd hard gewerkt in de verdediging, dus positief gesteld kan je zeggen dat de schade binnen de perken bleef. Weer met 8 verloren in deze periode, maar wel tekenen van herstel naar het eind van het 3e kwart: 40-37 achter.

Baros was ondertussen een speelster met een gescheurde achillespees (van harte beterschap) kwijt geraakt en ook de foutenlast begon zwaar te tellen. Het lek leek ook boven water en DS3 begon individueel en als team weer een beetje ouderwets te draaien. Laura van Duijn die na knieproblemen haar eerste competitiewedstrijd meespeelde, verbeet op een gegeven moment eerder opgelopen liesklachten en gaf mede inspiratie tot de wederopstanding. Het motortje van Andrea bleef ook op volle snelheid draaien en ook Anita hervond zich met o.a. 5 intercepties in dit kwart. Maria beloonde haar inzet ook nog met een score. Wendy had even later een mooie aanvallende rebound en score en nadat Baros in de 9e minuut de spreekwoordelijke eer redde in dit kwart, rondde Janet een fastbreak goed af en bepaalde daarmee de eindstand op een nog redelijk ogende 42-60 eindstand.

Scores: Andrea 19, Laura 10, Janet 8, Anita 8, Merel 6, Maria 4, Wendy 2, Dianne 3, Manon 0.

Coach Ab had dus inderdaad vreemde dingen zien gebeuren. Een volledig van de rails gelopen team in de 2e en 3e periode. Hij kreeg getuige het laatste kwart het team weer op de rails: “Het zou me toch niet gaan gebeuren om hier te verliezen, heb ik de meiden meegegeven. Ze bleven knokken en hard werken en uiteindelijk begint het dan weer een beetje te lopen. Dat is een compliment waard.”

Zaterdag a.s. speelt DS3 thuis in sporthal Cleijn Duin tegen medekoploper Zoebas om 18.00 uur.