Vrijdagavond stond er één wedstrijd gepland en wel die van De Wit-Grasshoppers DS3 tegen U.S. 2 komend uit de landelijke hoofdstad. Hoewel er zich op het eerste oog heel wat toeschouwers verzamelden bij de ingang, bleek dat een hele ouderschare te zijn die op hun kroost stond te wachten. De kinderdisco was nog niet afgelopen. Bleef de harde kern achter, hoewel George er niet was. Kan nooit op vrijdag want dan wordt er getennist. Kon hij niet zien dat de drie gezusters Van Klaveren mochten starten. Het was weer zo’n wedstrijd waar in de aanval de punten duur werden betaald en verdedigend gaven de Katwijkers te veel 2e (en 3e) kansen onder bord weg. Het bleef daarom tot de laatste seconde spannend, die door het thuisteam vanaf de vrije worplijn werd beslist. Eindstand 54-53.

Met Roos en Jacolien niet in uniform op de bank begon DS3 goed na een goede aanval en score van Wendy. Toen zus Ellen scoorde was het alweer 4 minuten verder, maar wel 4-2 in het voordeel van DS3. (!) Maar Kariene was terug van fysiek en misschien ook wel mentaal weg geweest en gooide wat vuur in de strijd met score en bonus. Laura die beperkt haar minuten kan maken, zette de scorer met 4 punten aan het werk en toen Anne-Marie 1 vrije worp benutte, stond het na 10 minuten 12-9 in het voordeel van het thuisteam.

Een sterk begin van de 2e periode waar Andrea en Miranda zich tot scorende speelsters verhieven, zette halverwege een 20-13 voorsprong op het bord. Door in deze periode 6 aanvallende rebounds toe te staan, kwam US weer dichterbij. De periode werd in balans afgesloten (13-13) met een ruststand van 25-22.

Weer gingen de eerste 5 minuten beter, hoewel het geduld in de aanval maar slecht werd bewaard. Na score met bonus van Miranda en een benutte vrije worp van Anne-Marie stonden er weer 7 punten verschil op het bord (33-26). In de volgende paar minuten stond het vizier niet meer op scherp en de verdedigende deur wagenwijd open. US pakte daarmee een voorsprong van 33-35. Een time out was hard nodig en hielp DS3 weer op de rails. Scores van Wendy en Marloes brachten de voorsprong weer terug. Het slotakkoord was echter voor de bezoekers die een minieme voorsprong wisten te pakken bij het ingaan van de laatste periode (37-38).

Het leek er op alsof de ring in de handdoek werd gegooid dan wel alsof alle kruit was verschoten. Met nog 5 minuten te gaan had US een 7 puntenvoorsprong te pakken (39-46). In de time out werd duidelijk gemaakt dat de ballen er wel ingegooid moesten worden en de verdediging gesloten. Lijkt voor de hand te liggen, maar hoe dan ook de boodschap was overgekomen. Andrea pakte een drive naar het bord en dat leverde met bonus 3 punten op. Scores van Anne-Marie en Laura zette de stand gelijk op 48-48. Het werd zenuwslopend met een score van US die werd gepareerd door Anne-Marie en Kariene. Een afstandschot van US met het afrollen van de voet op de lijn (het gebeurde pal voor de bank) werd toch bevorderd tot driepunter en met nog 1 minuut te gaan, keek DS3 tegen een achterstand aan van 52-53. De time out en balbezit op de helft van US leidde niet tot een score. Met nog een paar seconden te gaan, wist Andrea de bal te ontfutselen van de US guard en ging richting de ring. Een harde fout werd niet gezien als onsportief wat i.i.g. voor de zenuwen enige verlichting zou kunnen brengen. Wel twee keer vanaf de lijn en de druk op Andrea om de wedstrijd een positieve wending te geven. Eerste raak (het publiek al enthousiast), maar ook de tweede feilloos door het netje. Al bijna de euforie, maar er waren nog enkele seconden te gaan. Verdedigend zat het potdicht en zodoende werd een zwaarbevochten en zenuwslopende wedstrijd met winst afgesloten: 54-53.

Scores: Marloes 2, Laura 8 (7 reb), Ellen 3, Anne-Marie 10, Miranda 5 (5 ass.), Andrea 15 (8 reb.), Wendy 4, Kariene 7 (6 reb. en 4 intercep.).

Coach Jaap gaf aan dat hij toch wel zeker 10 jaar ouder was geworden.: “Het schot valt niet met 0 uit 11 driepuntspogingen, waarbij we ook nog eens 20 aanvallende rebounds weggeven. We doen ons daarmee zó te kort. Gelukkig bleven we hard werken en was de intensiteit onverminderd hoog. Dat leidt nog wel eens tot een haast die ongelukkig uitpakt. Meer met overleg en geduld in de aanval spelen, geeft dan vast veel meer ruimte, ook in de stand. Die stand pakte nu een keer goed uit en dat is natuurlijk lekker. Complimenten voor Andrea die wel heel koel bleef met zoveel druk op de vrije worplijn.”

De volgende wedstrijd is pas weer op vrijdag 28 februari uit tegen SBU om 20.00 uur in sportcentrum Olympos te Utrecht.