PR Topsport

Seizoen 2018/2019 was omwille van de voorbereidingen op Tokyo 2020 voor Fleur het laatste seizoen in het shirt van Grasshoppers. Fleur wilde zich met de Orange Lions volledig focussen op het 3×3 basketbal voor kwalificatie Tokyo 2020. Naast Fleur Kuijt, Charlotte van Kleef, Jill Bettonvil, Loyce Bettonvil, Esther Fokke, Kiki Fleuren, Zoë Slagter zitten ook Grasshoppers VSE1 speelsters Noor Driessen en Ilse Kuijt in het 3×3 programma voor kwalificatie. Dit jaar gooide Corona roet in het eten, waardoor de Olympische Spelen 2020 doorgeschoven zijn naar juni 2021. 

Hoe kijkt Fleur terug op de afgelopen periode en wat zijn haar verwachtingen over haar Olympic Dream:

Hoe lastig was het om als succesvol speelster van Grasshoppers te stoppen met het 5×5 basketbal?

“Heel moeilijk! Zeker omdat Grasshoppers voor mij al zo lang een fijne plek is geweest. Ik had het naar m’n zin, we hadden een heerlijk team. Maar aan de andere kant wilde ik altijd al kijken wat er in me zat. Toen ik de kans kreeg om fulltime te gaan trainen met goede begeleiding op alle gebieden, wist ik ook dat dit het moment was om die kans te pakken”.

Was het 3×3 programma voor kwalificatie Tokyo 2020 niet te combineren met het 5×5 basketbal voor Grasshoppers VSE1?

“Ik wilde me optimaal kunnen voorbereiden op de kwalificaties en een combinatie 5×5 en 3×3 is gewoon heel erg zwaar. Er was een fulltime programma voor 3×3, waarin wordt gekeken naar fysieke en mentale belasting. Ik wilde me volledig kunnen focussen op mijn doel, dus heb ik de keuze gemaakt om alleen 3×3 te doen”.

Voor diegenen die nog onbekend zijn met jouw basketbal carrière tot nu toe, aan welke internationale evenementen heb je tot nu toe deelgenomen en welk succes heb je in Nederland bereikt?

“Ik ben met de nationale jeugdselecties naar EK’s en WK’s gegaan. Met Orange Angels U20 hebben we toen een bronzen medaille gewonnen. In 2014 ben ik met Orange Angels 3×3 naar de Youth Olympic Games te Nanjing China geweest. We eindigden op de tweede plaats. Hele vette ervaring was dat! Vorig jaar met Orange Angels 3×3 deelgenomen aan het EK en WK op het Museumplein in Amsterdam. En met Orange Angels U23 hebben we zilver behaald op de World Beach Games in Qatar. Met Grasshoppers VSE1 hebben we het de laatste jaren goed gedaan. Zo wonnen we de Basketball Cup, het Nederlands Kampioenschap (2x) en de Final Four”.

Dit jaar gooide Corona roet in het eten m.b.t het optimaal voorbereiden voor Tokyo 2020 in 2021. Welke onderdelen van het olympisch kwalificatietoernooi zijn er op dit moment geschrapt? Ik zag op de evenementen kalender maar één okt in eind mei 2021 in Oostenrijk gepland staan?

“Alles is zo onzeker geworden door de Corona situatie. Tot nu toe is het gepland, maar het zou zo maar weer kunnen veranderen. Misschien is er ook nog een kans dat er toch op ranking wordt gekwalificeerd. Niemand weet het zeker, dus we moeten het maar afwachten”.

Hoe houd je jezelf in conditie en zijn er trainingen toegestaan?

“Wij mogen nu gelukkig gewoon doortrainen. Tijdens de gedeeltelijke lockdown was het veel buiten conditioneel trainen, thuis krachttraining en op veldjes buiten basketballen. Op dit moment mogen wij als fulltime programma gewoon trainen in Amsterdam. Natuurlijk wel met de benodigde voorzorgsmaatregelen en goede medische begeleiding. Als sporter wil je het liefste wedstrijden spelen. Nu dit niet kan, moet je voor jezelf kleine doelen stellen om je tijdens deze periode zo goed mogelijk voor te bereiden voor wanneer we wel weer mogen spelen”.

Wat betekent deelnemen aan de Olympische spelen voor jou?

“De Olympische spelen zijn voor iedere sporter denk ik het hoogst haalbare in zijn/haar carrière. Het zou een droom zijn om de Olympische spelen te halen, om met je team samen daarheen te werken voor zo’n lange periode en het dan te halen. Dat lijkt me geweldig”.

Hoe hoog schat je jullie kansen in op de Olympische spelen?

“We hebben veel goede speelsters, al jaren draait Nederland eigenlijk mee in de top met 3×3. Maar goed, 3×3 is erg onvoorspelbaar. In een wedstrijd kan van alles gebeuren, wat het ook juist heel erg leuk maakt. Ik denk dat we goed bezig zijn, maar zonder wedstrijden is het moeilijk te peilen waar je ongeveer staat. Dus we kunnen nu alleen maar focussen op onszelf en elke dag beter worden”.

Heb je nog ambities voor na de Olympische spelen?

“Spelen in dat oranje shirtje is voor mij persoonlijk een van de mooiste dingen wat er is, dus daar liggen mijn ambities ook. Met 5X5 zou ik heel graag het EK ook willen halen. Genoeg dromen om hard voor te werken dus.. En uiteindelijk natuurlijk nog een keertje kampioen worden met Grasshoppers, de club waar het allemaal begonnen is…….

Uiteraard willen wij Fleur heel veel succes toewensen met de voorbereidingen op de Olympische Spelen en hopen dat zij haar ”Olympic Dream” zal mogen vervullen.

Inleiding:

Geert Bekker is sinds 2010 directeur-eigenaar van “Bekker timmer- en aannemingsbedrijf in Katwijk. Inmiddels bestaat het bedrijf al meer dan 100 jaar. Naast zijn drukke werkzaamheden als zelfstandig ondernemer weet Geert nog tijd vrij te maken om foto’s te maken van de verrichtingen van VSE1 en ook bij wedstrijden van dochter Sophie bij VU20. Op dit moment traint Sophie ook mee met de selectie van VSE1. 

Geert weet tijdens de wedstrijden de mooiste actiefoto’s op de gevoelige plaat vast te leggen. Zijn foto’s worden dan ook door vele clubs, NBB, lokale en regionale media met toestemming van Geert gepubliceerd. De club en het team is Geert dan ook dankbaar voor zijn fantastische bijdrage. 

Aan Geert legden we de volgende vragen voor:

Geert, even voor diegene het nog niet weet, maar wie is Geert Bekker? 

Vader van 3 dochters waarvan jongste wel bekend bij de club, de oudste Sarah 23 en werkzaam in de zorg in Noordwijkerhout en Mirthe 20 studeert sociologie in Amsterdam. Dit alles werd mede mogelijk gemaakt door Janna de spil van ons gezin.  Over mijn werk hoef ik niet veel meer te zeggen dat is hierboven al vermeld. Als hobby’s heb ik fietsen op mijn gravelbike en natuurlijk fotografie dit gecombineerd met liefde voor natuur.

Hoe ben je zo bij Grasshoppers terechtgekomen? 

Doordat Sophie ging basketballen ben ik bij de club terecht gekomen, daarvoor wist ik niet echt van het bestaan af. Het fotograferen van VSE1 is gekomen door Wim Kulk, hij deed altijd de combi van dames en heren 1 en vroeg toen een keer of ik de dames op beeld wilde vastleggen en ben dat eigenlijk blijven doen, met veel plezier trouwens.

Was fotograferen altijd al een hobby van je, of is die interesse tijdens de wedstrijden van Sophie bij Grasshoppers ontstaan?

Nee, dat was al lang een hobby van me in alle vormen die je maar kan bedenken, maar moet zeggen dat sportfotografie altijd wel mijn interesse heeft gehad. Zo heb ik ook een keer een Rally(autosport) workshop gedaan en als het lukt dan wil ik ook nog wel eens naar een wielerwedstrijd gaan en dan met name het veldrijden (de cross zoals de Belgen dat noemen). Maar vind het ook heerlijk om tijdens het fietsen te fotograferen, al is dat dan meestal met de telefoon. Ben echter niet zo van het direct mens fotograferen zoals portretten, dat ligt mij niet zo. Daarentegen heeft Sophie (Instagram @kiekjesvanfie) dat weer wel en doet dit tegenwoordig ook nog even erbij. Creativiteit zit wel in de familie de meiden hebben dat allemaal wel.

Je hebt bij vele wedstrijden gefotografeerd. Hoeveel foto’s denk je wel niet genomen te hebben al die seizoenen?  

Dat zou ik je echt niet kunnen zeggen dat zijn er veel teveel. Ben natuurlijk niet bij elke wedstrijd, maar gemiddeld is het ongeveer tussen de 100 tot 200 foto’s dus als je dan alleen de thuiswedstrijden neemt kan je het misschien uitrekenen ;-). Van elke wedstrijd blijven er dan gemiddeld een 40 tot 60 over die online gaan. En als je een bekerwedstrijd hebt of een play-off dan zijn en gauw tegen de 300 foto’s waarvan er dan gemiddeld 80 tot 100 overblijven.

Welke wedstrijden hebben op jou de meeste indruk gemaakt?

Dat zijn dan toch de wedstrijden waar het ergens om gaat. Ik vind de spanning rond die wedstrijden altijd wel leuk. En dan nog niet eens voor mezelf (al is die er ook wel natuurlijk) maar het gezonde fanatisme van sommige oudspelers of ouders vind ik altijd wel interessant. Ik ben zelf altijd meer van het is maar een spelletje al is verlies natuurlijk nooit leuk. Als ik er dan een wedstrijd uit moet halen vond ik het kampioenschap van Sophie met V12 erg leuk ook door alles wat er rondom gebeurde, maar vooral ook de gezelligheid die er is met elkaar naar een finale toe. Dat geld ook voor de finales met VSE1 trouwens.   

Ik krijg de indruk dat je foto’s door verschillende organisaties of media worden geplaatst. Welke organisaties of media maken gebruik van je foto’s en wat voor gevoel geeft dat je?

Ik kom mijn foto’s tegen in de kranten en op de website van de NBB de basketbal bond misschien nog wel op meer plekken maar dat zou ik niet durven zeggen. Wat voor gevoel geeft je dat, ja klein beetje trots natuurlijk wel dat jouw foto’s daarvoor gebruikt worden

Ik heb weleens gehoord dat niet altijd in iedere sporthal goed foto’s genomen kunnen worden vanwege het licht. In welke sporthal worden de mooiste actiefoto’s genomen en waarom?

Sporthal Cleijn Duin natuurlijk 😉 nee tegenwoordig is het op veel plekken een stuk beter door de led-verlichting. Al hangt het vaak ook af van je positie op het veld. Als je bv half veld speelt dan is vaak het licht achter de speler wat het dan weer lastig maakt. Daarvoor heb ik door de tijd ook geïnvesteerd in een steeds betere camera voor dit werk, maar dat is best een dure hobby. Gelukkig is er tweedehands heel veel te verkrijgen.

Je hebt verschillende bijzondere momenten met VSE1 en VU20 meegemaakt als fotograaf. Play-offs, landskampioenschappen, Nationale Basketbal cup, Supercup, huldigingen op het Gemeentehuis enz enz. Wat was of waren voor jou het absolute hoogtepunt?

Voor mijn zelf vond ik naast wat ik al hierboven zei, het 1^ste kampioenschap van VSE1 wel een hoogtepuntje en dan niet op het sportieve vlak wat natuurlijk ook heel bijzonder is, maar alles er omheen vond ik een belevenis. De play-off wedstrijden thuis maar ook de uitwedstrijden met al de supporters, ik vond het een belevenis om dat vast te leggen!!

In de loop der jaren heb je wellicht ook veel veranderd zien worden. Denk aan bijvoorbeeld aan de verminderde publieke belangstelling, of dat publiek mondiger is geworden tegen de scheidsrechters. Welke veranderingen heb jij ervaren? 

Moet eerlijk zeggen dat ik me daar niet zo mee bezig houd al zijn al die dingen natuurlijk een weerspiegeling van de maatschappij en dat is heel jammer. 

Helaas is door het coronavirus de competitie stilgelegd. Dat betekent “veel vrije tijd” over zou je denken. Is dat niet een vreemde gewaarwording?

In het begin heb je het niet zo door maar naarmate de tijd verstrijkt, krijg je door hoeveel tijd er eigenlijk in gaat zitten in het weekend. We doen dit met liefde want we zien hoeveel plezier onze dochter en haar team- en clubgenoten aan de sport beleven; daar rijden we daar graag het hele land voor door. Doordat ik natuurlijk de foto’s maak bij V20 en soms andere teams als ze thuis spelen (zou trouwens makkelijker zijn als de thuisspelende teams dezelfde kant op spelen op het half veld dan is het makkelijker om tussendoor even over te lopen om een foto te maken maar dat ter zijde) en dan vaak in de avond nog bij VSE1 thuis is de zaterdag soms geheel gevuld met basketbal en dan vaak nog op zondagmiddag de foto’s uitzoeken en bewerken. Dan snap je dat je ineens veel vrije tijd hebt inderdaad. We hebben ons niet verveeld want er was meer tijd voor andere dingen die ook heel waardevol zijn.  

Als ik dan nog iets mag toevoegen naar aanleiding van de hele corona tijd waar we denk ik nog wel even mee bezig blijven. Ik hoop dat we straks weer met zijn allen ons achter de club gaan staan en ons weer inzetten voor onze kinderen zodat ze deze mooie sportieve hobby kunnen blijven doen. Dus laten we dan straks massaal de wedstrijden weer bezoeken want de club zal die steun (ook financieel) goed kunnen gebruiken. 

Bij deze bemoedigende afsluitende woorden, sluiten wij ons daar volledig bij aan.  

Liselot is een van de jeugdtalenten die dit jaar deel uitmaakt van de selectie van Sportiff Company Grasshoppers VSE1. Om dit te bereiken heeft Liselot naast haar talent, het Topsport programma van Grasshoppers doorlopen en er veel voor moeten doen. En met succes! Met haar 17 jaar ligt er nog een hele basketbaltoekomst voor haar in het verschiet.

Toen Liselot op basketbal ging had ze nog niet gelijk de droom om op het allerhoogste niveau te spelen. “Ik ging op basketbal omdat mijn broer en zus erop zaten en het leek mij zelf ook best leuk”, zegt Liselot. “Naarmate ik ouder werd en besefte dat ik best goed kon basketballen kwam die droom wel om op het hoogste niveau te kunnen spelen”. Toen ze op 12-jarige leeftijd voor het eerst Nederlands Kampioen werd, wist ze wel echt zeker dat ik in Vrouwen Senioren 1 bij Grasshoppers wilde spelen.

Op jonge leeftijd trainde ze al bij het Rayon en ging ze naar de Talentencups. Toen ze 13 jaar was, werd Liselot geselecteerd voor Orange Lions VU14. In Nederland speelden ze met 2 Orange Lions teams en Luxemburg een oefentoernooi. Vervolgens werd ze dezelfde zomer nog geselecteerd voor Orange Lions VU15 voor een toernooi in Denemarken. Dat was het eerste internationale toernooi waar Liselot haar debuut in maakte. “Het was een zeer leuke ervaring waar ik veel van geleerd hebt”, geeft ze aan.

In 2018 was ze namens Grasshoppers samen met Alissa van der Plas geselecteerd voor Orange Lions VU16, voor het EK in de A-divisie in Litouwen. Ondanks dat de Lions zijn gedegradeerd naar de B-divisie, was dit voor haar een leerzame zomer. Temeer ze ter voorbereiding op het EK  ook nog op toernooi in Tsjechië, Luxemburg en Italië was geweest. In 2019 werd Liselot wederom geselecteerd voor U16 voor het EK in de B-divisie in Bulgarije. Dit EK werd ze beloond met meer speeltijd, wat voor haar natuurlijk een veel leuker EK maakte. VU16 eindigde op dit EK op de dertiende plaats.

Om deze successen te bereiken heeft ze heel wat moeten doen en achterwege gelaten. Ze heeft 3,5 jaar lang het Regionaal Trainingsprogramma in Leiden gevolgd. Hier trainde Liselot drie ochtenden en een middag per week, bovenop de trainingen bij haar club Grasshoppers. Er bleef dus niet veel vrije tijd over, want wat aan vrije tijd over had stak ze ik in haar huiswerk. Ze heeft veel geleerd op het Regionaal Trainingscentrum. Het viel haar niet altijd even mee, want om 06:00uur liep haar wekkertje al af.

“Maar ik ben heel blij met alles wat ik eraan over heb gehouden, want zonder dit had ik zeker niet gekomen waar ik nu ben”, blikt Liselot tevreden terug. Toch is ze uiteindelijk gestopt omdat het een beetje veel werd. Grasshoppers had ook een goed topsportprogramma, waar ik zij middag- en ochtendtrainingen had. Het heeft haar veel gebracht want zo kon ze vaak werken aan haar verbeterpunten. Het vele trainen had ook een keerzijde. Doordat ik zoveel trainde was er niet altijd tijd over om met mijn vriendinnen af te spreken. Het maakte veel goed dat Liselot ook veel vriendinnen had van de basketbal. Vriendinnen van school zeiden toch wel vaak “kan je niet een keer niet gaan trainen”? Maar nee, dat kon natuurlijk niet….

In de zomer waarin zij volop trainde met het Nederlands team heeft ze ook vaak achterwege moeten laten. “Buiten was het dan 30 graden, iedereen ging naar het strand en ik stond de hele dag in een bloedhete sporthal” geeft ze aan. Deze dingen zijn niet altijd makkelijk geweest voor haar. “Maar geselecteerd woorden voor Orange Lions en uitkomen op een EK, vergoed veel, heel veel”, zegt ze trots.

Liselot haar mooiste herinnering met basketbal was vorig jaar met Orange Lions VU16 tijdens de EK in Bulgarije. De Lions speelden de wedstrijd tegen thuisland Bulgarije in een volle zaal met overwegend Bulgaars publiek. Het was een hele spannende wedstrijd, die uiteindelijk door de Lions met minimaal verschil werd gewonnen. Het was die dag Liselot haar 16^e verjaardag, dus is die dag en tot nu toe wel een van Liselot haar mooiste herinneringen.

Ook een hoogtepunt was haar was toen ze op 1 november 2019 debuteerde in Vrouwen Senioren 1 in een wedstrijd tegen Lekdetec.nl  Liselot had hier lang naar uitgekeken. Een lang gekoesterde droom was voor haar uitgekomen.

Liselot haar ouders zijn gedurende haar jonge sportcarrière erg belangrijk voor haar geweest. “Ze zijn er echt bijna elke wedstrijd bij en mijn grootste supporters”. “Wanneer ik moest worden gebracht naar Amsterdam om te trainen, brachten ze me altijd en op veel toernooien zijn ze mee geweest om te kijken”. “Ook wanneer ik er weleens echt klaar mee was, moedigen ze me altijd aan om verder te gaan”, zegt ze dankbaar. Ook haar coaches hebben een fantastische bijdrage geleverd aan haar successen. “Ik heb veel geleerd van verschillende coaches bij Grasshoppers, Nederlands Team en R.T.C”

Recent heeft ze met U20 de Nationale Basketbal cup gewonnen. “Corona had voor ons echt een beetje het seizoen verpest”. “We stonden ongeslagen bovenaan in de competitie en hadden de bekerfinale gehaald,” laat ze weten. Iedereen was echt heel blij toen ze hoorden dat de Nationale Beker Cup verplaatst zou worden naar het nieuwe seizoen.  Zowel Grasshoppers als Vetus/Binnenland speelden met de teams uit 2019/2020. VU20 werd aangevuld met Mia Hordijk. Het was een spannende wedstrijd met een grote domper toen Mia geblesseerd raakte. “Gelukkig hebben we het heel goed opgepakt en hebben we uiteindelijk gewonnen. Het gaf zeker een goed gevoel om na een aantal jaren weer een prijs te pakken” zegt Liselot voldaan.

Dit seizoen is Liselot naast Alissa van der Plas en Lotte van Kruistum vaste waarde van Sportiff Company Grasshoppers VSE1. Het geeft haar een heel goed gevoel om nu dan eindelijke voor Grasshoppers Vrouwen Senioren 1 uit te komen en elke wedstrijd mee te spelen. Langzamerhand voelt ze zich steeds beter op haar gemak in het team.  Tenslotte laat Liselot weten dat ze in de toekomst een belangrijke en bepalende speler wil worden voor Vrouwen Senioren 1. Uiteraard wil ze samen met het team nog heel graag met VSE1 de landskampioen worden.

En wanneer de prestaties zo zijn dat ik uitverkoren word voor Orange Lions 1, zou dat helemaal te gek zijn. Wie weet komt ook deze droom nog een keer uit………………..

In seizoen 2017/2018 werd Grasshoppers Vrouwen Senioren 1 voor de eerste keer in haar bestaan Nederlands Kampioen. Voor Ingrid van der Plas was dit het absoluut hoogtepunt met haar team.

Ingrid is na afloop van het seizoen 2018/2019 gestopt met het basketbal op het allerhoogste niveau.

Haar doel is altijd geweest om Nederlands kampioen te worden met Grasshoppers. Haar doelstelling is tot keer toe aaneensluitend uitgekomen, en wanneer je dat dan bereikt, is dat echt geweldig, aldus Ingrid. Na deze twee Nederlandse titels was het tijd voor andere zaken in haar leven. Ingrid stopte na 21 jaar met basketbal, waarvan een langdurige periode op het allerhoogste niveau.

Het team voelde het afscheid wel aankomen. Vooral met Sonja Kuijt en Iris Govers had Ingrid daar al verschillende gesprekken over gehad. Echt concreet had ze het niet echt uitgesproken naar haar toenmalige coach Rick Driessen, maar haar gevoelsband met Rick was dermate dat ze van elkaar wel wisten dat het hun laatste jaar was. 

Er gaat veel vrije tijd zitten in het basketballen spelen op het allerhoogste niveau. De tegenstanders uit de Woman’s Basketball League waren verspreid over heel Nederland, dus ging er ook veel reistijd in zitten. Ook de meerdere trainingen per week nam naast haar baan als fysiotherapeut veel tijd in beslag. Wanneer je dan stopt en opeens over zoveel “vrije tijd” beschikt is de kans aanwezig dat je in een donker gat dreigt te vallen. Bij Ingrid bleek dat geenszins het geval.   

Het is Ingrid echt zo ontzettend meegevallen. Met vriend Maikel hadden ze net een huis gekocht en waren daar heel druk mee. Wel was het heel erg vreemd wanneer ze bij een wedstrijd ging kijken en “haar meiden” te zien spelen zonder Ingrid in het team. Maar bovenal heeft ze van ze genoten, zo liet Ingrid weten.

In haar carrière is Ingrid zeer succesvol geweest. “De aller- aller- allermooiste was natuurlijk ons eerste kampioenschap. Achteraf gezien klopte het allemaal. Het was zo’n geweldig team, het publiek was echt fantastisch en na 2 jaar zo dichtbij te zijn geweest was daar dan nu dat zo onwijs verdiende kampioenschap”, zegt ze met een dosis enthousiasme.

Ingrid vond het een hele eer toen zij de prestigieuze Margreet Visscher Award in ontvangst mocht nemen. Een hele bijzonder Award, vernoemd naar Margreet Visscher die de power in de power forward belichaamde. De Margreet Visscher Award is bestemd voor een speelster die altijd voor op in de strijd gaat, het vuile werk nooit schuwt te doen, kortom een speelster die iedere coach graag in zijn team zou willen hebben. Deze eer kwam Ingrid dan ook als eerste volkomen terecht toe.

Naast deze hoogtepunten was er ook een grote teleurstelling te verwerken. In seizoen 2016/2017 verloor Grasshoppers VSE1 de play-offs finale in Bemmel tegen Lekdetec.nl.

Lekdetec.nl werd kampioen van Nederland. Ingrid viel uit toen vanwege een blessure en kon ze tijdens de ze spannende game zelf niet meer van waarde zijn voor haar team. Een teleurstelling die nog lang heeft door gedreund.

Ze heeft tijdens haar sportcarrière vele personen ontmoet die belangrijk geweest zijn voor haar en het verloop van haar carrière. Zonder niemand tekort te willen doen waren de coaches die zij heeft gehad allemaal van grote waarde!

“Ze hebben me de ene keer een schop onder mijn kont gegeven en de keer daarna weer een dikke knuffel” zegt ze. In het bijzonder spreekt ze haar enorme waardering uit voor coaches Anja Kuijt en natuurlijk Rick Driessen.

“Anja is zo’n sterke vrouw die zo veel doet voor de club. Wie heeft er geen traantje gelaten bij Anja als je het even niet meer zag zitten. Rick Driessen heeft mij, maar ik denk heel Grasshoppers meegenomen in een hele nieuwe manier van basketballen.” “Rick en ik hebben allebei een onwijs grote passie voor basketbal, die passie kon soms botsen maar dan stuurden we elkaar daarna weer een appje met love you, en dan was het ook weer goed”, laat ze tenslotte weten!

Haar grootste dankbaarheid spreekt ze uit over haar lieve familie. “Mijn ouders die mij altijd gesteund en gesponsord hebben”, zegt ze dankbaar.“ De eindeloze autoritjes naar wedstrijden, het altijd op de tribune aanmoedigen of thuis meeleven van niet alleen mijn ouders maar ook broers en (schoon)zussen, mijn heerlijke nichtjes en natuurlijk mijn vriend Maikel”. “Zij zijn altijd het allerbelangrijkste”!

Tegen de jonge talenten die bij Grasshoppers spelen en de top willen bereiken zou ze willen zeggen dat ze goed moeten onthouden dat ze zijn gaan basketballen omdat ze het zo leuk vinden te doen. Dat ze alles moeten geven en met de volle 100% het veld op moeten gaan en ervan genieten dit mee te mogen maken.

Het laatste woord is aan Ingrid:

“In deze gekke tijd beseffen we ons misschien pas echt goed hoe mooi het is om onderdeel te zijn van een vereniging, van een basketbalfamilie. Laten we daar straks weer ten volste van genieten en onthoud alsjeblieft dat iedereen keihard zijn best doen om een prachtige vereniging draaiende te houden. Laten we trots zijn op Grasshoppers en wees een beetje lief naar elkaar”!

Een mooiere afsluiting van deze bijzondere persoonlijkheid is niet denkbaar. 

Sinds kort heeft Sportiff Company Grasshoppers VSE1 een eigen account op Instagram. Volg @grasshoppersvse1 om op de hoogte te blijven van het team en de vele vrijwilligers die bij VSE1 betrokken zijn.

Naast informatieve artikelen en publicaties op de homepage van Grasshoppers zijn er op Instagram ook exclusieve artikelen terug te vinden.

Zie ik je terug op Instagram? @grasshoppersvse1

Topsporter word je niet zomaar. Natuurlijk heb je talent nodig. Maar je moet er ook veel moeite voor doen. Wil je bij de allerbeste sporters horen? Dan moet je al op jonge leeftijd beginnen met sporten en veel trainen. Het is belangrijk dat je ouders je steunen. Het kost hen natuurlijk ook veel tijd. Om topsporter te worden, heb je ook discipline nodig. Je moet altijd je trainingen volgen en je goed voorbereiden op wedstrijden. Je moet ook op tijd naar bed gaan. Je kunt niet altijd naar een feestje gaan. Het is belangrijk dat je gezond leeft en eet.Tijdens deze ontwikkeling, ontmoet je naast professionals ook vrijwilligers. Vrijwilligers die jou willen helpen de allerbeste te worden. En kom je dan in een Topsportteam als Sportiff Company Grasshoppers VSE1 en ontmoet je teammanager Ariea van Wijk.

Ariea is zo een vrijwilliger die zich belangeloos inzet en een bijdrage levert jou verder te helpen in je ontwikkeling. Ariea is inmiddels al 6 jaar teammanager van Grasshoppers Vrouwen Senioren 1. Ze werd daarvoor benaderd tijdens een barbecue van VU20/VU18 door Anja Kuijt en Huug Aandewiel van de Topsport TC-dames. Haar interesse was gewekt, maar wilde er eerst wel alles over weten, aldus Ariea.

Ariea onderhoudt de contacten met de speelsters, de staf en de andere clubs uit de Woman’s Basketball League en is in veel opzichten op het gebied van het faciliteren van allerlei zaken ten faveure van het team, de regelnicht en eerste aanspreekpunt. Een hectische periode zijn de play-offs. Dan moet er veel geregeld worden en dat binnen een hele korte tijd. Tijdens die periode is de telefoon het belangrijkste instrument om alles goed te regelen. Vele uurtjes is Ariea er dan ook mee bezig. Dit niet altijd tot grote vreugde van het thuisfront, zo liet zij dit weten….

De afgelopen 6 jaar had veel hoogtepunten. Het absolute hoogtepunt was in seizoen 2017/2018 het behalen van het Nederlands Kampioenschap tegen Lekdetec.nl in Bemmel. De play-offs serie verliep spannend maar was de titel voor de eerste keer in de geschiedenis voor Grasshoppers. De ontlading en blijdschap van team, staf en massaal meegereisde supporters was fantastisch om mee te mogen maken.

Echte dieptepunten kende Ariea niet de afgelopen 6 jaar. Wat zij wel heel erg vervelend vindt en moeite mee heeft zijn langdurige blessures van speelsters. Ariea weet als geen ander wat het betekent voor een sporter om het hoogst mogelijk te halen en de teleurstelling te zien bij een speelster die een langdurige blessure heeft opgelopen. Met bewondering aanschouwt zij de wil en vechtlust door speelsters om weer terug te keren.

Sportiff Company Grasshoppers VSE1 en de staf is een hecht team. Vervelend vindt Ariea het wanneer het team afscheid moet nemen van speelsters die vertrekken of stoppen. Ook heeft ze moeite om afscheid te nemen van coaches of assistent-coaches die de club verlaten. Tenslotte hebben ze als team veel mee -en doorgemaakt met elkaar.

Ariea is ambitieus met het team. Na het behalen van twee Nederlandse titels en andere grote prijzen als de Supercup en de Carla de Liefde trofee, hoopt ze met Vrouwen Senioren 1 nog een keer prijzen in de wacht te mogen slepen.

Zij hoopt ook dat de speelsters en aanstormende talenten ernaar streven het hoogst haalbare uit zichzelf te halen. Binnen de club zit er veel talent die ontwikkeld worden via het Topsportprogramma. De club zorgt voor goede faciliteiten, aldus Ariea.

Daarnaast vindt ze dat het belangrijk is dat je plezier beleeft aan de sport en het team.

Mocht je als talent alles in je hebben en opgenomen worden in de selectie van Sportiff Company Grasshoppers Vrouwen Senioren 1, zal je te maken krijgen met teammanager Ariea van Wijk.

En weet dan dat je in goede handen bent.

Het team en de club zijn blij met de inzet van Ariea. En omdat ze zelf een hekel heeft aan afscheid nemen, gaan wij er van uit dat de relatie duurzaam is……heel duurzaam.

Ariea van Wijk met medaille en bloemen naar aanleiding van het behalen van het tweede Nederlands Kampioenschap dat werd behaald in Landsmeer. Daar schakelde Grasshoppers Vrouwen Senioren VSE1 Loon Lions uit. Na afloop van de game ontving Ariea de bloemen van Loon Lions omdat zij uitgeroepen was tot Lady off the game……..zeg nou zelf, wat een topper!!!

Vanavond had Sportiff Company Grasshoppers VSE1 haar tweede competitiewedstrijd uit de Woman’s Basketball League in Utrecht moeten spelen tegen BV Utrecht Cangeroes VSE1. Echter door corona omstandigheden binnen de teams is de wedstrijd verplaatst.

Uiteraard een teleurstelling voor beide teams. Het zou voor het Utrechtse team de eerste competitiewedstrijd zijn dit seizoen en voor Grashoppers VSE1 haar tweede. Ik sprak met teamcaptain Sonja Kuijt en vroeg haar naar de verloren thuiswedstrijd tegen Dozy BD Den Helder van afgelopen week:

” Ik denk dat we de wedstrijd heel goed beginnen met een strakke defense en dan laten we Dozy BV Den Helder eigenlijk heel makkelijk terugkomen door open schoten weg te geven en niet uit te boxen. Dan gaat de wedstrijd redelijk gelijk op en in de 2e helft zie je eigenlijk dat we al te vroeg moe worden en foutjes maken in de verdediging, waardoor zijn open schoten krijgen”.

“Conditioneel moet het dus nog een stuk beter, wat misschien te wijten is aan het te kort aan oefenwedstrijden waarin je op centercourt speelt. De denkfouten die we nu in de verdediging maken zijn denk ik ook goed aan te passen dus er is zeker geen man overboord. In aanvallend opzicht denk ik dat we soms hele mooie aanvallen spelen, maar onszelf dan niet altijd belonen. En daar is natuurlijk ook merkbaar dat we de geblesseerde Mia Hordijk missen die goed schoten kan creëren voor zichzelf en voor anderen. Nu moeten andere meiden dat meer gaan op zich gaan nemen, zodat niet alleen Ilse Kuijt en Noor Driessen dit gat op hoeven te lossen. Verder denk ik wel dat we vergeleken met onze laatste oefenwedstrijd een grote stap hebben gemaakt, dus dat was wel fijn om te zien”, aldus teamcaptain Sonja.

De eerstvolgende wedstrijd van Sportiff Company Grasshoppers VSE1 staat gepland voor vrijdag 16 oktober a.s.

Dan speelt het team van coach Axel Gouw uit tegen het Groningse Keijser Capital Martini Sparks VSE1. De wedstrijd begint om 21:00uur en vindt plaats in sporthal Scharlakenhof te Haren.

Teamcaptain Sonja Kuijt in actie tegen Dozy BV Den Helder

Zaterdag 26 september raakte Sportiff Company Grasshoppers VSE1 speelster Mia Hordijk tijdens de finale Basketbal Cup U20 ernstig geblesseerd. De blessure was dermate ernstig dat Mia met de ambulance afgevoerd moest worden.

Hierdoor liep de Mia de start van de Woman’s Basketball League mis. Voor een ambitieuze speelster als Mia ongetwijfeld een enorme teleurstelling.

We vragen ons dan ook met grote belangstelling af hoe het met haar gaat en wat voor blessure ze heeft opgelopen?

Mia, kan je vertellen wat de aanleiding was van je blessure, wat er door je heen ging toen het gebeurde en hoe het nu met je gaat?

Ik had mn laatste jeugdwedstrijd, voor de Basketball Cup U20 en het liep best lekker. Met rust stonden we met 10 punten achter, maar pakte begin 3e kwart een run gelijk. We stonden met 4 voor en ik ging in de Fast break voor een lay up, maar er kwam een speelster van Vetus/Binnenland klein beetje per ongeluk tegen me aan waardoor ik in de lucht een beetje draaide en ik fout neer kwam. Ik kwam op de grond en  hoorde iets van krak, waardoor ik super erg schrok en gelijk dacht dat er iets mis was.

Ik voel me nu wel oké, mn knie is nog erg dik en kan er vrij weinig mee qua lopen en bewegen, maar ik word goed verzorgd en als ik rustig aan doet dan valt het wel mee met de pijn. Het is op dit moment vooral mentaal even zwaar, omdat ik wel bang ben als ze straks gaan zeggen dat ik echt een lange tijd niet mag basketballen.

Weet je al iets meer over het revalidatieproces, of is dat nog te vroeg?

Nee ik weet het nog niet precies. Ben wel al langs het ziekenhuis geweest maar ik heb nog geen MRI-scan kunnen maken. Er wordt wel gedacht dat het iets met mijn kruisbanden enzo is, maar in geloof het pas echt als ik het op de scans heb gezien. Ik hoop dat de scans uitwijzen, dat ik me gewoon hartstikke aanstel en dat ik niet veel schade aan mijn knie zal hebben………

Zaterdag speelde VSE1 haar eerste wedstrijd tegen Dozy BV Den Helder en was je daarbij aanwezig om je team te ondersteunen. Dozy BV Den Helder won deze wedstrijd. Wat vond je van de wedstrijd en met wat gevoel zit je dan op de bank?

Ik zat “lekker” op mijn campingstoel te kijken. Ik vond het team best netjes spelen, zeker voor de eerste wedstrijd van de competitie na eigenlijk zo lang geen echte wedstrijden te hebben gespeeld. Ik vond het nu al lastig om langs te kant te zitten en niet te mogen spelen, maar ja kan er nu weinig aan doen en wil gewoon het team supporten!

Je hebt inmiddels al veel bereikt in het basketbal en maak je naast Sportiff Company Grasshoppers deel uit van de Nationale teams. Wat wil je na je volledige herstel nog bereiken in het basketbal.

Ik wil nog wel veel leuke dingen bereiken. Zeker nog een keer landskampioen worden, wat dat is echt het leukste. De play-offs met een bijzonder sfeer, de spanning en wanneer het dan ook gelukt is, het kampioensfeest natuurlijk. Als ik klaar met ben met mijn studie, zou ik ook ook nog graag een keer in het buitenland willen basketballen. Lijkt mij een fantastisch avontuur. Tot slot zou ik ook nog willen bereiken geselecteerd te worden voor Orange Lions. Maar goed, eerst maar goed herstellen……..

Wij wensen Mia beterschap en een voorspoedig herstel toe!!

Mia wordt met de ambulance afgevoerd naar het ziekenhuis.

Op zaterdag 3 oktober speelt Sportiff Company Grasshoppers Vrouwen Senioren 1 thuis tegen Dozy BV Den Helder VSE1 haar eerste competitiewedstrijd in de Woman’s Basketball League. De wedstrijd begint om 19:00uur in Sporthal Cleijn Duin.  In maart kwam aan seizoen 2019/2020 door het coronavirus abrupt een einde.Aan Head coach Axel Gouw dan ook de vraag hoe hij terugkijkt op seizoen 2019/2020 en hoe hij vooruitkijkt op seizoen 2020/2021.

Het afgelopen seizoen was je eerste seizoen als hoofdcoach van Grasshoppers Vrouwen Senioren 1. Eerder ben je voor de club hoofdcoach geweest van Grasshoppers Vrouwen Senioren 2 en heb je kennis opgedaan over de ambities van de club.  Voorafgaand aan het seizoen, hadden een aantal bepalende speelsters aangegeven te stoppen en een andere richting op te gaan en was de vereniging voor de tweede keer in haar bestaan landskampioen geworden. Allemaal factoren die het niet makkelijk maken om als Head coach te starten. 

Heb je gelet op het bovenstaande dat als een extra druk ervaren en hoe kijk je als coach terug op het afgelopen seizoen en de ontwikkeling van het team?

Reactie Axel: Voordat ik bij Grasshoppers begon, had ik vooral gewerkt met individuele teams die verder niet echt onderdeel uitmaakte van een breder plan. Grasshoppers opereert toch meer als vereniging met een goed functionerende jeugdopleiding en op een kantelpunt zaten een vervolgstap te nemen. Om dit tot een goed resultaat te brengen en doelen na te streven is natuurlijk makkelijker met een ervaren team dat echt, maar dan ook echt, alles al heeft gezien en meegemaakt. Het vertrek van de ervaren en bepalende speelsters vroeg om aanpassingen. Ik mijn periode als Head coach van VSE2 heb ik altijd prettig gewerkt en prettige relaties opgebouwd. Toen ik door TC Topsport Dames werd benaderd voor de functie van Head coach VSE1 waren dat redenen genoeg om serieuze gesprekken hierover met de TC te voeren.Wat mij ook altijd wel heeft aangetrokken is de eigenzinnigheid van de club. “Wij, Grasshoppers, doe het op onze eigen manier” Er is een heldere visie en uit de uiterst prettige gesprekken met de TC, weet je ook dat er meer achter zit dan “alleen maar kampioen willen worden”. Er is een breder plan.Een heel andere situatie dus dan ik gewend was en een situatie die naar mijn mening een andere aanpak vergde. VSE1 was namelijk een team dat al aan de top van het Nederlandse Vrouwen Basketbal stond.Voor mij als nieuwe Head coach de vraag, hoe we de top kunnen handhaven.

Strategisch gezien vond ik dus ook dat IK mij moest aanpassen aan wat ze inhoudelijk al konden en wilden; dat betekende veel lezen, verdiepen, kijken, vragen stellen én begrijpen. Het afgelopen seizoen hebben we het écht samen gedaan. Speelsters, staf en ik als coach zijn geweldig naar elkaar toegegroeid. De onderlinge gesprekken waren constructief en oprecht met verschillende meningen, standpunten en visies maar ieder met uitzonderlijke krachten en expertise.

2: De ontwikkelingen rondom het Coronavirus maakte het dat de competitie niet kon worden voortgezet en er geen kampioen kon worden uitroepen. Ik kreeg de indruk dat VSE1 juist in een goede flow zat en een serieuze kandidaat was voor een derde titel.

Is deze conclusie terecht en was de teleurstelling op sportief vlak groot?

Reactie Axel: Als staf waren wij nog niet bezig met de resultaten, maar konden we wel vaststellen dat we (nog) niet de topploeg in de competitie waren, maar dat de bouwstenen er wel lagen en er een goede basis aanwezig was. Echter gaande het proces leverde de intensieve gesprekken en samenwerking toch resultaat. Met nog 2 speelrondes te gaan waren wij verzekerd van de eerste plek en thuisvoordeel in de play-offs! Op voorhand schatte ik ons niet in als gedoodverfde titelkandidaat, maar als een serieuze contender.

De teleurstelling was inderdaad erg groot dat wij het seizoen niet af konden maken. We maakten als team en staf een goede ontwikkeling door en waren wij er klaar voor om tijdens de play-offs een goed resultaat neer te zetten.Vooral het gevoel dat al die inspanning voor niets was geweest. Toch terugkijkend over het verloop van het seizoen vind ik dat wij trots mogen zijn op wat we wél hebben bereikt.

3: Zijn er mutaties in de selectie, zo ja welke en wat zijn je verwachtingen met dit team voor het komende seizoen?

Reactie Axel: Helaas heeft Karin Kuijt ons verlaten en heeft zij een contract voor een jaar getekend bij het Italiaanse Pallacanstro Bolzano. Het vertrek van Karin is een verlies op verschillende vlakken. Leiderschap, intellect, schotkracht en een schat aan ervaring. Daarnaast is Karin een fantastische persoonlijkheid en in vele opzichten waardevol geweest voor het team. Uiteraard is deze mogelijkheid Karin van harte gegund.Het vertrek van Karin biedt daarentegen ook weer kansen voor andere speelsters om zich verder te ontwikkelen.Tevens verwacht ik dat gezien hun hoge mate van trainingsintensiviteit de talentvolle U20 speelsters zich zullen door ontwikkelen en op de drempel staan door te breken. Door de goede jeugdopleiding heb ik ook al de volgende lichting van talenten klaar zien staan.Ons hoofddoel moet ook dit jaar weer zijn dat we het onderste uit de kan gaan halen en de beste versie van onszelf zijn. Als dat ons lukt, dan denk ik dat we mee kunnen doen om de prijzen. Maar het werkt wel in die volgorde vind ik: Eerst de beste versie zijn en dan volgt het resultaat. Niet andersom.

4: De Women’s Basketball League is versterkt met een nieuwe tegenstander BC Triple Threat uit Haarlem. Wat weet je van dit team en wie en waarom zie je als sterke concurrenten voor het komende seizoen.

Reactie Axel: BC Triple Threat heeft een sterk team op papier. Dozy BV Den Helder heeft zich flink weten te versterken en 4Consult/Binnenland en Landslake Lions zijn altijd al sterke tegenstanders geweest. Ook Lekdetec.nl uit Bemmel is een andere weg ingeslagen en Jolly Jumpers heeft bewezen een verrassend gevaarlijke tegenstander te zijn.BC Utrecht Cangeroes heeft zich ook weten te versterken. Al met al kon het weleens een seizoen worden met verrassende uitslagen.

Zaterdag a.s. dus de eerste wedstrijd. Tegenstander Dozy BV Den Helder won zaterdag 26 september ten koste van 4Consult/Binnenland de Nationale Basketball Cup met 63-70.

Uiteraard wensen wij team Sportiff Company Grasshoppers VSE1, Head coach Axel Gouw en staf veel succes toe het komende seizoen.

Foto: Peter de Jong photo

Team en staf Sportiff Company Grasshoppers VSE1 bestaan uit:

Team:

Sophie Bekker, Marieke van Schie, Iris Govers, Mia Hordijk, Rosalie Aandewiel, Ilse Kuijt, Sonja Kuijt (captain)

Lotte van Kruistum, Alissa van der Plas, Liselot Kulk, Noor Driessen, Deborah Vos.

Op de foto ontbreekt Tamlyn de Groot.

Staf:

Axel Gouw, Michael Meskers, Frans Mens, Area van Wijk, Laura van Duijn

Op de foto ontbreekt Cobbe van der Vuurst