Met 4 afwezigen en 2 trainingsmaatjes, Areen en Eline uit de jeugd toegevoegd, blikschade en schrik bij Jacoline en papieren afhandeling, later beginnen op de avond zonder een echte warm up, een tegenstander waarvan thuis nog met 16 was verloren, vechten tegen een achterstand, terugkomen op gelijke hoogte in de laatste seconden, en dan met 1 punt winnen na verlenging. Na het lezen van zo’n lange zin met zoveel indrukken, voel je een gevoel van opluchting. Nou dat en dan met veel meer adrenaline en blijdschap was het gevoolg bij Dames 3 ergens laat op vrijdagavond na de zwaarbevochten winst op Baros 2. Het collectief had overwonnen met Roos in de hoofdrol met 35 punten. Na de winst met 67-68 was de file bij de afslag Berkel Rodenrijs zelfs nog een pretje.

Een stroef begin was het logische gevolg, waar Baros tot 7-2 uitliep. Lieke pakte haar eerste punten toen Roos met 2 keer met haar teen op de perimeter afdrukte voordat het drie keer is scheeprecht was. Haar bommetje was de aansluiting tot 12-11. De rebounds waren nog te veel voor Baros en mede daardoor scoorden ze nog 3x. Alleen Andrea wist nog te scoren vanaf de lijn. Met 5 punten achterstand maar met Jacoline weer terug tussen de lijnen werd de tweede periode begonnen.

Roos en Andrea konden niet veel rust worden gegund want Baros pakte al snel 6 punten. Areen kwam tot scoren en Roos kwam door met 2 achtereenvolgende scores. Een paar (relatief) gemakkelijke ballen na o.a. een mooi pasje onder het bord van Jacoline, werden niet benut. Het gevolg was een 26-19 achterstand. De verdediging sloot beter en dat betaalde zich uit in een scoring loze periode van Baros en een kleinere achterstand: 26-24 na benutte vrije worpen van Esther en Roos. Met iets meer dan 2 minuten kreeg Baros een fout mee en twee maal. En als Andrea zegt dat ze haar tegenstander niet aanraakte, dan ben ik meer dan geneigd om haar gelijk te geven. Het is geen klagertje deze captain. Gevolg was wel dat ze met 2 fout uit voorzorg aan de kant moest en Baros dit buitenkansje benutte vanaf de lijn. De tegenstander wist zich vervolgens een beetje uit de greep van De Wit-Grasshoppers uit te werken en de ruststand te bepalen op 33-25. Een klein dompertje was dat wel, in plaats van terugkomen werd de achterstand vergroot.

Wat de coach heeft gezegd in de rust blijft een raadsel, maar Dames 3 begon de tweede helft als een malle. Een driepunter van Jacoline, scores van Roos en Andrea en tot besluit een driepunter van opnieuw Roos en er stond een voorsprong van 35-33 in de vierde minuut op het bord. Baros wist het momentum van de Katwijkers te keren (39-35) maar scores van Andrea (4) en Lieke en de aansluiting naar 43-41 was een feit. Met 1 benutte vrije worp, haar derde driepunter en een gewone score (met niet benutte bonus) van Roos, zorgde ze opnieuw voor de voorsprong, 45-47. Met nog een minuut te gaan in deze periode wist Baros nog twee keer te scoren. Dames 3 keek vervolgens weer tegen een achterstand aan, maar wel de winst in deze 10 minuten van 16-22. Een mooie opsteker dus en om vast te houden naar het laatste kwart.

Een 7-0 run van Baros leek roet in het te gooien voor de goede bedoelingen van het bezoekende team. Maar opgeven is geen optie en scores van Andrea en weer een driepunter van Roos overbruggen een groot deel van de achterstand tot 56-53. Het lijkt een beetje een harmonica want een paar minuten verder met nog 3 te gaan is het 62-54. Verdedigend pakken Jacoline en Andrea de nodige intercepties en Roos is aanvallend niet te stoppen. Ze pakt 4 punten mee en Andrea is koel van de vrije worplijn. De laatste minuut gaat in met een achterstand van 62-60. Als Baros dan 2 keer mist van de lijn en Lieke met een paar seconden te gaan voor de gelijkmaker zorgt, is normaal de wedstrijd nog niet gespeeld. Er komt geen time out van Baros en de tijd wordt uitgedribbeld. Het bereiken van de verlenging wordt als morele overwinning gezien.

Van de 5 extra minuten worden de eerste drie zonder punten afgesloten. De spanning is groot. Een technische fout van de coach uit Katwijk, die blijkbaar iets te hard ‘jeemig’ riep, ten spijt. Zonder nadelige gevolgen overigens. Vervolgens opent Baros later de score en weer Lieke zorgt direct daarop voor de gelijkmaker. De spanning was om te snijden. Eén benutte vrije worp van Baros verder en gelijk de time out van Katwijk verder, bracht Roos daarna vogeltje vrij aan de weak side voor een schotje. Weer een punt voorsprong. De laatste minuut breekt aan met een score voor Baros. De laatste aanval van Dames 3 komt tegen de ring, maar rechtstreeks in de handen van Eline recht onder de ring. Onverstoord met een bekeken floatertje verdwijnt de bal door het netje. Opnieuw volgt er voor de paar seconden die resteren geen time out en op de guard wordt vanaf het begin voldoende druk gezet zodat de seconden wegtikken. De ontlading is groot en een zwaarbevochten overwinning zit in de pocket. Eindstand 67-68.

Scores: Roos 35, Esther 2, Jacoline 3, Andrea 16, Eline 2, Leonie 0, Areen 2, Lieke 8.

Na afloop was de nare smaak van de blikschade gelijk weggespoeld. De vreugde was groot en opnieuw een hoger geklasseerde tegenstander verslagen. Coach Jaap in het begin van de nacht op de terugweg in de file op de A13: “Toch een stuk leuker bij een winst met 1”.

Opnieuw op vrijdag (27 maart) maar dan thuis, is BV Oegstgeest de volgende tegenstander.