De return tegen Rotterdam Zuid stond op het programma. Thuis met 100 punten verschil gewonnen, wat mag je dan verwachten. Coach Ab Hoek ging voor zijn werk, Maria en Laura werden afgestaan aan DS4. Verder was Merel niet fit en Laura liep nog met liesklachten rond. Er waren nog geruchten van teenklachten bij Kariene, maar dat was alweer voorbij. Aan ass. coach Jaap de schone taak om de honneurs waar te nemen en het team op scherp te zetten. Gemakzucht sluipt er zomaar in. Even leek er in het eerste kwart de klad in te zitten, maar nadat de gashandel echt open ging, stoomde DS3 naar een gedecideerde 124-28 winst.

De Enk is een sporthal uit 1966 die 4 jaar geleden volledig is gerenoveerd. Gelijkenis met sporthal Cleijn Duin die 3 jaar jonger is en die nu in fasen wordt opgeknapt. De coach voor vanavond met een derde van het team, kon letterlijk voor de deur parkeren. Van kofferbak naar de deur 2,5 meter binnengekomen werd een mooie en ruime hal gewaar met volledige velden half court gelegen. Goed om het spel breed te houden en de fast break te kunnen lopen.
Inlopen ging goed terwijl bij RZ deze tijd vooral voor overleg werd gebruikt. Natuurlijk werd aangegeven dat onderschatting de grootste tegenstander zou zijn en alle meiden gaven aan dat ze gingen knallen. Alleen nog niet in het eerste kwart, maar dat zeiden ze er op dat moment nog niet bij. De bespreking bij RZ had blijkbaar geholpen, ze zorgden voor de eerste score. Vervolgens kwamen er wel scores van Anita en Andrea en 2 driepunters van Janet tot 11-4 maar RZ zorgde voor de aansluiting tot 11-9. Een paar wake up calls van de zijkant zorgden ervoor dat een time out niet nodig was. Kariene scoorde feilloos van de lijn, Laura scoort en Dianne verzilverde haar eerste vrije worp. Tussenstand na de eerste periode 17-11 en eigenlijk had ik dat niet moeten vermelden want het was niet om naar huis te schrijven.

Toch was het allemaal niet zo dramatisch, de aanvallen waren er wel maar de afronding een beetje ongelukkig en in de verdediging kon het een stapje harder waardoor de ruimte om sneller om te schakelen naar de aanval vanzelf zou komen. Dat was niet tegen dovemans oren gezegd en mentaal ging er bij het hele team blijkbaar een knopje om. Scores van Manon en Wendy 2 uit 2 van de lijn, Laura, Janet met 7 punten, Andrea en een hele serie van Anita. Jammer dat Merel die in overleg heel beperkt speeltijd had maar met alle inzet speelde niet haar puntjes meepakte van de lijn na een goede drive naar het bord. Dianne scoorde 5 punten op rij en Laura bepaalde met de laatste score uit de tweede helft de ruststand op 54-17.
Tot voor zich zelf gehouden opluchting van de coach, een vrij normaal geachte stand. Hij sprak bij het begin van het 2e kwart dan wel het vertrouwen uit dat het goed ging komen, maar als dat gevraagde tandje er niet was bijgezet dan had hij op het matje bij coach Hoek heel wat uit te leggen gehad.

Even leek het er op dat RZ na de rust niet meer terug zou komen. Opnieuw een lange teambespreking en dit keer in de kleedkamer. Bal lag al klaar aan de overkant van de jurytafel en de dead line door de scheidsrechter bepaald op een halve minuut. De smartphones werden al uit de tas gehaald om dit moment van beëindigen van de wedstrijd te filmen. Het is toch wel tekenend voor deze wedstrijd dat de coach van DS3 de scheidsrechters overtuigde dat het team maar beter kon worden opgehaald en nog enig uitstel vroeg omdat het voor het doelsaldo beter was om door te gaan. Dat vermurwde de hoofdscheidsrechter en werd uitstel van executie gegeven. Bij DS3 stonden de startende 5 weer in het veld in het meegegeven vertrouwen om beter te beginnen dan in de 1e periode. Toen RZ eenmaal binnen de lijnen was gestoven, kon het spel eindelijk weer verder.

Andrea en Anita scoorden er al vlug weer lustig op los. Manon verdedigde scherp en zorgde voor balwinst. Wendy schoot opnieuw 2 uit 2 zuiver van de lijn en toen ging Janet helemaal los. Eerst nog een gewone score onder het bord en toen drie 3-punters op rij. “Hoppa”, leek zelfs onze enige toeschouwer Henk Jan Spierenburg op de tribune te horen. Laura scoorde vervolgens – zichzelf in de drukte vrijspelend – met een jumpertje 2 keer op rij en nog was de koek niet op: 4e driepunter in deze periode voor Janet. Toen ze vervolgens miste van afstand was dat gelijk reden om haar te wisselen. Anita pakte de draad snel op en knalde er ook een bommetje van achter de driepuntslijn in. Kariene liet ook zien dat ze onder het bord het scoren niet was verleerd. Dianne had het slotakkoord van deze periode en besloot ook te scoren met een driepunter. Daarmee stond er 93-17 of eigenlijk andersom op het scorebord. En run van 39-0!

Het laatste kwart was meer dan een formaliteit, de honger was nog altijd niet gestild en DS3 bleef voor elke bal knokken. Kariene pakte de eerste score, Dianne was weer goed voor een driepunter en Laura scoorde met een drive aan de linkerkant van het bord de 100e punt. De tweede ‘hoppa’ van de avond.
De volgende score doen we in slow motion en probeer daar vooral dus de beelden in gedachten bij te zien. Als het een Hollywood film zou zijn dan was de stand 2 achter met nog maar even te gaan. Rookie Dianne wordt na een aanval met dreiging naar binnen, aangepassed net buiten de driepuntslijn. Ze krijgt de bal goed in haar handen, maar toch nog even de bal met achterwaartse spin opgooiend om perfect in schotpositie te komen. Afdrukken en de bal zeilt door de lucht (de denkbeeldige camera volgt de bal in de lucht – in slow motion – even vasthouden dat beeld) en de bal valt zonder de ring te raken door het netje. In de Hollywood film had je ook de tienden van seconden zien aftellen en nadat de score was bijgeteld op het bord was de camera terug bij het gejuich rondom rookie Dianne en de blijdschap van het hele team om het behalen van één of andere titel.
Maar terug naar de werkelijkheid, het was de 4e minuut en in real time vallen er opeens twee punten aan de andere kant. De volgende scores van Andrea volgde hier alweer snel op. Laura pakte zonder liesklachten, althans daar bleek niets van, ook weer haar punten mee.
De speelsters in het veld vroegen de bank om hun enthousiasme iets te temperen omdat – zoals iemand dat uitdrukte – de sfeer in het veld iets grimmiger werd. Wendy scoort weer 2 uit 2 en als de alertheid in de verdediging in alle aanvalseuforie even kwijt is, scoort RZ tweemaal en staat het 121-24. Dianne met alweer een 3 punter brengt de score op 124-24 in de laatste minuut. Het verschil van 100 punten is er. Je moet toch doelen stellen bij zo’n wedstrijd. Maar weer kan RZ scoren. Janet legt aan voor een driepunter, de pats op haar arm galmt nog na door de ruime hal en in plaats van drie keer van achter de lijn, krijgt RZ balbezit uit het mislukte schot en de eindstand wordt door hen op het bord gezet. Met de eerste en laatste score voor RZ van de wedstrijd en een heleboel van STOL-Grasshoppers DS3 daar tussen werd een prima resultaat neergezet. Eindstand: 28-124.

Scores: Dianne 18 (5 x 3), Laura v. D. 18, Manon 3, Andrea 16, Wendy 8, Anita 21, Kariene 7, Merel 0, Janet 33 (7 x 3).

Reactie van coach Ab Hoek op afstand: “Ik heb Jaap hele goeie instructies meegegeven 😉 wie heeft het 100ste punt gescoord? Dat wordt natuurlijk taart!!!”

Zaterdag a.s. speelt DS3 thuis om 18.00 uur tegen Hurricanes uit Spijkenisse.